Recensie Verlovingstijd

Verlovingstijd van Maarten 't Hart heb ik alweer een paar dagen geleden uitgelezen naast mijn bed liggen waar het lag te wachten tot het was bezonken zodat ik jullie er iets over kon vertellen.
Hoewel ik een grote fan ben van zijn boeken vind ik Maarten zelf, tja, hoe moet ik het aardig zeggen, niet echt de man van mijn dromen.
So what, hoor ik jullie mompelen, maar daar zit hem nu voor mij juist de kneep. Ik moest in het begin van het boek echt regelmatig grinniken om het verhaal, waar Maarten zelf erg in te herkennen is. Zijn liefde voor klassieke muziek, zijn afkeer tegen het gereformeerde geloof, zijn interesse voor de natuur: het zijn duidelijke autobiografische elementen die we in bijna al zijn boeken tegenkomen. Maar daardoor ga je de ik-persoon zó met Maarten identificeren dat je plaatsvervangende schaamte krijgt als hij vertelt dat hij vaak in zijn broek poepte en veel last heeft van winderigheid. Om maar niet te spreken over de amoureuze situaties waarin hij verzeild raakt en waarbij wij allerlei intieme details moeten lezen die ik van iedere andere schrijver zou willen geloven maar mij in dit geval toch wel enige rillingen bezorgen.
Zo zie je maar: al te autobiografisch kan dan ook wel weer tégen je werken.
Ook hier had ik weer het gevoel dat het boek iets dunner gekund had om boeiend te blijven.
Ach, laat ik niet zeuren en het boek vier duimen geven.