Die zeer hete zaterdag in Maastricht is al weer heel wat weken geleden. Een dag om lui op het terras te zitten met een fijne versnapering en weinig beweging. Toch was ik volop in beweging op weg naar een hele fijne boekhandel, De tribune, waar ik Mythos van Stephen Frey en Firmin van Sam Savage wilde scoren. 

Ik holde langs de Brandweerkazerne, een bijzondere eetgelegenheid, gevestigd in het gebouw dat voorheen, hoe verzinnen ze het, de brandweer huisvestte. Een etablissement waar je naast een biologisch hapje nuttigen ook kunt studeren en, veel belangrijker, waar je boeken kunt ruilen. Aangezien ik mijn zinnen gezet had op De Tribune, Mythos en Firmin deed ik mijn uiterste best om die zaak te vermijden, niet vanwege de heerlijke latte macchiato trouwens. Met veel succes liep ik dicht langs de huizen aan de overkant van de weg, mijn blik strak gericht op de prachtige monumentale panden in die straat.

Juist dat bleek tot een bijzondere ontmoeting te leiden. Een kleine honderd meter voorbij de Brandweerkazerne, precies aan die zijde van de straat waar ik voortschuifelde, stonden wat tweedehands spullen uitgestald op de stoep. Ik kan me niet herinneren welke spullen buiten de kleine stapel boeken op een krukje. Ik moest even neuzen in die stapel en kijk wat ik vond:

Irmgard Keun, Gilgi, een van ons

Dit moest ik aanschaffen en wel om vier redenen

• De naam in de titel die zo verdacht lijkt op mijn eigen naam. Dat gaf me het gevoel dat het boek speciaal voor mij daar uitgestald was
  
  
• Daar in het boek ook nog enkele artikelen uit diverse kranten zaten met informatie over de auteur
  
  
• Omdat ik enkele maanden terug van deze schrijfster Kind van alle landen aanschafte in Oostende
  
  
• Vanwege mijn naar boeken smachtende ziel op weg naar een boekhandel en met veel moeite voorbij lopen van die lokkende Brandweerkantine

Toch?