Titel: De regen van Ionah

Auteur: Santiago Pajares

Jaartal: 2018

Aantal bladzijden: 233

Samenvatting

Ionah leeft samen met zijn moeder in de woestijn. Het leven is niet gemakkelijk, maar echt moeilijk wordt het pas als Ionah's moeder sterft. Ionah is dan 12 jaar oud en is vanaf dat moment helemaal alleen. In zijn hoofd praat hij nog steeds met zijn moeder en hij herhaalt dagelijks haar verhalen, zodat hij deze niet vergeet. Hij groeit op tot een jongeman. Op het moment dat hij besluit zijn keet te verlaten, stuit hij op Shui. Hij redt het leven van deze man en dit is de start van allerlei veranderingen in zijn leven.

Leesdagboek

26 mei 2018. Het verhaal bestaat uit simpele zinnen, die desondanks al snel indruk op me maken. Ik vind het nu al erg mooi geschreven.

Want een naam geven houdt een begrenzing in. Alsof er andere dingen bestaan die geen woestijn zijn.

De ik-figuur, die Ionah blijkt de heten, heeft nooit iets anders dan woestijn gekend, zijn moeder wel. Zijn moeder is echter op tijd gevlucht, waardoor ze in leven gebleven zijn. Inmiddels is zijn moeder er echter niet meer. Het leven in de woestijn is niet makkelijk. Zijn moeder probeert hem hier op voor te bereiden, door hem te leren vechten en door hem eten te laten zoeken. Als zijn vallen niet werken, laat zijn moeder het vangen geheel aan hem over. Een week lang zijn er geen hagedissen. Dan vangt hij ze. Zijn moeder is harde leermeester, maar daar vraagt de omgeving ook om denk ik. Op het moment dat zijn moeder bloed begint op te hoesten, vertelt ze Ionah pas hoe het was voor alles anders werd. Moeder is de enige persoon die Ionah kent, het is dus duidelijk dat haar ziekte een grote impact op hem heeft:

Ik probeerde haar antibioticum te zijn, de voortgang van haar ziekte te vertragen, haar voldoende tijd te geven om me alles te vertellen, ook al is alles niet altijd genoeg.

Ik ben inmiddels aanbeland bij hoofdstuk 20. Ionah is opgegroeid tot een jonge man van 21. Zijn moeder stierf toen hij 12 was en sinds die tijd heeft hij dus met niemand meer kunnen praten. Het is bijna niet voor te stellen hoe dat is.

Ik probeer mezelf voor de gek te houden en zeg dat ik het op het nippertje heb gered, maar zelfs nu hunkert een deel van mij ernaar dat de losgekomen steen werkelijkheid was en de put verloren is gegaan.

Als Ionah besluit om richting het westen te vertrekken, vindt hij een man. Hij verzorgt de man. Als deze weer bijkomt blijkt hij Shui te heten en koerier te zijn. Van hem leert Ionah iets meer over wat er in de wereld speelt. Het is nog niet duidelijk of Shui te vertrouwen is, maar denkt Ionah:

Want als je ernaar vraagt mama, zullen ze allemaal zeggen dat zij de goeden zijn.

Zo veel wijsheid voor iemand die geïsoleerd in de woestijn heeft geleefd! Ik ben heel benieuwd hoe zijn leven zal veranderen nu hij kennis heeft gemaakt met Shui.

29 mei 2018. Ionah schrijft de verhalen van zijn moeder nu op. Het opschrijven heeft vooral te maken met het thema verloren gaande dingen. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld het verhaal van moeder die niet meer wilde pianospelen, maar op het moment dat ze dit wel weer wilde, bleken de snaren doorgeknipt te zijn. Een ontroerend voorbeeld van hoe dingen verloren gaan. Voor Ionah zijn de woorden belangrijk om op te schrijven, omdat hij daarmee kan vasthouden aan wat er was.

