Het zal niemand zijn ontgaan, op Hebban is het Thrillertiendaagse! Elke dag verschijnen er bijzondere artikelen over thrillers en thriller auteurs. Bij Fabulous Feelgood sluiten we ook aan. Vorige week bespraken we Familiegeluk in een buddy read en vandaag is Het Bloemenmeisje van Anya Niewierra aan de beurt. Helma en Marieke hadden haar al te gast in het Meet & greet café en mochten ook haar boek lezen. Wat zij ervan vonden is vandaag te lezen.

Het Bloemenmeisje, korte samenvatting

Het bloemenmeisje van Anya Niewierra is een zinderende psychologische thriller over moederschap, verraad en menselijk onvermogen.

De 43-jarige Franse kruidenarts Nina Fleurie leidt een teruggetrokken bestaan in de Pyreneeën. Haar afgezonderde leven verandert wanneer zij bezoek krijgt van een Nederlandse vrouw. Deze Théa Wanders blijkt haar tweelingzus, van wie zij als baby werd gescheiden.

Théa had een gelukkige jeugd in Maastricht terwijl Nina tot haar veertiende door haar moeder Mia werd verstopt in de desolate Pyreneeën. Hier schiep de gevoelloze Mia een eigen religie en leerde Nina dat mensen Duivels zijn.

Als haar moeder vervolgens wordt vermoord, wordt de verwilderde Nina gevangen en meegenomen naar de bewoonde wereld, waar ze nooit écht aardt. Pas met de komst van haar tweelingzus voelt Nina zich voor het eerst verbonden met een mens. Maar dan verdwijnt Théa. De wanhopige Nina start een zoektocht die leidt naar het bizarre verleden van haar moeder én haar moeders moordenaar…

Het samen lezen

Lijst met personages

Marieke:
Voorin het boek staat een lijst met personages en de onderlinge verhoudingen. Heb jij het doorgelezen voor je begon met lezen Helma? Ik heb het wel geprobeerd, maar ik raakte het spoor al snel bijster. Daarbij had ik het idee dat door het lezen van die onderlinge verhoudingen ik al een stuk van de clue van het verhaal kreeg. Dat bleek achteraf niet helemaal waar, omdat al snel in het verhaal de personages worden geïntroduceerd en alles dan op z'n plek valt. Ik heb later ook niet meer terug gekeken in deze lijst.

Helma:
Ik heb de lijst wel doorgenomen, maar omdat ik de personages nog niet 'kende', bleef het niet hangen. En wat je zegt, als je begint met lezen heb je al snel door wie wie is en heb je de lijst bijna niet nodig. Ik heb er incidenteel nog eens naar gekeken om weer de (familie)relaties op mijn netvlies te krijgen. Toen ik de lijst zag, schrok ik trouwens wel even van het grote aantal personages, maar dat bleek nergens voor nodig te zijn. Maar toch altijd handig voor als je toch even het spoor bijster bent.

De proloog

Marieke:
Die proloog was wel heel mooi. het leidt het verhaal goed in. Toch ben ik die al vrij snel weer vergeten. Nu ik door het boek blader valt het me weer op. Er spreekt zoveel liefde uit. Maar wie is toch de ik-persoon? Ik denk het te weten, maar wil het hier niet noemen. Was het E?

Helma:
Ja, de proloog is mooi en maakt je direct nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Pas als het boek uit is, kan je de proloog en de ik-figuur plaatsen. Ik denk dat je gelijk hebt. 

Indeling van het boek

Marieke:
Ik vond de indeling bijzonder. De titel en dan op de volgende bladzijde een stukje tekst van Thea. Dat leek in het begin gewoon een extraatje, maar bleek later toch heel belangrijk. Ik vond dat heel mooi gedaan. Dan de verdeling in vijf episodes, als losse delen, terwijl alles doorloopt en in elkaar haakt. Hetl hele verhaal is een grote puzzel en een race tegen de klok, erg indrukwekkend zoals het is uitgewerkt en dat alles aan het einde klopt.

Helma:
Het boek zit heel ingenieus in elkaar. Dat vond ik ook bij Het Dossier. Het verhaal speelt zich af in slechts twee weken van 6 tot 19 juli. In deze korte periode komt het hele leven van Nina op zijn kop te staan. De flashbacks naar het verleden en de omkaderde berichten van Thea maken dat je blijft doorlezen. Je wil de puzzel gewoon oplossen.
De indeling in episodes doet een beetje denken aan een Griekse tragedie: er is een tragische held aanwezig, er is een crisis waarna een ommekeer komt in de gemoedstoestand van de held en Griekse tragediespelers dragen maskers die de verschillende vrouwen- en mannenrollenvoorstellen. Daarbij stel ik me Nina als de tragische heldin voor en je kan wel zeggen dat zich een behoorlijke crisis in haar leven afspeelt. En dan zijn er nog heel wat personages die hun ware gezicht verhullen. 

Marieke:
O dat heb je wel heel mooi bedacht.

Nina en Thea

Marieke:
Wat een bijzonder verhaal. Twee zussen die bij de geboorte zijn gescheiden en die zo verschillend zijn opgevoed. Als ze elkaar dan treffen, dan hebben ze zo'n sterke band. Ik vond die basis geweldig. En daarna het gepuzzel om uit te zoeken wat er vroeger is gebeurd. Zo complex en zo perfect in elkaar passend op het einde.
Nina is sowieso een bijzonder personage. Ze staat zo ver van mij persoonlijk af en toch kon ik me zo goed in haar inleven. Knap staaltje schrijfwerk van Niewierra!

