Eens in de zoveel tijd begin je aan een boek dat zo lekker leest en zo goed in elkaar zit dat het van het begin tot einde genieten is. Marieke vertelde dat in het feelgoodcafé en toen bleek dat Fannie hetzelfde boek ging lezen. We besloten al snel om er een buddy read van de maken. En de titel van het boek? De stunt van haar leven, geschreven door Julie Cohen.

- door Marieke -

Korte samenvatting

Liza wilde niets liever dan ontsnappen aan het kleine dorp waar ze opgroeide met haar eeneiige tweelingzus Lee. Dat is gelukt: ze werkt als stuntvrouw in LA – roekeloos, snel en ongebonden, precies zoals ze het wil. Maar wanneer ze door een mislukte stunt haar baan verliest moet ze noodgedwongen weer naar huis, naar Engeland. Alles is daar veranderd: haar altijd verantwoordelijke zus Lee is plotseling verdwenen en heeft hun dominante maar zieke moeder, het familiebedrijf – een ijsfabriek – en haar gevaarlijk leuke vriend achtergelaten. Het hele dorp denkt dat Liza haar zus Lee is. Kan Liza de plaats van haar brave zus innemen? Of moet ze eindelijk eens ontdekken wie ze zelf is?

Het samen lezen

Marieke
Hallo Fannie
Ben je er (bijna) klaar voor om te starten met De stunt van haar leven? Ik heb er wel zin in.

Fannie
Hé Marieke
Ik ben er klaar voor!

Marieke
Heb je een bepaalde verwachting bij dit boek?

Fannie
Ik verwacht een hoop onverwachte en ongemakkelijke situaties. Zomaar het leven van iemand anders oppakken kan ook niet makkelijk zijn.

Ik zie het mezelf trouwens ook niet zo snel doen, in het leven van iemand anders stappen. Ik zou denk ik alleen maar bang zijn dat ik door de mand val, dat iemand of iedereen zich realiseert dat er iets niet klopt.

Een paar dagen later

Marieke
Wat een boek, ik kon niet stoppen met lezen.
De proloog is al zo beeldend en zo vlot en spannend. Het zet gelijk het karakter van Liza op scherp. Ik heb het niet vaak, maar zo'n proloog is echt een goed begin. Het verhaal daarna dat ze in Stonerock terecht komt en gelijk op het feest binnenvalt en allemaal dingen moet oplossen. Ik vond haar oplossing voor het verzopen buffet werkelijk geniaal.

Weer een paar dagen later

Fannie
Door omstandigheden ben ik wat later begonnen met lezen, maar het boek heeft me ook gegrepen. De beeldende schrijfstijl is inderdaad heel erg mooi. Een zin die me bij het lezen gelijk opviel was de eerste regel van het hoofdstuk Terugkeer naar Stoneguard. De regel luidt: De velden van Wiltshire welfden zich als rondborstige vrouwen. Is  jou al een mooie zin opgevallen?

Verder had ik nog nooit gehoord van een tweeling die op twee verschillende dagen jarig is. Zou dit in werkelijkheid ooit voorkomen, of zou er dan toch voor een dag gekozen worden en gesmokkeld worden met de geboorte datum. 

Het buffet was inderdaad goed opgelost. Ik begrijp nu ook beter dat Liza er in eerste instantie in mee gaat om Lee te zijn, omdat iedereen haar toch al zo ziet. En ja wanneer zou je dan de waarheid vertellen, omdat Liza's eigen leven op het moment niets inhoudt, gaat ze er maar in verder. 

Ik vind het trouwens ook grappig hoe Liza veel mensen een bijnaam geeft en hoe ze al die mensen in haar hoofd heel typerend beschrijft, ook wel wat denigrerend. 

Marieke
Ik moet zeggen dat ik niet op mooie zinnen heb gelet, ik was zo gegrepen door het originele verhaal dat ik als een raket door het verhaal ben gegaan. Ik was vooral gefixeerd op de wisselwerking van Liza en de mensen om haar heen die haar voor Lee aanzien. Hoe zou jij reageren? Je verwacht het niet en dus ga je ervan uit dat het Lee is. Toch blijkt later dat een aantal mensen in de gaten hebben dat het niet klopt, en dat maakt het realistisch. Vooral bijzonder vond ik het feit dat hun moeder dementerend is, maar dat er bij haar geen twijfel over is dat Liza er nu is in plaats van Lee.

