Lezersrecensie
Steenkoud
...
Tja, ik vrees dat ik moet besluiten dat deze opvolger te kampen heeft met het bekende Tweede Boek-syndroom. Het verhaal leest nog steeds vlotjes weg maar met momenten leek het verdacht veel weg te hebben van een uitgesponnen reclameblok. Tijdens die fragmenten wist mijn aandacht wel eens te verzwakken.
Voor mij persoonlijk was het grootste nadeel het feit dat Roth veel minder aan bod komt. Begrijp me niet verkeerd … ik heb heus geen hekel aan Zayne. Mochten er ooit verkiezingen komen dan zal je echter, ondanks al zijn goede bedoelingen, geen button met zijn naam op mijn jas kunnen terugvinden. In dit verhaal ligt de focus duidelijk op de liefdesdriehoek én laat ik daar nu net geen fan van zijn. Ik kan me amper voorstellen dat je de ene minuut helemaal gek ben van de ene jongen/man en enkele minuten later plots weer helemaal van gedacht veranderd. Vermits dit meerdere keren voorvalt in Steenkoud lijkt het na een tijdje wel alsof je het verslag van een ping pong – match aan het lezen bent.
Daarnaast kreeg ik niet de indruk dat de personages zich verder ontwikkelden in dit boek. Layla krijgt nieuwe gaven en ze krijgt meer inzicht in wie én wat ze is. Daarnaast is ze in dit boek ook iets ondernemender in dit tweede deel. Toch had ik vooral het gevoel dat de personages ter plaatse blijven trappelen tot de actie weer op gang komt.
Steenkoud roept dus vooral dubbele gevoelens bij me op. Te weinig Roth, teveel testosteron-strijd tussen de mannelijke componenten van de liefdesdriehoek die hier duidelijk de hoofdrol moet spelen, vrij melige scènes en een af en toe conversaties die te geforceerd lijken. Alsof de schrijfster iets wil bereiken dat op een jongerentaaltje lijkt maar daardoor net vrij overdreven én zelfs een beetje fake overkomt.
Het boek kon niet helemaal aan mijn verwachtingen voldoen en dat was een beetje teleurstellend nadat ik zo genoten had van het eerste deel. Gelukkig is Bambi wel nog steeds van de partij en zit er nog voldoende humor in het boek verwerkt. Dit maakte heel wat goed. Naar het einde toe werd er plots weer wel actie toegevoegd aan het verhaal. Ook het tempo werd in deze sectie opgedreven om dan vervolgens zo te eindigen dat je toch nog steeds wil verderlezen.
Tja, ik vrees dat ik moet besluiten dat deze opvolger te kampen heeft met het bekende Tweede Boek-syndroom. Het verhaal leest nog steeds vlotjes weg maar met momenten leek het verdacht veel weg te hebben van een uitgesponnen reclameblok. Tijdens die fragmenten wist mijn aandacht wel eens te verzwakken.
Voor mij persoonlijk was het grootste nadeel het feit dat Roth veel minder aan bod komt. Begrijp me niet verkeerd … ik heb heus geen hekel aan Zayne. Mochten er ooit verkiezingen komen dan zal je echter, ondanks al zijn goede bedoelingen, geen button met zijn naam op mijn jas kunnen terugvinden. In dit verhaal ligt de focus duidelijk op de liefdesdriehoek én laat ik daar nu net geen fan van zijn. Ik kan me amper voorstellen dat je de ene minuut helemaal gek ben van de ene jongen/man en enkele minuten later plots weer helemaal van gedacht veranderd. Vermits dit meerdere keren voorvalt in Steenkoud lijkt het na een tijdje wel alsof je het verslag van een ping pong – match aan het lezen bent.
Daarnaast kreeg ik niet de indruk dat de personages zich verder ontwikkelden in dit boek. Layla krijgt nieuwe gaven en ze krijgt meer inzicht in wie én wat ze is. Daarnaast is ze in dit boek ook iets ondernemender in dit tweede deel. Toch had ik vooral het gevoel dat de personages ter plaatse blijven trappelen tot de actie weer op gang komt.
Steenkoud roept dus vooral dubbele gevoelens bij me op. Te weinig Roth, teveel testosteron-strijd tussen de mannelijke componenten van de liefdesdriehoek die hier duidelijk de hoofdrol moet spelen, vrij melige scènes en een af en toe conversaties die te geforceerd lijken. Alsof de schrijfster iets wil bereiken dat op een jongerentaaltje lijkt maar daardoor net vrij overdreven én zelfs een beetje fake overkomt.
Het boek kon niet helemaal aan mijn verwachtingen voldoen en dat was een beetje teleurstellend nadat ik zo genoten had van het eerste deel. Gelukkig is Bambi wel nog steeds van de partij en zit er nog voldoende humor in het boek verwerkt. Dit maakte heel wat goed. Naar het einde toe werd er plots weer wel actie toegevoegd aan het verhaal. Ook het tempo werd in deze sectie opgedreven om dan vervolgens zo te eindigen dat je toch nog steeds wil verderlezen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Zwartraafje
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
