Het jaar 2019 loopt bijna ten einde: tijd voor een terugblik. Het was een fantastisch boekenjaar voor het Scifi en Fantasy genre, waaruit vele mooie artikelen volgden. In de loop van 2019 werd de Scifi en Fantasy club omgezet naar een gezellig Scifi en Fantasy café en kom je ons als VIP-leden tegen over heel Hebban. Met veel plezier werkten we het afgelopen jaar aan diverse artikelen, zowel uit onze bekende reeksen als ook uit nieuwe series.

Van welke boeken hebben wij het meeste genoten en welke boeken iets minder?

Kim: Van de boeken die ik gelezen heb en die dit jaar verschenen zijn vond ik Godsgraf van Jay Kristoff het best. Toen Nimmernacht uitkwam was ik aanvankelijk sceptisch over wat het zoveelste fantasyverhaal leek dat ging over leerlingen van een bijzondere school. Ik was niet meteen van plan het te lezen. Toen ik het in aanloop naar de uitreiking van onze genreprijs toch las was ik aangenaam verrast en begreep ik waarom het Oordeel over het boek zo positief was uitgevallen. Ik was benieuwd naar deze opvolger. Het viel me enigszins tegen dat Kristoff weer met een fantasycliché kwam - ditmaal een gevaarlijk toernooi - maar tussen de gevechten door wisten zijn sterke personages, bijzondere wereld en harde humor me toch weer te boeien. Later dit jaar zag ik dat het ook anders kan toen een auteur na een heerlijk eerste boek ontzettend de mist in ging met een tussendeel waarin precies hetzelfde cliché voorkwam, waardoor ik Godsgraf des te meer gingen waarderen. Het is gewoon een heel goed uitgewerkt verhaal dat zeker voor een tweede deel erg goed was. Na de schokkende gebeurtenissen en wendingen aan het eind kan ik niet anders dan uitkijken naar het derde deel.

Tot nu toe gaf ik dit jaar drie boeken één ster. Twee daarvan waren fantasyboeken. Een van de twee was gewoonweg heel slecht geschreven. Van de ander kan ik wel zeggen dat ik er gewoon geen klik mee had. En als deze klassieker in 2019 verschenen was dan zouden we waarschijnlijk ook rustig kunnen zeggen dat het eveneens gewoonweg heel slecht geschreven is. Ik was erg benieuwd naar de Shannara-serie van Terry Brooks, maar ben na het lezen van Het zwaard van Shannara niet van plan ooit nog een boek van hem op te pakken. Ik heb me werkelijk door de 550 pagina's die het boek telt heen moeten worstelen. Het enige wat me door liet lezen was de (vergeefse) hoop dat het nog beter zou worden en de gedachte dat ik mijn frustraties na het uitlezen van me af zou kunnen schrijven in mijn recensie. Verder vond ik De kleuren van schaduw een vreselijk saai en overbodig tussendeel en bleek ik gewoonweg niet de juiste lezer voor Van Terra naar Titan.

Demi: Het boek waar ik het meeste van genoot in 2019 was Godsgrave van Jay Kristoff. Dit was het vervolg op de geweldige Nevernight, één van de beste boeken die ik ooit las, en vervolgde het epische verhaal van Mia en haar pad naar wraak. Dit boek was één brok actie, humor, en onvergetelijke personages. Kristoff kent zijn personages heel goed en werkt ze allemaal goed uit, en daarnaast is hij heel goed in worldbuilding en spanning opbouwen.

Ik had helemaal niks met David Mogo, Godhunter van Suyi Davies Okungbowa. Ik ben dol op mythologische verhalen, maar dit verhaal kon me echt niet bekoren. Het is interessant om nu eens een keer een verhaal te lezen dat is gebaseerd op Afrikaanse mythes, maar het verhaal was gewoon heel verwarrend en oninteressant en had beter opgesplitst kunnen worden in drie delen - zoveel gebeurde er, en toch pakte niks me.

Merel: Mijn favoriete fantasy van 2019 is tevens ook meteen mijn favoriete boek van 2019: Koninkrijk van as van Sarah J. Maas. Naar dit boek had ik zó uitgekeken. Soms loopt dat op een teleurstelling uit, omdat tegen de tijd dat je het boek eindelijk kan gaan lezen de verwachtingen torenhoog opgelopen zijn en het boek daar onmogelijk nog aan kan tippen. Dat was gelukkig niet het geval. Er zat weer genoeg actie en spanning in het verhaal en van begin tot eind heb ik meegeleefd met alle personages waar ik in de voorgaande delen van was gaan houden. Dit boek vond ik zeer zeker een waardige afsluiting van de serie. Bonus: Nu ik dit laatste boek heb kunnen bijplaatsen in de boekenkast, vormen de ruggen van de gehele serie zo'n mooi geheel samen!

Ik had dit jaar echt geen klik met De kleuren van schaduw. Het vorige deel vond ik echt heel origineel en sterk, dus ik begon vol goede moed aan het tweede deel. Dit is echter een echt tussendeel en dat is helaas niet zo positief. Naar mijn mening was het verhaal echt te mager en het kon me gewoon niet boeien. Jammer! Ik ga denk ik nog wel het volgende deel lezen, want ik hoop dat de afsluiting van dit verhaal weer het niveau uit het eerste boek zal halen.

Hebben jullie soortgelijke ervaringen met deze boeken?