Een tweeling met twee verjaardagen. Het gebeurt echt! Mensen halen er het nieuws nog wel eens mee, zeker als het rond oud en nieuw gebeurt. Het is een hele kleine kans, maar het kan.

Liza geeft de mensen om zich heen bijnamen. Denigrerend? Ja, maar het typeert de personen wel. En doen we het niet allemaal? Er fietst hier elke dag een vrouw langs van en naar haar werk. Ik heb geen idee wie ze is, maar ze heeft nogal dikke benen. Voor mij is ze dus ook Het meisje met de dikke benen. Ook niet echt aardig, maar ik krijg het niet meer uit mijn hoofd. Het wordt ook pas een probleem als je iemand werkelijk zo gaat noemen. Liza versprak zich bijna toen ze Annabel Muis wilde noemen. Over Muis gesproken, wat ontwikkelt zij zich goed. Zij die zich altijd minderwaardig heeft gevoeld en die nu verantwoordelijkheid krijgt (uit noodzaak). Geweldig, ik vond dat een mooi gevolg van deze verwisseling. 

Wat vond je van de toevoeging van de graancirkels? En het idee om het hele verhaal om een ijsfabriek heen te weven, inclusief het ontwikkelen van wel een hele bijzondere ijssmaak?

Fannie
Hier is het boek inmiddels ook uit. Grappig dat heel in het begin die zin me opviel, maar mij daarna geen zinnen meer zijn opgevallen, en ik verder geheel in het verhaal zat.

Het is natuurlijk vrij logisch dat sommige mensen door hadden dat Lee niet zichzelf is en dat ze vermoeden of weten de ze Liza is. Ik vraag me wel af of haar beste vriendinnen en dan met name Annabel/muis niets door hadden, dat wordt niet duidelijk in het verhaal. 

Graancirkels is best leuk om te lezen, maar voegt niets toe aan het verhaal.  Ik vind van de ijsfabriek wel mooi. Hoe Lee eigenlijk de fabriek is blijven runnen zoals hun moeder ook heeft gedaan en alles in de hand heeft gehouden, of het gevoel heeft gehad dat ze alles in de hand heeft moeten houden. En dat Liza gelijk dingen gaat verbeteren en meer van zich af durft te schuiven, al is het ook een beetje gemakzucht.

Het verhaal draait wat mij betreft vooral om hoe je je leven inricht en hoe je het leven van de ander ziet. Zowel Lee als Liza zijn jaloers op sommige aspecten van elkaars leven, terwijl dat leven niet altijd zo perfect is als het lijkt. Lee lijkt alles goed voor elkaar te hebben en lijkt gewaardeerd te worden door haar omgeving, terwijl ze in het echt bezwijkt onder de druk en het altijd perfect zijn. Ook Liza lijkt een mooi vrij leven te hebben, avontuurlijk en vol adrenaline, terwijl ze in het echt maar weinig vrienden heeft, geen echt thuis en snakt naar een beetje waardering. 

Het verhaal draait ook om het leren van elkaar en dat je dingen op verschillende manieren kunt aanpakken.

Ik geef het boek 4 sterren en ben zeker van plan nog meer van Julie Cohen te lezen. Haar schrijfstijl bevalt me en ook haar humor en drama in het verhaal.

Marieke
Ik gaf het boek zelfs 5 sterren, het was echt een boek voor mij. En ik ga zeker ook meer van Cohen lezen.

Conclusie

De stunt van haar leven is een heerlijke eigentijdse feelgood roman, met genoeg diepgang, leuke personages, romantiek en actie. Julie Cohen is als schrijfster een absolute aanrader en De stunt van haar leven is dat zeker ook. Zowel Marieke als Fannie hebben genoten van het verhaal.

Ben jij bekend met de boeken van Julie Cohen? Welke heb je gelezen?  Of ga je nu op zoek naar haar boeken? We zijn benieuwd, laat een reactie achter onder deze blog.