Herken je het gevoel dat een boek je achtervolgt op sociale media, in de boekhandel en in de roze wereld van Hebban? Wel het Evacomplex bleef me aankijken, dus toen Karin een gilletje gaf met de vraag ‘gaan we samen het Evacomplex van Jeroen Windmeijer en Jacob Slavenburg lezen’ kon ik niet anders dan gillen (door de achtervolging) en ja roepen. En er ontstond een buddyread om niet snel te vergeten. Dit lange artikel is zelf nog maar de helft van onze bespreking, van bewonderingen schakelden we vlot over naar slangenfobie om dan weer plat te gaan van het lachen.

Onze verwachtingen:

Wendy: Ik heb nog geen enkel verhaal gelezen van deze twee pennen, maar ik ben nu zo nieuwsgierig door alle recensies die ik voorbij zie komen. Ook de cover trekt me onmiddellijk aan, ik hoop enkel dat het niet te godsdienstig is maar gewoon een spannende thriller. Ik kan trouwens niet anders dan dit boek lezen het begint me wat te achtervolgen en mijn angst slaat toe.

Karin: De verhalen hebben een christelijke inslag maar het speelt zich wel nu af. Je gaat dus niet letterlijk het eerste Bijbelboek lezen. Ik ga ervan uit dat dit gewoon een modern verhaal is die linkt aan de Bijbel en de hele manier van de Bijbel lezen op zijn kop zet. Je hoeft niet gelovig te zijn om deze boeken goed te vinden.

We besloten om na elk deel een korte bespreking te houden en een bespreking werd het, na deel 1 wandelde Karin door Leiden maar hoe was het voor de rasechte Vlaamse om  door deze omgeving een stapje te wagen?

Deel 1:

Het decor

Karin: De omgeving komt best uitgebreid aan bod. Hoe is dat voor iemand die hier de regio niet kent? Want ik ken bijna elke plek die er genoemd wordt. Ze fietsen over het Rapenburg. Dan kwamen ze langs mijn oude school. Station Leiden CS, daar ben ik heel wat keertjes uitgestapt. Het strand van Wassenaar, daar staan heel wat zandkastelen van mij. En ga zo nog maar even door. Voor mij is alles heel herkenbaar, ik heb overal een goed beeld bij. Maar jou zegt het allemaal niks natuurlijk.

Wendy: Ik kan me er natuurlijk niet in verplaatsen maar door de beeldende schrijfwijze krijg ik wel een juist beeld denk ik of ik laat mijn fantasie wat werken dat kan natuurlijk ook.

Karin: Leuk dat je zo een idee krijgt van de omgeving waar ik opgegroeid ben . Ik ben dan geen echte Leidse, maar woon wel al mijn hele leven er vlakbij.

Vriendschap

Wendy: Wat mij vooral opviel was de vriendschap tussen Cat en Magda, hoe verschillend ze ook zijn, hoe verschillend ze ook denken wat een verbondenheid. De auteurs geven hier echt weer dat vriendschap soms over verschillen heen kan groeien.

Karin: Ja, die band tussen die 2 is echt heel sterk. Mooi om te zien want zulke hechte vriendschappen tussen 2 totaal verschillende mensen bestaan in het echt ook.

We bleven maar over en weer sturen en waren na dit deel helemaal vol van de beeldende schrijfwijze, de slang die heel beeldend werd neergezet en de vergelijking met de verhalen van Dan Brown. Het viel ons ook op dat het respect naar het geloof wel overeind bleef.

Slangenfobie:

Wendy: Je mag wel geen slangenfobie hebben, door de beeldende schrijfwijze zie je de slang echt zo voor je.

Karin: Die slangenfobie, je zou hem er bijna van krijgen. Ik vind het ook zo mooi hoe het natuurlijke gedrag van de slang neergezet wordt. Hij vlucht liever dan dat hij aanvalt, hij wordt niet neergezet als het monster waar hij soms voor aangezien wordt.

Dan Brown:

Wendy: Heel interessant boek vind ik het tot hiertoe, voor mij leunt het boek wat tegen de Da Vinci Code van Dan Brown, ooit het boek gelezen?

Karin: Nee, Dan Brown heb ik nooit gelezen. Maar direct na zijn eerste boek al werd Jeroen Windmeijer de Nederlandse Dan Brown genoemd.

Wendy: Dat wist ik zelf niet al is Dan Brown iets strenger en hier blijft het respect overeind.

