Harde leugen

Vergeten waarom je boos bent (zeker wanneer je daar een gegronde reden voor hebt) zodra je in iemands ogen kijkt lijkt me iets voor in een Disney-sprookje in plaats van real-life. Hier zou ik echter mits enige moeite nog overheen kunnen lezen. Ik geloof ook dat een trauma op onverwachte momenten kan opspelen maar niet dat het op enkele minuten tijd weer de kop is ingedrukt. Dit slechts enkele bedenkingen die ik me maakte tijdens het lezen van ‘Harde leugen’. Jammer genoeg waren er nogal veel fragmenten die me bedenkelijk deden kijken.

Ik ben niet ontzettend veeleisend. Een portie clichés overleef ik zonder probleem. Enige voorspelbaarheid is nog steeds geen ramp. Geloofwaardigheid en personages waar ik mee wil/kan meeleven zijn echter onmisbaar. Eén van beide moet sowieso aanwezig zijn wil ik van een verhaal kunnen genieten én jammer genoeg miste ik beide factoren in dit verhaal.

Zo leek Daniel’s ontwikkeling in dit verhaal nogal vergezocht én ongeloofwaardig. Andere personages worden dan weer niet serieus uitgewerkt waardoor ze niet veel meer zijn als bijzaak. Nu had ik bij het eerste boek van deze serie al wel enkele bedenkingen, maar die waren geen echte belemmering bij het lezen van het verhaal. Dit keer waren er iets te veel ergernissen om van het boek te kunnen genieten. Ik merkte dat het mijn aandacht moeilijk kon vasthouden

Nu weet ik ondertussen wel dat het bij dit genre vooral de lust is die primeert terwijl de liefde niet echt voelbaar is. Wanneer je je echter tijdens het lezen van een erotische scène vooral afvraagt of hun rug niet pijn zou doen wordt het waarschijnlijk tijd om wat meer andere genres te lezen. Ik tracht steeds zowel voor -als nadelen te vermelden bij het schrijven van een recensie maar dit keer lijk ik vooral veel voorbeelden van dat laatste te kunnen aanhalen. Misschien had ik dit boek positiever onthaald indien ik de afgelopen maanden niet vrij veel gelijkaardige verhalen had gelezen. Jammer genoeg kreeg ‘Harde leugen’ nu maar een matige ontvangst.