Liefdesverhaal met een rauw randje

Hazel is een jonge meid van 16 en is gediagnosticeerd met schildklierkanker. Haar ouders vinden dat ze teveel in haar eigen wereldje leeft, en sturen haar daarom naar een Support Group. Daar leert ze Augustus Waters kennen, die met zijn (half)blinde vriend Isaac mee is voor ondersteuning. Ze raken aan de praat en een vriendschap bloeit op. Hazel tipt haar favoriete boek aan Augustus, maar beiden zijn het niet eens met het einde. Gus raakt in contact met de auteur en ze gaan naar Amsterdam om de auteur te ontmoeten zodat hij zijn einde kan vertellen. Ondertussen verandert de vriendschap in liefde, maar beiden zijn nog allesbehalve gezond... Wat zal dit ons gaan brengen?

Nooit eerder heb ik me genoodzaakt gevoeld om het boek te lezen of de film te zien, omdat het me gehyped en standaard leek. Helaas was dit gedeeltelijk waar...

Amsterdam is ontzettend goed neergezet en ondanks dat ik er niet zo vaak kom, kwam het realistisch over. Beetje jammer dat ze zo luxe eten en niet gewoon lekkere kroketjes, maar dat is natuurlijk muggenzifterij ;-). De panden, de grachten, alles lijkt levensecht en hierdoor loop je zelf in de stad rond. De tour in het Anne Frankhuis was ook een leuke bijkomstigheid. Ondanks dat ik zelf nog nooit de moeite heb genomen om daarvoor in de rij te gaan staan, heb ik nu wel het idee dat ik binnen ben geweest. Erg goed gedaan van Green.
*Grappig dingetje: Lidewij wordt uitgesproken als Lie-Duh-Vjeh. Ik spreek het altijd uit als Lie-De-Wei. Kan ik nou echt geen Nederlands of laat Green hier gewoon een steekje vallen?

Helaas beperkt het verhaal zich voornamelijk op de liefde tussen Hazel en Gus. Jammer, want hierdoor wordt het een standaard verhaal met een rauwe kant die mij niet naar de strot heeft gegrepen. Jammer, er had zo veel meer uitgehaald kunnen worden. Op het begin werden mijn verwachtingen hoog, want de manier waarop Hazel met haar ouders om gaat, is zéér realistisch neergezet en had herkenbare punten met mijn pubertijd. Helaas zwakte het daarna af tot een standaard liefdesverhaal waarvan de uitkomst al vroeg te voorspellen was.

Misschien erg luguber, maar ik had de ziektes wel wat meer uitgediept willen zien. Nu had ik soms gewoon het idee alsof er niets met de personages aan de hand was, en moeten juist die ziektes niet een grote rol in het boek spelen? Het is absoluut niet zo dat het boek me niets deed, want af en toe voelde ik wel een hand naar mijn nek grijpen, maar het was gewoon niet zo aangrijpend dat die hand zich ook sloot.

De schrijfstijl is gemakkelijk en het boek was dan ook met een dag uit. Voor mij was dit dan helaas ook niets meer dan een aangenaam tussendoortje.
3*.