Woorden zijn wonderlijk. Ze lijken niet te bestaan totdat ik ze op papier zet. Ik red ze. Ik haal ze uit mijn hoofd, daar waar ze zouden verdwijnen als ik om de een of andere reden dood zou gaan, en ik laat ze opgeschreven achter, zodat anderen ze kunnen lezen en weten dat iemand ze eens heeft overdacht.

Shui probeert Ionah ondertussen uit te leggen wat een piano was en leert hem fluiten. 

en dat baart me zorgen, dat we werkelijk alles kunnen terugbrengen naar de essentie, tot wat echt onmisbaar is, en overleven.

Het document van Shui is belangrijk omdat het de waarheid over het Tianjin incident onthult. Shui wordt echter door een slang gebeten en gooit zichzelf in de put. Dit is voor Ionah reden om zijn keet eindelijk echt te gaan verlaten. Ionah schrijft zijn eigen verhaal en vertrekt dan naar het oosten. Als hij eindelijk de woestijn door gekomen is, blijkt de zee zout te zijn.

30 mei 2018. Ionah staat op het punt om een besluit te nemen en het lijkt erop dat hij zichzelf gaat neerschieten. Verrassend genoeg begint het net op dat moment te regenen en gebruikt hij de laatste kogel om het slot van een toren kapot te schieten. Hier komt hij weer op krachten, want er is voldoende eten en stromend water. Het mooie vind ik dat zijn overdenkingen beginnen te veranderen nu zijn levensomstandigheden verbeteren:

In de woestijn had ik veel vragen en weinig antwoorden, maar dit is nieuw, hier zijn volop antwoorden op vragen die ik niet kan bedenken. 

31 mei 2018. Eigenlijk is er helemaal niet zo veel veranderd. Hij is de woestijn wel uit, maar hij is nog steeds alleen en eenzaam. Ook als hij daarna mensen ontmoet, komt al snel de vraag of het leven nu echt zo anders is dan in de woestijn:

Vroeger vocht ik met de woestijn voor mijn eten en nu vecht ik met andere mensen voor mijn eten. Ik vraag me af of ze dit ook vooruitgang noemen. 

Toch brengt de ontmoeting hem ook weer veel nieuwe ervaringen, waaronder ook fijne.

Personages

Ionah

Betekenis naam: duif

Wordt geboren in de woestijn. Leeft daar vanaf zijn twaalfde alleen.

Moeder aashta

Betekenis naam: geloof

Is de woestijn in gevlucht toen alles veranderde. Bevalt daar van haar zoon Ionah.

Shui

Betekenis naam: water

Shui is een koerier van 40 jaar oud, van Chinese afkomst.

Mening

Het is een eenvoudig geschreven verhaal, waar wel erg mooie zinnen in staan. De titel is passend bij het verhaal. De regen van Ionah komt duidelijk terug in het verhaal: Ionah verlangt ernaar om regen mee te maken en op het moment dat hij zichzelf dood wil schieten, gaat het regenen. Daarnaast vindt hij Shui, wat water betekent. Water is een belangrijk thema in dit verhaal, zowel in letterlijke als in figuurlijke zin. Ook de naam van Ionah zelf drukt een bepaalde symboliek uit: zijn naam betekent duif en aangenomen kan worden dat er een link is met de duif uit het bijbelverhaal over Noach. Ionah keert terug naar de bewoonde wereld en dit kan gezien worden als teken dat de wereld nu weer leefbaar zal zijn. De symboliek ligt er soms iets te dik bovenop, maar geeft wel extra betekenis aan het verhaal.

Daarnaast is Ionah iemand die ondanks, of misschien wel juist dankzij, zijn achtergrond nadenkt over het leven en hier hele mooie gedachtes over heeft. Dit sprak me erg aan. Al met al een boek dat eenvoudig wegleest, maar waar ook weer veel in te vinden is als je er wat aandachtiger naar kijkt.

Mijn recensie vind je hier.