Onze eerste succescvolle buddy read was de hype het meisje in de trein - Paula Hawkins, dit was zo een leuke ervaring. Met het tweede boek van Paula Hawkins - in het water, leesafspraken, messenger en enthousiasme gingen we in mei terug van start. Als ik iets weet van mij en Karin is dat buiten lezen we enorme praters zijn, personages worden bij ons zeer écht, en het is alsof we mee werden gesleurd naar het dorp Beckford (waar het verhaal zich afspeelt), met Wendy en Karin als toeschouwer. We hebben hoofdstuk per hoofdstuk gelezen en dan besproken.

Onze verwachtingen?

Karin: Ik verwacht net zo’n goed plot als in het vorige boek. Een verrassend plot en ja dat de hoofdrolspelers net zo onbetrouwbaar zijn. Misschien niet zo labiel als in haar vorig verhaal want het moet natuurlijk origineel blijven en geen kopie.

Wendy: Mijn verwachtingen zijn groot, terug een wie heeft het gedaan verhaal? Bij mijn boek zit er wel een plattegrond kaartje bij (met een aantal personages), ik hoop dat het niet te verwarrend gaat zijn.

Korte inhoud:

Het dorp Beckford wordt opgeschud door de dood van alleenstaande moeder Nel. De zoveelste vrouw die het leven laat in de rivier, de rivier die ook wel verdrinkingspoel wordt genoemd. Nel was niet geliefd in het dorp, ze schreef een boek over de slachtoffers van de verdrinkingspoel. Lena haar dochter blijft verweesd achter, haar tante Jules keert direct terug naar Beckford, het dorp dat ze jaren geleden ontvluchtte. Lena is overtuigd dat haar moeder zelfmoord heeft gepleegd, is alles wel wat het lijkt?

Deel 1:

Karin: Oh zo spannend! Ik geloof niet dat Nel zelfmoord heeft gepleegd. Er zijn heel wat verdachten! Jules denk ik niet, Robbie ligt te veel voor de hand, hoewel de dader van het vorig boek dat ook was. Louise vind ik het meest verdacht, en Lena. Maar Nicky en Patrick vertrouw ik ook niet helemaal. Iedereen heeft wel een motief.

Wendy: Het verhaal is er weer een vat vol mysteries, Jules die al haar herinneringen en gevoelens jaren heeft weggeduwd en nu terug geconfronteerd wordt. Tot hiertoe ligt het personage Nel mij volledig niet, ik krijg er zelfs de kriebels van, ik ben zeker dat het geen zelfdoding is. Iemand als Nel, het beeld dat ik nu heb zal wel wat vijanden gemaakt hebben. Wat is er toch aan de hand met de inwoners van Beckford?

Deel 2:

Wendy: (zucht) Zo spannend, nu deel 2 uit is heb ik een heel andere kijk op dochter Lena, dit bewijst wederom dat de auteur een pareltje heeft geschreven met veel mysterie. Voor mij sprong vooral het stuk van Ann Ward 1920 eruit, een hoog horrorgehalte, de haat die je voelt is heel intens, woorden kunnen toch veel te weeg brengen.  Tot hiertoe een topper, spreekt me meer aan dan het meisje in de trein, je merkt het aan de opbouw, zinnen, dat het haar tweede boek is, ervaring? 

Karin: Ik kon niet stoppen met lezen, zoveel beter dan het meisje in de trein, ik wil nu echt weten hoe het afloopt! Ik merk wel als fantasylezer, dat ik erg geneigd ben om magische verklaringen te zoeken voor de verdrinkingspoel. Waarom zoveel doden en waarom alleen vrouwen? Ik zou zeggen, er rust een vloek op de poel. Maar dit is geen fantasy, ben heel benieuwd of er nog een antwoord komt op deze vraag.

Deel 3 - 4:

Karin: Wat een verrassend einde, dit boek was absoluut beter dan het meisje in de trein. Dikke 5 sterren, 6 als het kon. Ze schrijft veel beter, knap om ons zo tot de laatste alinea op het verkeerde been te houden.

Wendy: Ik had dit einde niet zien aankomen, ik ben fan, gevoelens werden deze keer ook beter uitgeschreven. Verdriet, woede, verlies zijn vooral de thema’s in deze spannende thriller, met een kwinkslag naar het paranormale. Deel 4 gaf een goed beeld over de verdere levensloop van alle personages, dit noem ik nu eens een mooi einde.

Ons eindoordeel:

Karin:

Een heel goed spannend boek, waarbij je heel lang niet weet wat er gebeurt is en waarom. Gevoelens zijn heel goed omschreven. De auteur is duidelijk enorm gegroeid na haar vorig boek. Enig minpuntje vind ik, dat sommige stukken in het ik-perspectief worden verteld en andere delen van het boek niet. Dat vind ik niet heel consequent en daar stoorde ik me soms aan.

Wendy:

Ik bejubel dit boek, thema’s zoals rouw, gemis, wraak gaat Paula niet uit de weg, die gevoelens trekken je zo mee in het verhaal. Enig minpuntje, de vele personages, als ik het plattegrondkaartje niet had, was ik verdwaald, maar eens je op de trein zit :-) , ben je vertrokken. Het is een verhaal met een bodem vol geheimen.

Op naar onze volgende buddyread, een trein, water, wij gaan niets uit de weg, tips zijn altijd welkom?