Het was liever een kort verhaal gebleven

Mijn keuze is op dit boek gevallen vanwege het beroep van de hoofdpersonen. Ze zijn beide fotograaf en ik mag zelf ook graag foto's maken. Ook de omgeving spreekt me aan. Ik ben zelf nog nooit in Afrika geweest maar het lijkt me schitterend, zeker om er te fotograferen.
Dat Afrika de moeite waard is om te fotograferen laat ook de cover van het boek zien. De foto toont de Omatako bergen in Namibië met veel blauwe lucht waardoor de cover veel rust uitstraalt. De foto is genomen door de schrijver zelf.
*****
Zoals de titel al laat weten is de hoofdpersoon van het boek Irina. Een vrouw van Russische afkomst met helderblauwe ogen en een mooi gezicht dat omlijst wordt door een bos verwarde, roodbruine krullen. Ze doet me meteen denken aan de Nederlandse actrice uit de TV serie Celblok H die Freddy speelt, Eva van de Wijdeven.
Irina komt naar voren als een sterke persoonlijkheid, gewend om veel alleen te reizen en te werken. Door haar verleden is ze een krachtige vrouw geworden maar door vervelende gebeurtenissen heeft ze ook een muur rond zich op getrokken. Tot ze haar grote liefde ontmoet.
Ze voelt zich zo tot hem aangetrokken dat ze zich weer open durft te stellen. Door hun overeenkomsten raken ze steeds meer verbonden met elkaar en samen beleven ze Afrika en een innige liefde die verder gaat dan zomaar een relatie. Ze vullen elkaar volledig aan en samen zijn ze één.
Haar grote liefde neemt Irina mee naar personen en plaatsen die op hem een diepe indruk hebben gemaakt. Zo ontdekt Irina dat Afrika meer is dan alleen maar zand en wilde dieren.
De mannelijke hoofdpersoon is de verteller van het verhaal en wordt niet verder omschreven. Maar gaandeweg het boek komt de indruk naar voren dat de schrijver zichzelf als de tegenspeler van Irina neerzet. Er zijn meerdere overeenkomsten om dat op te baseren.
*****
Haijo de Jong, geboren in Westzaan, studeerde aan de Foto Technische School in Den Haag. Daarna werkte hij als fotograaf op een groot passagiersschip waardoor hij veel van de wereld heeft gezien. Van daaruit vertrok hij naar Afrika om in zaken te gaan op foto gebied. Tussen 1960 en 1980 woonde hij eerst in Angola en daarna in Namibië. Tegen 1980 kwam hij terug naar Nederland. Hij bleef fotograferen, schreef Haiku en andere gedichten en korte verhalen over onderwerpen die hem diep raakte. In 2008 begon hij aan zo'n kort verhaal, Irina, wat uiteindelijk een boek van 652 pagina's werd. Haijo overleed onverwacht in november 2015, voordat zijn boek kon worden uitgegeven.
*****
Het verhaal toont weinig diepgang en is vlak en ééntonig. Er had meer variatie in de emoties en gevoelens van de personen mogen zitten. Waarschijnlijk was dat wel gelukt als de schrijver het inderdaad bij een kort verhaal had gehouden.
Er wordt wel een mooi beeld gegeven van het Afrikaanse landschap en de bevolking. Door de uitgebreide beschrijvingen kun je het je goed voorstellen hoe het er daar uitziet en hoe de mensen daar wonen en werken.
*****