Karin: Ja, dat zeker. Heel mooi gedaan. Ze laten niet doorschemeren wat ze er zelf van vinden, er wordt geen goed of fout gegeven. In die geloofsgemeente gelooft men gewoon zo. Ik vind dat in het boek weer de research ervan afdruipt. Niet te veel weetjes, maar er is wel degelijk goed onderzoek gedaan.

Wendy: Dat vind ik zo fantastisch aan dit boek. De informatie die je toch meekrijgt toch nog met respect naar het geloof zonder met de vinger te wijzen. Het getuigt van een groot respect.

Het enthousiasme werd in deel 2 nog opgedreven, een wending die we niet zagen aankomen en een citaat blies Karin omver.

Wendy: Wat een start, deze wending zag ik niet aankomen, waar we in deel 1 kennismaken met de personages en een verdieping in de godsdienst, wordt de spanning wel opgedreven. Vind je niet?

Karin: Ja, nogal. Nee, dit had ik ook niet aan zien komen. Het is echt spannend nu. En zo veel vragen. Waar is Cat? Wie heeft die slang eruit gelaten?  En het is zo beeldend geschreven. Dit vind ik mooi gevonden:

“Eerst werd de kop zichtbaar en al snel daarna volgde zijn hele lichaam, alsof een tube tandpasta werd leeggeknepen."

Wendy: Ja heel mooi dat fragment, het is zeker duidelijke taal.

Deel 3 spannend, schitterend, filmisch we bleven de superlatieven uit onze hoed toveren.

Karakters:

Karin: Het is wel verrekte spannend, hè?

Wendy: Wat een Plotwending. Die had ik dus niet zien aankomen. Jij? We worden echt meegetrokken in het onderzoek en wat een doorwinterde inspecteur wordt hier neergezet

Karin: Ja, leuk is dat. Hij is echt goed neergezet. Dat vind ik trouwens van alle hoofdpersonen. Het zijn echte mensen, geen slappe aftreksels ervan.

Wendy: Ja de karakters zijn top neergezet!

Karin: Je ziet ze zo voor je.

Filmisch:

Wendy: Dit verhaal is filmisch geschreven en zou terecht kunnen verfilmd worden. Vind je niet, het heeft alles mee om zelf faam te maken in het buitenland

Karin: Ja, dat zeker. Zijn boeken worden ook al vertaald naar verschillende talen.

De slang in Karin:

Karin: Wel met een waarschuwing erbij voor mensen die bang zijn voor slangen.

Wendy: Ik ben nu ook geen fan van slangen maar ja ik voel me veilig met jou.

Karin: Ik ben een slang van mijn Chinese sterrenbeeld dus ik weet niet of je wel zo veilig zit met mij

Wendy: Oei, dan is deze afstand veilig. Je sist als je klaar bent ?

En ja Karin vond haar innerlijke slang terug en sssssssst deel 4 was uit en sterren vlogen in het rond.

Karin: ssssssssssssssssst. Dat was echt maar een kort deel.

Wendy: Het einde is meer dan verrassend hé, er zitten zoveel wendingen in het verhaal, je blijft op de trein van de auteurs zitten

Karin: Ja, de ene wending na de andere. Ze sleuren je mee en je krijgt de ene verrassing na de andere. Een sneltrein. Wat een boek. Het verveelt geen moment.

Een vijf sterren boek:

Karin: Echt een 5 sterrenboek. Ik heb genoten van de vindingrijkheid van de schrijvers en de meeslepende schrijfstijl. Ik denk dat dit boek zomaar mijn favorietenlijst in rolt. Het Petrusmysterie stond daar al in, maar deze vond ik echt beter.

Wendy: Ja, dit is zeker meer dan een whodunit verhaal, de spanningsboog bleef hoog en dan kreeg je daar bovenop nog heel veel interessante weetjes en een blik achter de vrouw in de godsdienst. Dit boek wekt echt mijn interesse om meer werk te lezen van deze auteurs, noem het voor mij zeker een succesvol voorproefje en vijf sterren waard. We hebben hier in de kamer van de jongste een poster hangen van de fresco van de schepping van Adam, ik bekijk deze foto toch wel met een ander oog hoor!

Karin: Oh, haha, ik heb de handen hier. Ze hangen nog niet, maar hebben in de flat bijna 20 jaar boven de bank gehangen. Ik heb tijdens het lezen wel even gezocht naar de fresco's. En inderdaad, je kijkt er heel anders naar nu.

We sloten deze buddyread af met vijf sterren en al sissend spraken we af om samen nog meer boeken te lezen van deze auteurs! Sssssssssssssssssssssst…………….

De buddyreadkwebbels, 

Karin & Wendy