Mistroostig

Kattentijd vertelt het verhaal over Severine en Fauve. Beiden hebben een traumatiserend verleden en het is duidelijk dat het verleden hen achtervolgt in de beslissingen die ze maken. Severine is fel en aanwezig, terwijl Fauve meer de kat uit de boom kijkt. Toch hebben ze bepaalde eigenschappen gemeen. Daar blijft het zelfs niet bij, want ook hun keuze voor mannen heeft meer met elkaar gemeen dan je zou kunnen bevatten.

Vooral de keuze voor die mannen is bijzonder. Vanaf het begin vraag je je af waarom Ellen Verstrepen ervoor heeft gekozen om bepaalde stelletjes te maken. Het is namelijk al vrij snel duidelijk dat de personages totaal niet bij elkaar passen en dat de keuze voor een andere partner wellicht had geholpen om hun leven op de rails te krijgen. Zo ook met het verhaal. Het duurt lang voordat de spil bekend wordt. Niet zozeer omdat het verhaal nergens naartoe gaat, maar meer omdat de verhaallijnen te los van elkaar lijken te staan en pas op het laatste moment in elkaar gelijmd worden.

Het boek is flink sarcastisch geschreven, al slaagt de auteur er helaas niet in om ook daadwerkelijk grappig te zijn. Het is te beladen en hierdoor wordt de humor overspoeld door bittere gevoelens. Deze emoties overheersen en dat maakt het geen gemakkelijk boek en kost ook nog behoorlijk wat doorzettingsvermogen om tot het eind te komen. De constante herhaling van negatieve zelfbeelden en gebeurtenissen is verdrietig om te lezen en wekt mistroostigheid op. Het is natuurlijk ontzettend knap dat de auteur dit zo goed over weet te brengen, maar wat meer jolijt had het relativeringsvermogen gemakkelijker gemaakt. Voor mij persoonlijk was er geen raakvlak te bekennen en hierdoor werd het geheel gewoonweg zeurderig en verdween het plezier om te lezen.

De hoofdstukken zijn lang, maar worden onderbroken door afwisselend vanuit het perspectief van de dames te lezen. Zeker op het begin is het lastig om Severine en Fauve uit elkaar te houden en is het geen raar gegeven als je eens moet terugbladeren. Naarmate het boek vordert, leer je de karaktertrekken van de dames kennen en weet je direct met wie je te maken hebt. Voor een Nederlander zijn de typisch Vlaamse woorden en zinsbouw ook opmerkelijk. Het is zeker geen minpunt van het boek, maar wel iets opvallends.

Kattentijd is zeker geen slecht boek, maar was gewoon te mistroostig. Het was te lastig om nog een lichtpuntje te vinden in alle ellende en hierdoor trad er verveling op en desinteresse om verder te lezen. Vreselijk jammer.