Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

De week van Diana

op 01 augustus 2021 door

Het is weer zondag, tijd voor onze vaste rubriek waarin een van ons een kijkje geeft in haar week. Dit keer vertelt Diana wat ze allemaal heeft beleefd. Vandaag zou eigenlijk Mandy ons vertellen hoe haar week was, maar met een lief, klein hummeltje dat moeilijk slaapt en haar verjaardag, die ze vandaag viert - GEFELICITEERD MANDY - neem ik het stokje even over. Hoe zag mijn laatste studieweek eruit?

- Door Diana -

bc2e178467ce4534aa98f0b8b625c249.png

Zondag

Vandaag wordt een mooie en rustige dag. Mijn vader en zijn vriendin komen een dagje naar Limburg en dat vind ik altijd fijn. Casper wordt door zijn opa en oma verwend met een speelgoedkettingzaag en is helemaal in zijn nopjes, hij heeft weer een stuk gereedschap bij zijn verzameling. De 'grote zaag' krijgt al snel een plekje tussen de 'kleine zaag' en 'schoevendaaier' en 'knip-knip'. 's Middag slaat Caspers humeur om. Zijn kiesjes komen door en hij heeft hier veel last van. Hij slaapt even bij mij op schoot en daarna maken we een wandeling en drinken we wat op het terras. Casper is duidelijk niet helemaal zichzelf, dus hij slaapt ook nog en uurtje op het terras op papa's schouder. Als mijn familie weg is, bestellen we wat te eten, zodat ik niet meer hoef te koken. Casper gaat op tijd naar bed. Mijn man en ik pakken nog even aan in onze oerwoudtuin, want daar staat het onkruid alweer een meter hoog. In bed lees ik nog even wat in Cel 7 van Kerry Drewery, een beklemmend verhaal dat me pakt.

Maandag

Casper heeft geen koorts en lijkt weer oké, dus ik breng hem naar de opvang. Ik ga nu mijn tweede studieweek in en kijk ernaar uit deze week meters te maken. Eind dit jaar moet ik afgestudeerd zijn als journalist en ik moet nog aardig wat werk verrichten voordat ik klaar ben. Ik start vol goede moed en een heerlijke kop koffie de dag. Tegen 11 uur word ik gebeld door de kinderopvang. Casper heeft koorts, ik moet hem ophalen. Thuis merk ik er niks meer van, maar ik snap dat regel regel is. Ook al komt het me erg slecht uit. Zeker omdat Casper vrolijk as usual is en al mijn aandacht opeist. Ik breng natuurlijk graag tijd door met mijn mannetje, maar nu zit ik toch wel erg met mijn hoofd bij mijn studie. Dit had ik zo niet gepland. De dag is verder niet spannend. Ik lees in bed nog even in Cel 7. Het verhaal is echt spannend aan het worden. Ik ben boos op het verhaal en het zet me aan het denken. Wat zouden wij doen, als we als burger het recht hadden de rechtsgang te bepalen. Zouden dan veel mensen onterecht sterven? Het verhaal doet me denken aan mijn onderzoek over polarisatie in de maatschappij. Het raakt me.

Dinsdag

Deze ochtend mag Casper nog niet naar de opvang. Hij is vrolijk en heeft geen koorts. Oma komt oppassen, zodat ik toch kan studeren. Terwijl oma en Casper de hele ochtend wandelen, 'Nee, mama. Oma duwen', kan ik lekker studeren. Oma brengt Casper ook naar de opvang, dus ik kan meters maken. Ik zit er lekker in. Ik ben nu vooral bezig met mijn ontwikkeling en stel een SWOT-analyse over mijzelf als journalist op. Het is confronterend, maar nodig. Het laat me vooral nadenken over mijn verbeterpunten en geeft me kracht als ik kijk naar mijn sterke punten. De dag is snel voorbij. Ik kook een lekkere pasta, en lees na het eten Cel 7 uit. Ik sla het dicht met een beklemmend gevoel. Bah. Wat kan de wereld corrupt zijn.

Woensdag

De week is doormidden. Ik ben tevreden over mijn studieweek, maar toch ben ik nog niet zo ver als ik zou willen. Ik vind een prachtige quote in Villamedia Magazine die precies mijn onderzoek omschrijft. Ik wil eigenlijk weer mijn kop in het zand steken, angst dat ik het toch niet kan. Ik vecht tegen dit gevoel en besluit naar buiten te gaan, het bos in. Even daar schrijven en ideeën op doen. Rust in mijn hoofd krijgen. Ik rij naar de Meinweg en vertrek alweer snel bij de visvijver, waar het wel heel rustig is, maar waar ik lek gestoken word door de muggen. Ik loop over het wildrooster en vind een prachtig plekje op een bankje in het bos, omringd door mestkevers. Die diertjes maken me rustig. Ze bewegen zo vreedzaam, en hebben geen stress om studie en werk. Het bezoekje aan het bos doet me goed en brengt me een stuk verder. 's Avonds deelt mijn man zijn zorgen over de deadline met me. Hij voorziet dat ik het met één dag en één ochtend in de week echt niet ga halen. Ik pak de koe bij de hoorns en ga nog een paar uur aan de slag. In bed lees ik even in Cilka's keuze van Heather Morris. Ik besluit al snel dat dit te zware kost voor het moment is, dus ik stop ermee.

