Fangirl

Onlangs kwam het er dan eindelijk toch eens van om mijn allereerste Rainbow Rowell te lezen. Ja, je leest het goed, dat was me tot nu toe nog steeds niet gelukt. Dat ik als eerste voor Fangirl koos leek me een logische keuze. De kans dat ik dit boek met een heuse fangirl als hoofdpersonage niet leuk zou vinden, leek me bijzonder klein.

Cath schrijft al jaren fanfictie, vroeger deed ze dit samen met haar tweelingzus Wren, maar nu ze beiden naar de universiteit gaan lijken ze steeds meer uit elkaar te groeien. Cath wil liefst dat alles hetzelfde blijft: verder schrijven aan haar Simon Snow-fanfictie, een kamer delen met haar zus en samen over alles praten. Maar Wren heeft juist genoeg van die zaken – ze wil een nieuwe start maken, nieuwe vrienden leren kennen en dat terwijl Cath er net tegenop ziet om in een nieuwe onbekende wereld terecht te komen. Haar zus is echter vastberaden en dus staat Cath er zo’n beetje alleen voor om haar overstap naar de universiteit te overleven. Een onbekende kamergenoot, nieuwe leerkrachten, klasgenoten, … gelukkig is Simon Snow een blijvende aanwezigheid die haar erdoor heen kan helpen.

Ik mag dan niet dezelfde leeftijd hebben als Cath, we delen wel een heel deel andere zaken. Zo ben ik net als haar erg onzeker en voorzichtig. Ok, ik zou niet op energierepen proberen te overleven en zou dus wel degelijk naar de eetzaal gaan, alleen zou ik daar met mijn neus tussen een boek zitten uit schrik dat ik iets fout zeggen tegen onbekenden. Bovendien hou ik van fanfictie. Enkele jaren geleden was ik er zelfs lichtjes aan verslaafd.

Naast Cath hield ik ook erg van haar kamergenote – die erg direct is, blaakt van het zelfvertrouwen en ondanks haar norse houding haar goede bedoelingen niet kan verbergen. Ook de uiterst optimistisch Simon wiens positieve instelling een aanstekelijk effect heeft en die gelukkig over veel geduld en vasthoudendheid beschikt.

De gelijkenissen met Cath waren zeker een pluspunt, maar niet enkel door haar hoge fangirl-gehalte. Ik hield wel van de manier waarop haar eerste onzekere ervaringen met het universiteitsleven lezen als een soort logboek. Fangirl gaat over veel meer dan het adoreren van je idool. Het gaat over gewoonten koesteren, over de band tussen twee zussen, over het leggen van nieuwe vriendschappen, over liefde, … Het is een boek dat erg vlot wegleest, dat meer lijkt te omvatten dan je op het eerste zicht verwacht en het heeft met Cath een hoofdpersonage dat al snel je sympathie weet te winnen. Probeer maar eens te weerstaan aan een mede-boekenfan, die zo gek is van haar favoriete personage en de wereld waarin hij leeft dat ze fanfictie gebruikt als een middel om er nog langer in te kunnen verblijven en van genieten.

Ik weet niet goed wat ik van de stukken fanfictie moet denken. Langs de ene kant zijn ze uiteraard onmisbaar bij een personage als Cath, maar op deze manier lijkt het wel alsof je twee kortverhalen leest die telkens opnieuw onderbroken worden. Na alle lovende recensies had ik heel hoge verwachtingen van Fangirl. Ik heb dit boek zeker met plezier gelezen, maar kan niet echt beweren dat het voor mij zoveel beter was dan andere boeken. De herkenning was erg welkom en ik vind het super dat er veel aandacht aan fanfictie werd geschonken, maar het verhaal zelf vond ik aangenaam leesvoer maar niet meteen een favoriet.