Voor altijd verliefd

Ik leerde Abbi Glines kennen dankzij ‘de Vincent Boys’. Deze tweedelige serie die in elk boek andere hoofdpersonages volgde, was erg ontspannend en maakte me nieuwsgierig naar haar andere boeken. Daarom was ik ook erg benieuwd naar deze ‘Verboden vrucht’-reeks. ‘Voor altijd verliefd’ is daar het derde deel van. Maar anders dan bij ‘de Vincent Boys’ volgen we nu de hele tijd dezelfde hoofdpersonages. Dat zou boeiend kunnen zijn maar jammer genoeg kan ik na dit derde boek niet anders doen dan toegeven dat het voor mij alles iets te veel wordt uitgesponnen.

Dit rustgevende genre boeken is doorgaans sowieso niet voorzien van een indrukwekkende verhaallijn. Begrijp me niet verkeerd, een diepgaande verhaallijn is voor mij niet noodzakelijk om van een boek te kunnen genieten. Ik moet echter wel met de personages kunnen meeleven. Vermits dit ondertussen het derde boek in deze reeks is, had ik verwacht dat er dieper op de personages zou worden ingegaan maar alles blijft vrij oppervlakkig waardoor ik het vrij moeilijk vind om me in hun situatie in te leven.

Bovendien is er één personage waar ik me ontzettend aan erger. Waar je in het begin nog begrijp kon opbrengen voor Nan is haar hysterische én venijnige gedrag nu echt niet meer goed te praten. Meer zelfs deze diva, met haar uiterst kinderachtige gedrag, werkt zo erg op mijn zenuwen dat dit de rest van het boek lijkt te overheersen.

Zowel Blaire als Rush lijken steeds sneller hun voornemens te vergeten en nog frequenter van gedacht te veranderen. Hierdoor verliezen ze jammer genoeg een groot deel van hun geloofwaardigheid en komt hun gedrag vrij geknutseld over. Bovendien is het meligheidsgehalte in dit derde boek erg hoog. Sommige omschrijvingen kwamen zelfs vraagroepend over. Hoe kan iemand nu in hemelsnaam naar ‘aardbeien en slagroom’ ruiken? Een fruitig of zwoel parfum, tot daar aan toe, maar een dessert-coupe?

Het was leuker geweest mocht men na één of twee boeken een ander koppeltje zijn gaan volgen. Daar wordt in dit boek wel een aanzet toe gedaan en het lijkt me dan ook veel leuker om meer te weten te komen over bijvoorbeeld Woods of Harlow.

Ontspannend? Ja, dat is dit boek absoluut. Ik mis echter het meeslepende effect dat er voor zorgt dat ik echt van een boek kan genieten. Dus nee, dit boek kon me niet helemaal overtuigen. Ik heb begrepen dat Rush Finlay een heel populair personage is, maar ik ben ondertussen meer geïnteresseerd in het verhaal van andere, minder prominente personages, uit deze reeks.