Het boek Het meisje in de witte kimono is een prachtig verhaal volgens veel Hebban lezers. Het heeft al 230 keer (!) een vijf sterren beoordeling gekregen en 167 keer vier sterren. Die gegevens en een buddyread van Francisca en Ideke waren de aanleiding voor Marieke en Laurie om het boek ook samen te gaan lezen.

De buddyread

De afspraak voor de buddyread was snel gemaakt. Volgens de planning zou maart een prima maand zijn om het boek te gaan lezen. Zowel Marieke als Laurie begonnen en waren al snel verrast omdat het zo gemakkelijk las. "Daar zijn we snel doorheen"...

En Laurie ging er inderdaad als een speer doorheen, maar bij Marieke ging er toch wat mis in de planning. Andere boeken drongen voor en de witte kimono bleef ongelezen liggen. Laurie begon maar vast aan een opzet voor het verslag, Marieke zocht gaten in de tijd om verder te lezen, maar het was eind maart toen er eindelijk ruimte kwam. "Ik heb het boek maar als luisterboek op de telefoon gezet en voorrang gegeven, want met lezen schoot het maar niet op. Niet vanwege het verhaal, maar gewoon vanwege de boeken die voor bleven dringen". En daarna ging het snel. Het luisteren was prettig, want het verhaal is mooi. De laatste hoofdstukken zijn gelezen, want dat ging toch sneller en het verhaal was niet meer weg te leggen.
En zo lazen en luisterden we toch beiden Het meisje in de witte kimono uit, ook al was het niet tegelijk helaas.

Verwachtingen

Laurie: 
Tijdens de Week van de Debutant van 2020 had Hebban een mooie gratis e-book bundel met leesfragmenten van debuten. Het meisje in de witte kimono van Ana Johns stond hiertussen. Het boek was al eens voorbij gekomen waardoor ik de titel herkende. Ik las het fragment en wist dat ik dit verhaal wilde lezen. Ik had gemiddelde verwachtingen: niet te laag en niet te hoog. Ik heb mijzelf voorgenomen om in 2021 minder hoge verwachtingen van boeken te hebben, in de hoop dat minder boeken mij teleur zullen stellen.

Marieke:
Inmiddels een hoop over gehoord en veel goeds, maar daarvoor wilde ik het boek al lezen. Het verhaal spreekt me aan, het lezen over een andere cultuur vind ik interessant en dat het is gegoten in een boek met twee tijdlijnen pakt meestal goed uit. Het is altijd uitkijken met starten met hoge verwachtingen, maar het lijkt me toch een heel mooi boek.

Personages

Laurie:
In Het meisje in de witte kimono volgen we twee personages. Naoko in het Japan van 1957 en Tori in het hedendaagse Amerika en Japan. Toch vind ik dat je meer leest over Naoko. Haar verhaallijn werd meer uitgediept en kwam meer aan bod. Hierdoor was Naoko het personage dat meer op de voorgrond trad waardoor je haar beter leert kennen. Tori zie je niet vaak en ik had het gevoel dat Johns haar erin heeft geschreven om een mysterie aan het verhaal toe te voegen. Dit is zonde. Voor mij is Naoko het belangrijkste personage en zij heeft veel te verduren gekregen.

Marieke:
Naoko is het hoofdpersonage van de verhaallijn in het verleden, Japan 1957. Ze is jong en onervaren, maar wel een doorzetter. Ze blijkt sterk te zijn en maakt keuzes die niet altijd verstandig zijn, maar wel vanuit haar hart komen.

Tori is het hoofdpersonage in het heden. Zij is de praktische. Als haar vader overlijdt ontdekt ze iets over zijn verleden en gaat op zoek. Handig is het feit dat ze journaliste is, dat maakt het zoeken handig. Pas aan het einde van het boek laat ze wat meer van zichzelf zien en wordt ze belangrijk in het verhaal.

Schrijfstijl

Laurie:
Ana Johns heeft een toegankelijke schrijfstijl. Het meisje in de witte kimono wordt verteld door middel van twee tijdlijnen. Dit is een trend die zich voort blijft zetten in historische romans en ook nu weer werkt dit verrassend goed. Het verhaal leest makkelijker weg dan je vooraf zou denken.

Marieke:
Ik had een wat moeilijker leesbaar verhaal verwacht. Ik las ook De vrouw van de Shogun, en dat vroeg meer concentratie. Eenmaal aan dit boek begonnen las ik zo een flink aantal pagina’s weg. Eenvoudig geschreven, maar misschien kan ik het beter toegankelijk noemen, want eenvoudig dekt de lading niet. Alles wordt goed beschreven, als lezer zie je wat ze schrijft. En omdat het niet te ingewikkeld is geschreven kan je je helemaal onderdompelen in het verhaal van Naoko.

Het verhaal

Laurie:
Zoals eerder gezegd speelt het verhaal zich af in Japan en in Amerika. Het grootste deel van de tijd bevindt de lezer zich in Japan. Door de ervaringen van de vader van de auteur die erin zijn verwerkt, kreeg ik wel het idee dat de Japanse gebruiken en cultuur goed over kwamen. Zelf ben ik niet zo bekend met de Japanse cultuur en gebruiken waardoor ik dit niet goed kan beoordelen. De verhaallijn van Naoko is het sterkst vertegenwoordigd en daardoor ook het sterkst uitgewerkt. Omwille van spoilers kan ik hier niet te diep op ingaan, maar het heeft indruk gemaakt.

Marieke:
Ik werd door de schrijfstijl op het verkeerde been gezet. Het leek ineens een vrij eenvoudig liefdesverhaal over een Amerikaanse marinier die in Japan verliefd werd op een Japans meisje, met grote cultuurverschillen en problemen als gevolg. Maar het bleek veel meer te zijn. De toevoeging van een dramatisch stukje geschiedenis over kinderen van gemengde afkomst in die tijd heeft grote indruk op mij gemaakt. Het einde zag ik dan ook niet aankomen en heeft me enorm geraakt.

Conclusie

Laurie:
Het meisje in de witte kimono is een zeer geslaagd debuut. Het leest makkelijker dan je vooraf zou vermoeden. De auteur heeft ervaringen van haar vaders tijd in Japan toegevoegd en dat komt goed over. Voor mij is de representatie van de Japanse cultuur niet goed te beoordelen, daarvoor weet ik er te weinig vanaf. Ik heb Het meisje in de witte kimono met veel plezier en interesse gelezen en ik beoordeel het boek met 4****.

Marieke:
Wat een prachtig verhaal en wat is het mooi geschreven. Het geeft een goed beeld van Japan na de oorlog en de moeilijkheden die er waren in de wens om de eigen cultuur te behouden en de aanwezigheid van de Amerikanen. Ik heb het boek met veel plezier gelezen en geluisterd. Het onverwachte, maar prachtig uitgewerkte einde heeft me weten te raken. Van mij krijgt het ook 4****.

We hebben met veel plezier deze mooie roman van Ana Johns gelezen. We mochten meekijken met Naoko in de Japanse cultuur van de jaren '50 in de vorige eeuw en we mochten met Tori mee op zoek naar het verleden van haar vader. Het was een prachtige reis.

Hebben jullie deze roman al gelezen of zijn jullie nog van plan om dat te doen? Laat het ons weten in een reactie onder deze blog.