Het vijf sterren verhaal startte zo..Joella was al aan het lezen in zondagskind van Judith Visser en bij mij stond dit boek al even op de plank, toen we aan het brainstormen waren over onze eerste buddyread, kwam de titel al direct naar voor geschoven. Mijn buddy Joella moest wel even wachten tot ik bijgelezen was maar wat ging dat bijlezen vlot (vijfsterren kwamen toen al dichterbij).

Judith Visser blikt hier terug op haar jeugd, het is geen autobiografisch boek maar haar eigen ervaringen en gevoelens die ze in een autobiografisch getint roman heeft neergeschreven. Ook zijn er gebeurtenissen en personages samengevoegd om het overzichtelijk te houden. 

Korte inhoud:

Jasmijn (19 jaar) volgt rijles, al anderhalf jaar, een lawine van prikkels, lawaai, kleuren overdonderen haar, het put haar volledig uit. De rijinstructeur raadt haar aan om naar de huisdokter gaan, pas een paar jaar later zet Jasmijn deze stap, van huisdokter naar een psycholoog om dan de diagnose te krijgen “syndroom van Asperger”. Dan duikt Jasmijn terug in haar kinderjaren, waarom was ze zo anders? Of was ze niet anders maar enkel haar hersens?

Deel 1 (tot blz.201)

Wendy: Joella, je voelt direct dat dit boek deels autobiografisch is, ik denk niet dat je dit kunt schrijven zonder je eigen ervaring met het syndroom van Asperger, ze weet me echt te raken. Je voelt het lijden, je hoort de geluiden, je voelt de vele kleuren en dit door een aantal opsommingen of simpele zinnen en vergelijkingen.

Joella: Het is inderdaad autobiografisch en het voelt voor mij heel herkenbaar, de geluiden, de felle lichten en de hoofdpijn door spannende situaties. Het was zo herkenbaar dat ik het af en toe moest wegleggen, ze schrijft beeldend en vlot.

Deel 2 tot blz.376

Wendy: Ik kom echt tot het besef terwijl ik lees dat ik van het genre coming of age hou. Wat heeft de auteur Jasmijn haar verliefdheid zo mooi beschreven. Ik kan er volledig inkomen dat dit boek een prijs heeft gewonnen bij Hebban (Hebban literatuur clubprijs). De kort zinnen die elk stuk afsluiten raken echt, door die zinnen krijg je een beeld van de gevoelens van het hoofdpersonage.

Joella: Ik vind dat Judith beeldend schrijft, je zit er midden in, hoe sommige momenten voor Jasmijn zo slecht aflopen, haar liefde voor haar hond Senta maar ook het verdriet dat ze voelt.

Wendy: Dan kunnen we echt samen besluiten dat het verhaal emotioneel echt binnenkomt.

Joella: Ja dat zeker weten!

Vijf sterren stonden al voor de deur, ze moesten enkel nog uitgedeeld worden!

Deel 3 tot het einde

Wendy: (geroep op messenger) Joella het boek is uit, wowwwwwwwwwwwwwwwwwwww!

Joella: Ik heb hem ook uit, wow 5 sterren hoor! En daar waren ze, de blinkende 5 gouden sterren!

Denk dat de wowwwwwwwww al genoeg zei, soms zijn veel woorden niet nodig om als Hebbanist elkaar te begrijpen, maar toch hier onze eindconclusie:

Joella: Eerlijk en open schrijfstijl, voor mij zeer herkenbaar. Het verhaal leest super vlot, ik hoop dat jij er ook zo van genoten hebt.

Wendy: Zeker, vijfsterren waardig, je zit echt in het hoofd van Jasmijn en bekijkt de wereld door haar ogen. Door de beeldende schrijfwijze voel je het lijden maar ook de moed van het personage en de humor maakt het geheel iets luchtiger. Ik ben zeker van plan om haar andere boeken ook te lezen "in seizoenen" al direct op mijn e-reader gezet, echt fan van haar schrijfwijze.

Denk dat we hier enkel positief kunnen eindigen met veel superlatieven en het boek plaatsen in onze Hebban reading challenge 2019 categorie #lees een prijswinnend boek! En ik deed een klik naar favorieten....wat een parel!