Middernacht #9

Ik keek er echt naar uit om Hunter’s verhaal te lezen én aan het dankwoord in dit boek te zien ben ik niet de enige die daar naar aan het aftellen was. Nu de Middernacht-reeks verder vordert lijken de boeken een beetje te veranderen. In het begin leerden we bijvoorbeeld in elk nieuw boek een nieuw vrouwelijk personnage kennen terwijl ze nu eigenlijk al vooral geïntroduceerd werden. Dat begon bij Alexandra waar Jenna in voor kwam en herhaalde zichzelf in Jenna’s verhaal waarin Corinne werd voorgesteld.

‘Corinne’ is het negende boek in deze serie en dat merk je ergens wel. Zo worden enkele zaken opnieuw opgefrist aan het begin van het verhaal vermits er een rode draad doorheen de reeks loopt en je dus zeker op de hoogte moet zijn van sommige gebeurtenissen uit de eerdere boeken. Dit negende boek lijkt uit meerdere verhalen én perspectieven te bestaan dan zijn voorgangers.

Zo volgen we niet enkel Hunter en Corinne maar komen we ook iets meer te weten over Gideon en Savannah (die geen eigen boek kregen) én ook Chase (Harvard) krijgt een groot deel van de aandacht. Daarnaast volgen we uiteraard ook wat er gaande is op de basis van het Broederschap. We volgen dit boek dan ook vanuit meerdere perspectieven. Dit zorgt ervoor dat het verhaal heel vlot leest maar tegelijkertijd zorgt het er ook voor dat de twee hoofdpersonages iets minder aandacht krijgen.

Nog een verschil is het feit dat de erotiek in dit boek iets minder prominent is als bij de vorige boeken. Deels doordat er heel veel gaande is maar het is ook begrijpbaar omwille van de personages. Zij hebben immers beide een allesbehalve aangename voorgeschiedenis die ze met zich meedragen waardoor hun relatie iets trager tot stand komt. Blijkbaar ergeren sommige lezers zich daar aan, maar eigenlijk vind ik net dat het bijdraagt tot de geloofwaardigheid.
...