Helma:
Helemaal met je eens! Je bent blij voor ze dat ze elkaar hebben gevonden en de kans krijgen om een band te krijgen. Als Thea dan verdwijnt, is het mooi dat Nina zich voor de volle 100% inzet om haar op te sporen, ondanks dat ze elkaar nog maar kort daarvoor hebben ontmoet. Ook voor mij is Nina geen personage waar ik mezelf mee kan identificeren. Ik kon me niet zozeer inleven, maar wel heel erg met haar meeleven. Het knappe van Niewierra vind ik dat je, ondanks dat Nina als personage een beetje onwaarschijnlijk is, je het toch gewoon gelooft en er volledig in meegaat.

Natuur

Marieke:
Nog iets wat veel indruk op me maakte, de beschrijvingen van de omgevingen natuur in Limburg, België en Frankrijk. Ik voelde het, ik was daar en dat is echt heerlijk lezen. Ook de kunst van de kruiden vond ik mooi in het verhaal en natuurlijk het feit dat Nina zo'n bijzonder reukvermogen heeft. Zo anders.

Helma:
Van de beschrijvingen van de natuur maakte vooral de ruigheid van de Pyreneeën het meeste indruk op mij. Ik kon me helemaal voorstellen hoe de stilte zowel louterend als op je zenuwen kan werken door het besef dat je helemaal op jezelf aangewezen bent. Maar ook het Limburgse en Belgische landschap zijn zo omschreven dat je je er een voorstelling van kunt maken, ook als je er zelf nooit geweest bent. Het reukvermogen van Nina is zeker bijzonder. Ik kon daar ten dele in mee gaan. Zoals ik hierboven al aangaf, vond ik Nina als personage niet helemaal geloofwaardig en haar reukvermogen was daar de hoofdreden voor. Maar ondanks dat vond ik haar in het verhaal geweldig. Het overleven in de natuur tijdens haar jeugd heeft haar gemaakt tot de sterke vrouw die ze nu is. Zeker omdat er amper tegen haar gepraat werd, ontwikkelde ze haar andere zintuigen des te beter. Dus misschien is het wel geloofwaardiger dan ik denk en zit ik er mijn aanname wel volkomen naast.

Feelgood

Marieke:
Of er nog iets van feelgood in deze thriller is te vinden? Natuurlijk. Als je goed zoekt kan je overal wel wat in vinden, maar in dit boek is de liefde wel heel erg sterk, hoor. De liefde van de pleegmoeders voor de meisjes, en de liefde die Nina en Thea voor elkaar voelen. Thea haar gezin natuurlijk, maar ook de mensen die Nina ontmoet, veel ervan zijn toch zeer meegaand en zorgen voor een goed gevoel.

Helma:
Ik zou het geen feelgood willen noemen, maar de liefde is wel een heel belangrijke leidraad in het verhaal. Bijna alle gebeurtenissen in het boek hebben de liefde als uitgangspunt. Het einde is open en kan op twee manieren worden uitgelegd. Mijn liefde voor feelgood en thrillers heb ik samen laten komen en ik ben uitgegaan van het happy end. Ik vond dat Nina dat verdiend had!

Conclusie

Marieke:
Ook al lukte het me niet om het achter elkaar uit te lezen, ik viel met gemak terug in het verhaal als ik het boek weer oppakte en raakte ook direct weer geboeid door Nina en haar speurtocht en de prachtige beschrijvingen van de omgeving. Ik vond het erg goed opgebouwd en de spanning liep goed op. Ik zag dat hier en daar wat commentaar kwam op het open einde. Ik had daar totaal geen moeite mee, het was precies goed, en voor mij kon het dus ook alleen maar goed aflopen voor Nina.
Het boek krijgt van mij 4 sterren.

Helma:
Ik heb het boek tijdens de autorit naar de wintersport bijna in een ruk uitgelezen. De reis vloog op deze manier om. Ik zat direct in het verhaal en genoot van de fijne, bloemrijke schijfstijl van Anya Niewierra. De opbouw van het verhaal en de manier waarop ze de spanning steeds verder laat oplopen mogen er zijn. Ze slaagde erin me regelmatig te verrassen door iets toe te voegen wat ik totaal niet verwachtte, waardoor het verhaal direct weer een andere wending nam. Ik vond het knap dat Niewierra er in slaagt om mensen, waar je in het begin bijna een hekel aan hebt, zo te beschrijven dat je later begrip voor hun daden kunt opbrengen. En andersom ook. Mensen die je eerste sympatiek vind, doen dingen die je misschien wel kan begrijpen, maar waar je toch een nare smaak van in je mond achterhoudt. Kortom, Anya Niewierra was na Het Dossier al een van mijn favoriete auteurs en dat heeft ze met Het Bloemenmeisje opnieuw bevestigd. Voor mij de volle 5 sterren!

Misschien helemaal een verkeerde vraag om aan feelgoodliefhebbers te vragen, maar hebben jullie Het Bloemenmeisje al gelezen? Zo ja, ben je het met ons mee of heb jij het boek totaal anders ervaren? En zo nee, zou je het boek nu wel op je Wil ik lezen-plan zetten? Laat het ons weten in een reactie. We zijn benieuwd naar jullie mening.