Erfgenaam van vuur

...
De schrijfster hanteert nog steeds een beeldende schrijfstijl en ook dit derde boek is een geheel van mysterie, avontuur, actie, spanning én niet te vergeten … magie. Ik vond het echt een pluspunt dat dit boek meer magie bevat én dat we Celaena beter leren kennen. Ook de relatie die ontstaat tussen haar en Rowan vond ik erg positief. Die kent immers een geleidelijke ontwikkeling en kwam deels daardoor geloofwaardig over. Al helpt het uiteraard ook wel dat alles mooi in elkaar past. Ze hebben elkaar nodig zonder dat daar romantische gevoelens bij komen kijken. Romantiek speelt een kleinere rol in dit boek maar toch wist het de schrijfster me meerdere keren te ontroeren.

Net als bij de eerdere delen is ook hier sprake van een rustige opbouw die naarmate het verhaal vordert steeds meer toeneemt. Wat ook opviel is dat het einde van deze serie nog niet in zicht is. Enkele mysteries worden ontrafeld maar je blijft als lezer met onbeantwoorde vragen zitten én eigenlijk wordt dat aantal zelfs nog groter vermits er nieuwe personages én dus ook nieuwe verhaallijnen worden toegevoegd.

Het lijkt wel alsof de schrijfster een gerecht aan het maken is dat lang moet sudderen én iedere keer dat het gerecht zijn kookpunt heeft bereikt draait Sarah J.Maas het vuur uit en laat ze haar lezers met grote honger ‘even’ wachten op haar volgende boek waarin alles opnieuw wordt opgewarmd en er nog wat extra kruiden aan worden toegevoegd. Tot nu toe vind ik dat echter niet erg. Ik ben nog steeds benieuwd naar het vervolg van deze serie en kijk dan ook uit naar het vierde boek.