Lezersrecensie
Explosief vermoord
...
Een vindingrijke en schijnbaar gevoelloze minnares brengt het verhaal op gang. Een bedreiging die overeenkomsten vertoont met een oudere zaak en een dader die zich liet inspireren door de Griekse mythologie drijven de spanning vervolgens op. De sporadische fragmenten vanuit het perspectief van de dader geven niet veel meer prijs als een cocktail van grootheidswaanzin en waanideeën. Zowel Eve als haar collega’s en echtgenoot krijgen ook dit keer amper de tijd om de daders een stapje voor én zelf in leven te blijven.
De kordate houding en gedrevenheid van Eve doen soms vermoeden dat ze koel en afstandelijk is terwijl ze zich in werkelijkheid net alles heel erg aantrekt en een immense verantwoordelijkheidszin meetorst. Ook in dit boek merk je duidelijk dat ze met de slachtoffers en haar vrienden meeleeft. De manier waarop dit naar voren komt past ook echt bij haar persoonlijkheid en dat is één van de dingen waar J.D.Robb heel consequent in is.
De bijdehante opmerkingen van Peabody, het stugge gedrag van Summerset, de spanning tussen Peabody en McNabb, de verstandhouding tussen Eve en Roarke, de dialogen. Hoe Eve met haar vrienden omgaat en hoe ze elkaar allemaal lijken aan te voelen en weten hoe ze iemand het beste kunnen helpen, …
J.D.Robb is echt trouw aan haar personages en dat is uitstekend vermits zij tot de onmisbare ingrediënten behoren die ervoor zorgen dat de boeken zo goed blijven. Ik heb al meermaals meegemaakt dat een serie sterk begon en vervolgens aan kwaliteit moest inboeten. Tot nu toe heeft J.D.Robb dat steeds weten te voorkomen.
...
Een vindingrijke en schijnbaar gevoelloze minnares brengt het verhaal op gang. Een bedreiging die overeenkomsten vertoont met een oudere zaak en een dader die zich liet inspireren door de Griekse mythologie drijven de spanning vervolgens op. De sporadische fragmenten vanuit het perspectief van de dader geven niet veel meer prijs als een cocktail van grootheidswaanzin en waanideeën. Zowel Eve als haar collega’s en echtgenoot krijgen ook dit keer amper de tijd om de daders een stapje voor én zelf in leven te blijven.
De kordate houding en gedrevenheid van Eve doen soms vermoeden dat ze koel en afstandelijk is terwijl ze zich in werkelijkheid net alles heel erg aantrekt en een immense verantwoordelijkheidszin meetorst. Ook in dit boek merk je duidelijk dat ze met de slachtoffers en haar vrienden meeleeft. De manier waarop dit naar voren komt past ook echt bij haar persoonlijkheid en dat is één van de dingen waar J.D.Robb heel consequent in is.
De bijdehante opmerkingen van Peabody, het stugge gedrag van Summerset, de spanning tussen Peabody en McNabb, de verstandhouding tussen Eve en Roarke, de dialogen. Hoe Eve met haar vrienden omgaat en hoe ze elkaar allemaal lijken aan te voelen en weten hoe ze iemand het beste kunnen helpen, …
J.D.Robb is echt trouw aan haar personages en dat is uitstekend vermits zij tot de onmisbare ingrediënten behoren die ervoor zorgen dat de boeken zo goed blijven. Ik heb al meermaals meegemaakt dat een serie sterk begon en vervolgens aan kwaliteit moest inboeten. Tot nu toe heeft J.D.Robb dat steeds weten te voorkomen.
...
1
Reageer op deze recensie