En toen kwam mijn derde boekenblogklus, totaal maar nu zeg ik ook totaal een nieuwe ontdekking voor mij. 

Het kleine boekje, de cover lijkt enorm op een reisgids, makelijk mee te nemen in je handtas en dat heb ik ook gedaan, overal waar ik moest wachten, zag je me met dit bundeltje van ultra korte verhalen. Elk stukje bestaat uit 80 woorden en het boekje is ingedeeld in 6 hoofdstukken die starten met prachtige zwart wit foto's (twee foto's getrokken door Frank Meester de overige door de auteur zelf). Elk hoofdstuk heeft een bepaald thema wat dan weer makelijk is als je zoals ik het boek niet op volgorde hebt gelezen.

Wie is de auteur?

Karel Feenstra (Leeuwarden, 1976) schrijft sinds 2013 wekelijks een column in 80 woorden voor Tzum, Tzum is een literair digitaal tijdschrift https://www.tzum.info/ dat wordt uitgegeven door uitgeverij Kleine uil. Op Tzum staan recensies,nieuws, columns, interviews en essays over literatuur. Ook worden er filmpjes, feuilletons en gedichten gepubliceerd.  In 2013 is de Tzum reeks gestart, ondertussen zijn er al 12 boekjes uitgegeven.

Buiten schrijven, treedt Karel Feenstra met enige regelmaat op. Hij woont en werkt in Den Haag. Feenstra is betrokken bij het TodaysArt Festival in Den Haag, en daarnaast actief als copywriter en speechschrijver bij een ministerie van Infrastructuur en Waterstaat, deze bundel is Karel Feenstra zijn debuut.

Wat was mijn ervaring met deze bundel?

Op de achterflap staat verleidelijke proza en dat is het, verleidelijk om het boekje vast te pakken en lukraak een werk van Karel Feenstra te lezen. De auteur neemt je mee op een reis van kort verhalen, kort verhalen die ik niet echt proza noem, maar bij mij soms overkwamen als een prozagedicht. Het was zeer afwisselend om te lezen, soms met een zweem van verdriet en dit overgoten met een sausje humor en met momenten herkenbaar. Met momenten heb ik de stukjes wel tot 3 keer toe herlezen, het is niet dat je het boekje een pageturner kunt noemen en zeker niet voor een leek als ik. Maar kan je dat wel met poëzie of proza, af en toe laten bezinken is de tip! Misschien een klein minpuntje maar denk dat het eerder aan mijn intresse ligt, was het hoofdstukje over "de lotgevallen van Willem van Normandië", maar denk dat dit echt met smaak te maken heeft. Het nawoord van de auteur is zo mooi en eerlijk geschreven, als lezer krijg je een beeld waar de auteur zijn inspiratie heeft gehaald maar ook waar hij mee heeft geworsteld, dit maakte een grote indruk op mij.

Waar komt de bijzondere titel 'hand schudt hoofd' vandaan?

Mijn lievelings hoofdstuk was "schrijven is een vechtsport", over dichters, literatuurles, en...de boekenkast:

Boeken kruipen door mijn boekenkast. Het schuift, kantelt, pulseert. Bloedwarme stof tussen de kaften en stofomslagen. Mensen van vlees en bitter inkt. Bloot of in letters. Poëzie als een goudader over een paar planken. Prik je zo aan. Niks graven of slaven. Een wereldje kortom waar je wel de baas wilt zijn. Mijn rechterhand kijkt naar mijn hoofd. 'Laat je de mensen wel eens wat van de wereld zien', vraagt de hand. Soms. 'Van mijn kamer', zegt hoofd. Hand schudt hoofd.

Natuurlijk zou ik het boekje aanraden, toch besef ik dat deze bundel niet voor een groot publiek is maar een publiek dat houdt van proza en poëzie, ik geef dit boekje drie sterren.