Geen uitblinker in het onderwerp

Emika Chan blijft na de dood van haar vader met schulden achter. Door een strafblad komt ze niet goed aan betaald werk en daarom is ze premiejager geworden. Ze jaagt op de illegale gokkers van het spel Warcross; een virtual reality game. In haar vrije tijd is ze graag met computertechnologie bezig en op een dag hackt ze de voorronde van Warcross en komt er per ongeluk zelf in terecht. De eigenaar en uitvinder van het spel, Hideo Tanaka, belt haar op en vraagt haar naar Japan te komen...

De start van het boek is niet goed. Het geeft de lezer niet meteen de feiten die nodig zijn om de digitale wereld van Warcross te begrijpen en hierdoor is er geen logica in het boek. Het plot lijkt nergens heen te gaan en hoe de VR-wereld werkt blijft behoorlijk vaag. Op ongeveer 1/3 van het boek slaat het echter om. Nog steeds is niet alles voor 100% duidelijk, maar de 90% aan duidelijkheid neemt je mee het boek én het spel in. Het verloop is vrij standaard, maar er zitten een paar leuke verrassingen in het boek verstopt.

Het idee om een virtual reality wereld te verweven in de normale wereld is niet nieuw meer. Ondertussen zijn er al genoeg boeken over dit onderwerp te koop, denk bijvoorbeeld aan Ready Player One van Ernest Cline, Erebos van Ursula Poznanski of Layers van Ursula Poznanski. Marie Lu weet met Warcross geen vernieuwend verhaal neer te zetten, maar vermakelijk is het wel.

VR blijft een interessant onderwerp want ondanks dat het niet bestaat, is het toch wel angstvallig echt en dichtbij. Wie weet hoe de wereld er over 50 jaar uit ziet? Of misschien zelfs al over 10 jaar. Met alle technologie van deze tijd, zijn die VR brillen helemaal niet zo 'fantasy' meer.

Het eind geeft een mooi slot aan dit boek, terwijl het tegelijk ook een sublieme opening geeft voor het volgende deel. Omdat de wereld van VR gewoon interessant blijft en genoeg in zich heeft om leuke verhalen over te kunnen schrijven, ga ik het vervolg zeker lezen. Dit eerste deel krijg 3.5 ster.