Het is weer tijd voor een extra buddyread! Deze keer kozen Janneke en Renate een boek wat zich afspeelt net na de Eerste Wereldoorlog. We lezen allebei regelmatig boeken over de Tweede Wereldoorlog, maar eigenlijk niet over de Eerste. Dus toen we zagen dat dit boek uitkwam, grepen we onze kans om een bijzondere roman te lezen die zich afspeelt in die periode.

Door Renate & Janneke

Over De verloren soldaten 

Ieper, 1919. De oorlog is afgelopen, maar honderdduizenden mannen zijn nooit thuisgekomen. Van vele verloren soldaten is niets bekend over wat hen is overkomen. Drie vrouwen reizen naar België, in de hoop het lot van hun geliefden te achterhalen.
Ruby is haar man verloren, Alice zoekt haar broer, over Martha’s oudste zoon is niets bekend. Ieder van hen heeft haar eigen redenen om de tocht te maken, ieder van hen draagt een geheim met zich mee. Maar alle drie moeten ze in het reine komen met het verleden voor ze kunnen beginnen aan hun toekomst.

Mini leesclub

Na het lezen van de eerste vijftig bladzijdes besloten we dat dit boek eigenlijk heel erg geschikt is voor een leesclub, vandaar dat we er met zijn tweeën een mini leesclub van maken! Lezen jullie mee?

Waarom kozen we dit boek?

Renate: Ik lees eigenlijk heel vaak romans over de Tweede Wereldoorlog. Dat vind ik interessant en het zijn verhalen die verteld moeten blijven worden, wat met de Eerste Wereldoorlog natuurlijk ook zo is. Dit boek zag ik staan in de brochure en toen dacht ik, die wil ik lezen. Het sprak mij aan, de vrouw op de cover in het veld vol met klaprozen.
Klaprozen laten mij altijd al stilstaan aan deze oorlog. Ook het verhaal dat drie verschillende vrouwen op zoek gaan naar iemand die ze nu missen, sprak mij aan.

Janneke: In eerste instantie sprak de cover mij erg aan. Wat Renate zegt de vrouw met de klaprozen, heel erg mooi. Daarnaast is het de nasleep van de Eerste Wereldoorlog waar ik nieuwsgierig van was. Ik weet dat die oorlog bekend staat als de grote oorlog, maar toch weet ik er veel minder van.

We lezen beide veel over de oorlog, vooral de Tweede Wereldoorlog, zijn we ook zo bekend met de Eerste Wereldoorlog?

Janneke: Nee helemaal niet dus. Misschien omdat Nederland daar een minder grote rol in heeft gespeeld. Maar ik weet wel dat het me van jongs af aan al opviel dat wanneer we in Frankrijk op vakantie waren, we vooral veel monumenten zagen van de Eerste Wereldoorlog. Maar in de praktijk lees ik veel meer boeken over de Tweede Wereldoorlog en kom je daar dus vaker mee in aanraking.

Renate: Nee helemaal niet, heb er op school ook weinig over gekregen. Alles wat ik weet, weet ik van tv of uit boeken die ik gelezen heb. Mijn vader keek altijd Blackadder, een van die seizoenen speelt zich af tussen de loopgraven. Ook de clip One van Metallica maakte altijd heel veel indruk omdat het de zinloosheid van de oorlog liet zien. Daar zie je ook een man die zwaargewond in het ziekenhuis ligt en niet echt kan communiceren. Dankzij de wielerwedstrijden die ik op Sporza keek, krijg je ook altijd wat mee, omdat ze dan achtergrondinfo over de plaatsen geven waar ze doorheen komen zoals Ieper tijdens Gent-Wevelgem.

In De verloren soldaten maken we kennis met Ruby, Alice en Martha. Met welke vrouw had je het meest en waarom?

Renate: Denk toch Martha. Ik vond het gewoon knap dat ze de moed had om naar België afreist waar haar zoon gesneuveld is. Het land waar Duitsers niet erg geliefd waren na de oorlog. Daarom vond ik het erg moedig dat ze er ondanks de tegenslagen die ze had mee doorging.

Janneke: Ik ergerde me een klein beetje aan Martha. Vooral in het begin omdat ze zich zo verbaasde over de haat die ze over zich heen kreeg zo vlak na de oorlog. Mij sprak vooral de Amerikaanse Alice aan. Zij heeft echt geen boodschap aan wat de rest van haar vindt en gaat gewoon haar broer zoeken. Ondanks dat haar Amerikaanse vooraanstaande familie hele andere dingen van haar verwacht.

Kan je je vinden in de beslissingen die de vrouwen moeten maken?

Janneke: Ja echt wel! Moedige beslissingen maken ze. Ondanks dat ik Martha’s reacties niet altijd begreep, vond ik het erg moedig van haar, eigenlijk van allemaal dat ze de reis naar België maakten op zoek naar hun geliefden. Een land dat nog zo kort geleden in oorlog was en nog wordt opgebouwd.

Renate: Ja zeker, al zal ik niet alle keuzes hetzelfde gemaakt hebben, weet ook niet of ik er moedig genoeg voor zou zijn. Maar snap zeker dat ze die keuzes hebben gemaakt, en dat ze deze reis hebben gemaakt.

Conclusie

Renate: Ik had een zoektocht naar familieleden verwacht die vermist of gesneuveld zijn in de oorlog. Nu was dat het zeker ook wel, maar het was meer dan dat. Het ging eigenlijk ook over sterke vrouwen, die weer verder willen met hun leven.Het laat ook de zinloosheid van die hele oorlog zien, maar ook wat het met de familie doet. Hoe gevoelig het lag als je Duitse was die naar België kwam, in die zin was dit boek meer. Een verhaal over liefde en hoop, op de donkerste plek een lichtpuntje vinden.

Janneke: Ik had eerlijk gezegd niet zo veel verwachtingen, was meer nieuwsgierig naar het verhaal van de drie vrouwen. Verrassend vond ik dan een van hen een Duitse vrouw was. Het gaf het verhaal even wat extra’s door het vanaf haar kant te belichten net wanneer ik dacht dat het verhaal misschien een tikje vlak was. Ook zijn de uitkomsten van de zoektochten voor mij heel realistisch weergegeven. Hoe graag je het ook zou willen, natuurlijk komt niet iedereen levend uit de strijd tijdens zo’n vreselijke oorlog en dat heeft de auteur goed weergegeven. Niet alleen de persoonlijke zoektocht en strijd komt goed naar voren, maar ook wat voor een gevolgen deze vreselijke oorlog heeft gehad voor alle landen, ook Duitsland. Ik vond De verloren soldaten een indrukwekkende roman en als je nieuwsgierig bent naar die periode zou ik hem zeker aanraden.

Komt De verloren soldaten op jouw lijstje te staan?