Nagenoeg perfect

De opbouw van dit boek kwam in het begin vrij chaotisch op me over. De schrijfster leek met grote hinkstap-sprongen van het ene perspectief naar het andere over te springen en dat liep een beetje stroef. Gelukkig werd nadien wel een juist evenwicht gevonden waardoor de verschillende perspectieven een pluspunt werden. Op deze manier kunnen we immers zowel Della’s als Woods gedachten volgen – twee jongeren die hun leven niet door iemand anders willen laten bepalen en op zoek zijn naar een eigen invulling van hun heden en toekomst.

Vermits het verhaal zich opnieuw in Rosemary Beach afspeelt komen de personages uit de vorige boeken even langs. Ze gaan echter niet met de aandacht lopen en dat vond ik een pluspunt vermits ik na vier boeken met dezelfde hoofdpersonages echt wel even aan andere hoofdrolspelers toe was.

Een ander voordeel bij dit boek is dat Della en Woods minder wispelturig zijn. Persoonlijk werd ik een beetje gek van het continue ‘Ik zie je graag’ en dan twee pagina’s later ‘Maar, ik kan echt niet bij je blijven’. Della’s gebrek aan zelfvertrouwen en haar angsten komen geloofwaardiger over. Al komt de jonge leeftijd en de gebeurtenissen waarmee ze te kampen krijgen bij mij nog steeds over als een vreemde combinatie.

‘Nagenoeg perfect’ is ontspannend én vermakelijk leesvoer met pittige scènes en een hoge mate van directheid. Waarschijnlijk ben ik iets te rationeel en moet ik het nadenken uitschakelen tijdens het lezen, maar sommige uitspraken en gebeurtenissen in dit boek riepen wel een aantal bedenkingen bij me op.