Schijnbaar perfect

‘Schijnbaar perfect’ is echt een sprintboek in die zin dat ik me erover verbaasde hoe snel ik de laatste bladzijde had bereikt. Jammer genoeg was dit niet de enige gelijkenis met de vorige boeken van Abbi Glines.

Woods en Della zijn dan wel andere personages en hun levensverhaal verschilt met dat van de personages uit de boeken van Abbi Glines die ik reeds eerder las. Toch voelt het allemaal uiterst herkenbaar aan en lijkt het door het bekende stramien dat deze schrijfster telkens volgt iets te veel herhaling.

Gelukkig zijn Woods en Della nog steeds aangenamere personages als Blaire en Rush. Ze zijn minder wispelturig als hun voorgangers en hun verhaal komt daardoor geloofwaardiger over. Al kan ik me (gelukkig maar!) moeilijk voorstellen dat sommige moeders echt zo erg kunnen zijn. Om nog maar te zwijgen over een zekere Angelina.

Nu we het dan toch over gelijkenissen hebben … er lijkt een overeenkomst te bestaan tussen de snelheid van het licht en het tempo waarmee Glines’ haar personages een orgasme bereiken. Voor mij zou er gerust wat meer romantiek en minder drama in het verhaal mogen zitten. Mocht het dan ook nog eens mogelijk zijn om de chronometer niet in te drukken zodra er een seksscène in het boek verwerkt wordt dan zou dit zeker een pluspunt zijn en bijdragen aan de geloofwaardigheid.

Wat me ook opviel is dat een gebeurtenis naar het einde van het boek toe wel heel plots voorvalt. Ik begrijp dat deze ontwikkeling noodzakelijk is om verder te kunnen gaan met de reeks maar het leek nogal abrupt in het verhaal op te duiken en tja … het leek niet zo goed te passen.

Ik heb dan ook een dubbel gevoel bij dit boek. Het leest ontzettend vlot en Woods en Della vormen een mooi duo maar het boek mist wat geloofwaardigheid en kwam daardoor redelijk geknutseld op me over.