Rebel

...
Rebel bevat veel meer actie als zijn voorganger. Ember, Riley en Garrett lijken steeds op de vlucht te zijn. Misschien zijn er zelfs iets te veel achtervolgingen waardoor de overige verhaallijnen een beetje overschaduwt worden en het moeilijker wordt om voeling te krijgen bij de personages. Waar ik bij haar eerdere karakters meer betrokken was lijkt er hier mee een afstand te worden bewaard.

Net als in het eerste deel uit deze reeks werkt Julie Kagawa ook hier opnieuw met meerdere perspectieven. Die snelle afwisseling drijft het tempo van het verhaal op en je merkt ook echt een duidelijk onderscheid tussen de invalshoeken van Ember, Garrett, Riley, Kobalt en Dante.

Vooral die laatste twee zijn nieuwe toevoegingen. Zo vormen de hoofdstukken rond Kobalt een terugblik op het leven van Riley toen hij nog voor Talon werkte. Zijn flashbacks leken me een beetje overbodg. Het nieuws dat we door dit perspectief te weten komen biedt immers niets aan dat we als lezen niet zelf hadden kunnen bedenken.

Ember’s broer Dante is vooral bezig met zijn eigen ambitieuze toekomstplannen, hij is uiterst nuchter, erg berekend en afstandelijk en zo voelt de fragmenten die vanuit zijn invalshoek geschreven zijn ook aan. Je lijkt nooit dicht genoeg bij hem te kunnen komen om iets van warmte of menselijke gevoelens op te vangen.

Ik hou van de draken, ik ben helemaal gek van de coverillustraties die de boeken uit deze reeks sieren maar ik mis ook nog steeds de fantasywereld die zo typerend is voor deze schrijfster. Eén van haar grootste talenten is volgens mij immers dat ze er in slaagt om zo’n wereld vol vreemde elementen op te trekken uit woorden en zinnen tot haar lezers hem zo voor zich kunnen zien.