Stof tot nadenken

Vanaf de eerste bladzijde ben je aanwezig in de straat waarin het verhaal zich afspeelt. Mevrouw Creasy is weg en het houdt de buurtbewoners flink bezig.

De tienjarige Grace en haar vriendinnetje Tilly besluiten op onderzoek uit te gaan. Van de pastoor hadden ze begrepen dat ‘als je God vindt, je mevrouw Creasy zult vinden.’ Op zoek naar God dus. Ze gaan bij alle deuren in de straat langs (behalve bij nummer elf, want pas op…) en ontdekken dat er achter deze deuren meer aan de hand is dan je zou vermoeden. In het begin is het wel handig even mee te schrijven met wie waar woont, in de Engelse versie zit een plattegrond, helaas niet aanwezig in de vertaling.

De auteur varieert in perspectief, sommige hoofdstukken worden geschreven vanuit Grace terwijl andere vanuit verschillende (maar niet alle) buurtbewoners geschreven zijn. Hierdoor kun je als lezer steeds meer puzzelstukjes op de goede plaats leggen en begrijp je hoe het verleden invloed heeft gehad op de manier waarop de bewoners reageren op de verdwijning van mevrouw Creasy. Ook zijn er regelmatig flashbacks: er heeft een belangrijke gebeurtenis plaatsgevonden, waar meerdere buurtbewoners bij betrokken waren en we worden meegenomen in de aanloop naar die gebeurtenis.

De naïviteit van kinderen tegenover het egoïsme van volwassenen wordt mooi weergegeven in het boek. Centraal staat de vraag: Hoe wordt bepaald wie de ‘goeien’ zijn en wie de ‘slechten?’ Wie zijn de bokken, wie zijn de schapen en is het eigenlijk wel zo zwart-wit?

Ik heb enorm genoten van dit boek, ben ook flink aan het denken gezet. Dit hoeft niet, je kunt het ook prima als een verhaal op zich lezen, maar voor wie houdt van diepere lagen in een boek, mooie metaforen over de samenleving en een flinke dosis (zelf)reflectie is het een dikke aanrader!