Een tweede kans

In 2004 raakte schrijfster Zeruya Shalev gewond bij een zelfmoordaanslag op een lijnbus. Nu beheerst de aanslag haar leven niet meer, maar bij het horen van elke nieuwe aanslag keert de pijn toch weer even terug.

Hoofdpersoon Iris raakte tien jaar geleden, wanneer ze haar kinderen naar school brengt, zwaar gewond bij een terreuraanslag op een bus. Maanden en maanden moet ze revalideren. Zowel haar kinderen Alma en Omer als haar man Micki voelen zich schuldig. Als zij deze morgen niet hadden getreuzeld had Iris immers niets overkomen. Na haar revalidatie wordt Iris directrice op een school. Tien jaar later, als het huwelijk van Iris en Micki een sleur geworden is en haar beide kinderen bijna volwassen zijn duikt opeens haar oude liefde op.

Op zeventien jarige leeftijd is Iris verlaten door haar eerste grote liefde, Eitan Rosenfeld. Wanneer Iris voor pijntherapie naar het ziekenhuis gaat, blijkt haar behandelend arts niemand minder dan Eitan te zijn. Eitan is na zijn breuk met Iris nooit meer echt gelukkig geworden. Zijn beide huwelijken zijn op de klippen gelopen en hij hoopt dat Iris hem een tweede kans geeft. Iris voelt zich weer het meisje van zeventien en wil niets liever dan bij haar dokter love zijn. Toch voelt het voor Iris niet goed een geheim te verbergen voor haar gezin en krijgt ze steeds meer twijfels. Wanneer haar dochter Alma in gevaar is ontdekt Iris haar ware liefde: haar gezin. Wie hebben er al die maanden voor haar gezorgd toen ze aan bed gekluisterd was? Wie heeft ze verwaarloost toen ze aan haar carrière bouwde? Wie hebben haar op dit moment het hardst nodig? Niet Eitan, maar haar gezin verdient een tweede kans.

Pijn is een mooi boek over liefde, huwelijk, gezin, overspel, keuzes maken, moederinstinct en pijn, heel veel pijn. Haar hele leven gaat Iris gebukt onder pijn. Op jonge leeftijd raakt ze haar vader kwijt. Haar moeder blijft achter met drie jonge kinderen. Iris moet als oudste dochter de verzorging van de kleintjes op zich nemen. Op zestien jarige leeftijd biedt Eitan haar de liefde en aandacht die ze zo gemist heeft in haar leven. Als hij haar verlaat stort haar wereld in. Ze trouwt uiteindelijk met haar tweede keus, Micki. Tien jaar na de aanslag keert haar pijn plotseling weer in alle hevigheid terug. Wanneer ze voor therapie naar het ziekenhuis gaat, duikt Eitan weer op. In plaats van haar pijn te verlichten maakt Eitan het eigenlijk alleen nog maar erger. Het idee haar man en kinderen te moeten verlaten is ondraaglijk voor Iris. Uiteindelijk is het niet Eitan, maar haar dochter Alma die haar pijnlijke wonden verzorgd.

Op de cover van het boek staat een jonge vrouw afgebeeld. In eerste instantie vond ik deze foto niet zo bij het verhaal passen. Hoofdpersoon Iris is toch immers een veertiger? Maar naarmate het verhaal vordert, blijkt dat de Iris van dertig jaar geleden, nog een grote rol speelt in het boek. Iris is op zeventien jarige leeftijd verlaten door haar grote liefde Eitan. Wanneer deze plotseling weer opduikt komen oude beelden en verdrongen gevoelens weer tot leven.Op de cover van het oorspronkelijke boek staat een volwassen Iris afgebeeld. Bleek Iris in het boek panisch te zijn voor spinnen, op de voorkant van dit boek staat ze midden in hun web! Iris is immers de spin in het web, het verhaal draait om haar. Juist zij, degene die thuis en op haar school altijd de touwtjes strak in handen heeft, raakt zelf verstrikt in haar eigen web. Erg mooi is dat haar dochter, degene om wie Iris zich zoveel zorgen maakt, uiteindelijk degene is die haar weet te redden.

Foto 1: De aanslag op de lijnbus waarbij de schrijfster in 2004 gewond is geraakt.  

Foto 2: De oorspronkelijke cover van 'Pijn'.

Zeruya Shalev over haar boek 'Pijn'.