Recensie Dorsvloer vol confetti

Een vlot geschreven boek, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het autobiografisch was, maar wat een roman blijkt te zijn met autobiografische elementen. Hoewel Franca in haar boek andere namen gebruikt en niet vermeldt waar het zich afspeelt voelen de bewoners van Meliskerke zich toch wel door haar neergezet en nemen haar dat niet in dank af.

Kippenvel krijg ik van het Zo-is-het-en-niet-anders-gevoel dat de steng gelovige mensen uitdragen. Ergens zal het leven in zo'n gemeenschap wel veilig en vertrouwd zijn, maar met wát een bekrompenheid en conservatisme!

Dat er over de vader, de moeder en de oma is geschreven onderstreept heel goed het afstandelijke dat Katelijne in haar leven altijd gevoeld heeft.

Het boek besluit met het hoofdstuk dat de titel heeft van het boek, maar heeft een open einde. Ik had wel willen weten hoe het verder zou gaan met Katelijne, maar misschien komen we dat ooit in een vervolg te weten!

Interessant om te beluisteren: VPRO, De Avonden.