Fijne feelgood

Johanna Baabe is tot over haar oren verliefd op Peter Vanderboom, maar een oude familievete staat hun liefde in de weg. Haar ouders willen dat ze met iemand trouwt van goede komaf en Johanna moet op kerstavond een keuze maken tussen haar twee aanbidders. Christian, de broer van Johanna, wordt niet voor deze lastige keuze gesteld en geniet nog lekker van zijn leven. Als hij op een dag een rit te paard over het strand maakt, stuit hij op een jonge meid die ternauwernood aan de verdrinkingsdood is ontsnapt. Verward, zwak en met een tak in haar handen, neemt Christian deze dame mee naar het huis. Het blijkt dat ze geheugenverlies heeft en niet weet wie ze is. De tak is echter zeer belangrijk voor haar. Terwijl het meisje herstelt, leren we de geheimen van de families kennen.


Bomann schrijft ontzettend plezierig en hierdoor is het moeilijk om het boek weg te leggen. Het verhaal speelt zich in de beginjaren van 1900, maar het is goed te zien als een soort moderne versie van Romeo en Juliet. Verraad, liefde, vriendschappen en vooral de tak van de drenkelinge staan centraal in het verhaal. De tak is een prachtige verhaallijn en geeft warme gevoelens aan de lezer. Het verhaal leidt naar de Barbaratak; begin december plaats je een tak in een vaas met water en als deze tak voor aanvang van Kerstmis knoppen geeft, betekent dit een gunstige uitkomst in de liefde.

De personages zijn wat vlak en het verhaal is wat voorspelbaar, maar toch doet dit toch geen afbreuk aan het verhaal. Waarschijnlijk omdat het zo beeldend geschreven is en het nauwelijks moeite kost om je het leven van de mensen voor je te halen. Er is geen moment geweest waarin het mij gestoord heeft en Winterbloesem is een mooie feelgood roman, met uitstek geschikt voor de koude wintermaanden rondom de feestdagen. 3.5*