Met de stroom mee

Sneller dan verwacht keerde ik terug naar Virgin River. Nog niet zolang geleden las ik immers het vorige boek uit deze serie. In Een nieuwe horizon werd al snel duidelijk dat Shelby en Luke als volgende aan de beurt zouden komen om hun verhaal te vertellen.

Dat anderen betwijfelen of hij wel de juiste man voor Shelby is één ding, dat hij het zelf ook gelooft maakt het nog wat moeilijker. Maar dat hij dit steeds opnieuw tegen haar blijft herhalen maakt hun conversaties wel héél voorspelbaar. Dit was echter niet het enige voorspelbare gedeelte van dit boek. Het mag wel duidelijk wezen dat Virgin River een heel vruchtbaar oord is. In vrijwel elk boek geraakt er iemand zwanger en/of bevalt er iemand. Er moet wel iets in hun drinkwater zitten want al die zwangerschappen zijn wel héél opmerkelijk en niet persé geloofwaardig.

Ik merkte tijdens het lezen vooral dat ik deze serie niet in een marathon wil lezen. Ik hou van de gemoedelijke sfeer die bij deze boeken hoort, van de eenvoudige levensstijl in het bergdorpje, van de personages en hoe ze voor elkaar volgen. Maar ook van het feit dat vriendschap, dankbaarheid en loyaliteit minstens even belangrijk lijken als de romantiek in Robyn Carr’s verhalen. Nu ik twee delen snel achter elkaar las merkte ik echter ook dat de gelijkenissen tussen de verhalen wel erg opvallend zijn. In het vervolg laat ik dus liever wat extra tijd tussen de boeken uit deze serie. Op die manier is het immers leuker om terug te keren naar Virgin River.
...
Met de stroom mee is opnieuw zowel ontspannend als ontroerend. Nieuwe personages worden verwelkomt terwijl we van andere afscheid nemen. Een beetje zoals in het echte leven dus. Ook dit keer weet je aan het einde van het boek al wie als volgende zijn verhaal mag vertellen. Alleen ga ik dit keer eerst wat andere werelden verkennen voor ik terugkeer naar het landelijke en rustige Virgin River.

Ik kan het toch niet nalaten om te vermelden dat er iets is waar ik me echt aan stoorde bij dit boek … de cover. Ja, ik weet dat de inhoud belangrijker is dan de verpakking maar bij een serie vind ik het belangrijk dat er een bepaalde eenheid wordt gevormd. Bij Met de stroom mee is dat totaal niet het geval. Nu zijn de voorgaande covers uit deze reeks niet allemaal identiek – er werd immers al eens een aanpassing gedaan in de cover-illustraties.

Maar dit keer … tja, je merkt gewoon aan niets dat het boek deel uitmaakt van een serie. Er wordt zelfs binnen in het boek niet vermeld dat dit verhaal tot de Virgin River-serie behoord. Laat staan dat je kan ontdekken het hoeveelste deel het juist is. Waarschijnlijk heeft dat te maken met het de zomer-actie die momenteel loopt maar ik vind het echt heel jammer dat het boek nu de indruk geeft een losstaand verhaal te zijn.