Donderdag

Deze ochtend moet ik knallen. Ik heb vanmiddag een afspraak in Geleen en weet dat ik na terugkomst niet veel meer doe. Ik werk aan mijn artikelen en lees in mijn vakbladen. Ik zet de puntjes op de i van mijn artikel over de avondklokrellen en rij dan naar Geleen. Op het moment dat ik moet wachten, lees ik in De afstandmoeders van Christel Don. Ontzettend heftig wat er in Nederland is gebeurd in de geschiedenis. Ongelooflijk dat deze moeders met zo'n verlies moeten dealen. Dat is toch bijna onmogelijk? Mijn moederhart huilt bij het leed dat deze vrouwen aan is gedaan. 's Avonds ben ik niet 100% lekker en besluit ik een documentaire op Netflix te kijken; Elize Matsunaga, over een vrouw die haar man vermoord heeft, in stukken heeft gesneden en vervolgens de lichaamsdelen in het bos gedumpt heeft. Interessant om te bekijken vanuit meerdere standpunten.

Vrijdag

Ook vandaag heb ik geen hele studiedag. Ik moet 's ochtends naar de dokter om mijn oren uit te laten spuiten en 's avonds ga ik sushi eten met mijn beste vriendin in Tilburg. Ik heb weinig concentratie. Er zit te veel in mijn hoofd. Te veel afleiding. Daarom werk ik maar wat. Ik lees ook nog wat in mijn vakliteratuur, maar ik ben eigenlijk niet zo tevreden over deze dag. Ik luister in de auto naar Nu ik je zie van Merlijn Kamerling. Antonie Kamerling vond ik een bijzonder goede acteur, vooral zijn rol in De Kleine Blonde Dood heeft veel indruk op me gemaakt, nu nog. Zijn openheid over zijn depressie vond ik bijzonder. Zijn zelfmoord heeft me dan ook aangegrepen. Waarom ik het boek van Isa Hoes nooit gelezen heb en het boek van zijn zoon nog niet gelezen heb, heeft geen bijzondere reden. Maar nu ik veel met mijn vak bezig ben, neig ik naar veel non-fictie. Ook om te horen hoe dat opgezet is. Misschien kan ik er wat van leren. Het verhaal van Merlijn raakt me diep. Ik zit met tranen in mijn auto en kan me zo goed in hem en zijn verzet verplaatsen. Na een gezellig avond met mijn vriendin rij ik terug naar Limburg terwijl ik verder luister. Ik ben pas op 22% maar ik ben verkocht.

Zaterdag

Eigenlijk zouden we vandaag onze trouwdag vieren - afgelopen woensdag waren we 3 jaar getrouwd. De dag liep anders. Mijn man en ik hebben allebei veel aan ons hoofd. Hij is ook nog eens heel moe, niet echt de beste combinatie voor feestvreugde. 's Ochtends studeer ik en ontdek ik dat ik 1 oktober mijn afstuderen al af moet hebben. Ik schrik. Ik borduur 's middags en daar word ik wel wat rustiger van, maar ik merk dat ik meer nodig heb. Ik neem mijn man mee naar de Meinweg voor een wandeling van 4 kilometer in stilte. Heel veel verder kom ik niet, maar ik zie wel een vlinder op een plek waar dat ongewoon is; geen bloemen, geen bladeren omdat het net het deel is dat door de bosbranden van vorig jaar aangetast is. Het zien van die vlinder geeft me kracht om door te gaan, dingen anders te doen. 's Avonds maak ik het lievelingskostje van mijn man en uiteindelijk belanden we al vroeg samen op het bed in de hobbykamer. We praten en knuffelen en maken er zo een hele fijn, maar rustige avond van. Het doet me goed. Want na al dat studeren en de druk had ik vooral een moment rust nodig. Het duurde lang voordat ik kon ontspannen, maar de fijne warmte van mijn man hielp me enorm. Ik las nog even in Toen ik je zag van Isa HoesIk ben geïntigreerd door Antonie Kamerling. Wat een verdriet. Wat een kracht.

bc2e178467ce4534aa98f0b8b625c249.png

Mijn feelgood moment van deze week: het slaapje van Casper op mijn schoot. Dat heeft hij al bijna een jaar niet gedaan en het voelde echt als een cadeautje.

Mijn niet zo feelgood moment van deze week: de realisatie dat de deadline van mijn studie steeds dichterbij komt. De data die ik gisteren zag, voelden als een klap in mijn gezicht.

Mijn week was uiteindelijk niet helemaal zoals ik gehoopt had. Het was een week die nodig was om me weer met beide benen op de grond te zetten. Hoe was jouw week?



Reacties op: De week van Diana

Meer informatie

Gerelateerd