Benieuwd naar meer!

Aza Holmes is een jonge meid die lastig door haar leven komt omdat ze last heeft van dwanggedachten. Wanneer ze, samen met haar beste vriendin Daisy, in een nieuwsbericht hoort dat er een beloning is uitgereikt voor de vinder van miljardair Russell Prickett, komt Daisy op het idee om weer in contact te komen met Davis, het jeugdvriendje van Aza en tevens de zoon van Russell. Terwijl de vriendinnen deze mysterieuze verdwijning onderzoeken en Aza Davis weer beter leert kennen, blijft de spiraal van vreemde gedachtes een flinke belemmering.

"Ik besef dat mijn leven een verhaal is dat ik zelf vertel."

John Green maakt het de lezer wat lastig door een stroeve start. Er wordt, vooral in het begin, veel in uitgelegd. Hierbij kiest hij ervoor om ongebruikelijke woorden en flink lange zinnen te gebruiken. Gelukkig is dit van korte duur en sleept het verhaal je daarna mee naar het oneindige.

De manier waarop de dwangstoornis naar voren komt, is enigszins warrig te noemen. Maar tegelijkertijd geeft het een zeer goed inzicht in wat nou precies de stoornis is en wat het inhoudt en hierdoor is de warrigheid snel vergeten. Wellicht is Schildpadden tot in het Oneindige zo helder en duidelijk omdat het een een semi-autobiografie van de auteur betreft. Green maakt er in elk geval een goed verhaal van die onderwerpen als vriendschap en liefde toont, maar zeker ook niets tekort doet aan de (uitleg van de) dwangstoornis. Ontzettend goed gedaan!

"[...] Je bent de verteller, de hoofdpersoon en de sidekick. Je bent de verhalenverteller en het verhaal dat wordt verteld. Je bent iemands iets, maar je bent ook jouw jij."

Op het stroeve begin na, is de rest van het boek gemakkelijk geschreven. Het leest als een trein weg en er is een leeg gevoel als het boek wordt dichtgeslagen. Dit was mijn eerste John Green en deze heeft een verpletterende indruk achtergelaten. Op naar de volgende! Schildpadjes krijgt van mij 4*.