Lezersrecensie
Recensie De tas van de leraar
Zelden is een opbloeiende liefde tussen twee mensen zo subtiel en tegelijkertijd zo indringend beschreven is de laatste zin van de achterflap, maar dat vind ik ietwat overdreven.
De tas van de leraar is een traag boek waarin erg vaak gegeten en vooral gedronken wordt. Een leraar (Shensei) komt een vroegere leerlinge (Tsukiko) tegen in een kroeg en ze merken dat ze allebei van tonijn met natto houden. Én sake, niet te vergeten. Daarna komen ze elkaar vaker tegen en hun ontmoetingen gaan altijd gepaard met eten en drank.
Er wordt niet veel gepraat, maar gaandeweg het verhaal merk je dat ze steeds meer om elkaar gaan geven.
Sensei, de leraar, is naar Tsukiko toe erg belerend, waar zij niet tegen protesteert, integendeel zelfs. Aan het einde van het boek zal zij zijn wijsheid moeten missen.
Het boek is in korte zinnen geschreven en ademt een sfeer van rust en melancholie.
De tas van de leraar is een traag boek waarin erg vaak gegeten en vooral gedronken wordt. Een leraar (Shensei) komt een vroegere leerlinge (Tsukiko) tegen in een kroeg en ze merken dat ze allebei van tonijn met natto houden. Én sake, niet te vergeten. Daarna komen ze elkaar vaker tegen en hun ontmoetingen gaan altijd gepaard met eten en drank.
Er wordt niet veel gepraat, maar gaandeweg het verhaal merk je dat ze steeds meer om elkaar gaan geven.
Sensei, de leraar, is naar Tsukiko toe erg belerend, waar zij niet tegen protesteert, integendeel zelfs. Aan het einde van het boek zal zij zijn wijsheid moeten missen.
Het boek is in korte zinnen geschreven en ademt een sfeer van rust en melancholie.
1
Reageer op deze recensie