Maannachten van Marja Visscher is een intrigerende historische roman met een kunstzinnig tintje over de sterke vrouw achter de schilder Johan Barthold Jongkind: Joséphine Fesser.

Jongkind wordt gezien als de wegbereider van het Impressionisme, en is vooral beroemd geworden door zijn schilderijen met maannachten. Tegelijkertijd was het een labiele man die leed aan stemmingswisselingen, van hoge pieken waarin hij aan een stuk door schilderde en zijn enthousiasme geen grenzen kende tot diepe dalen waarin hij leed aan achtervolgingswaanzin mede veroorzaakt door het teveel drinken van absint. Jongkind straalde een soort sociale hulpeloosheid uit en had een te groot vertrouwen in zijn medemens.

Dat Jongkind het toch zo ver heeft weten te schoppen als kunstschilder is voor het grootste gedeelte te danken aan zijn partner Joséphine Fesser, een vrouw die een immense liefde voor de schilder voelde en een goed zakelijk inzicht had.
Joséphine wist Jongkind op het rechte pad te houden, hem van de absint te houden en zijn leven structuur te bieden, iets waardoor Jongkind de rust kon vinden om vele mooie schilderijen te maken. Schilderijen die Joséphine vervolgens weer wist te verkopen.

Het was echter geen normale liefdesrelatie tussen Jongkind en Joséphine.
Waar Joséphine gevoelens van een alles overheersende liefde had voor de schilder, en alles voor hem deed, zichzelf regelmatig wegcijferde, hem bemoederde en alles rechtbreide voor zichzelf en niet in de laatste plaats voor Jongkind;
Daar voelde Jongkind een heel ander soort liefde, meer een diepe vriendschap, een groot vertrouwen, troost en warmte. Dat er zo goed voor hem gezorgd werd vond hij erg aangenaam.

In deze historische roman wordt het gezamenlijke leven van Jongkind en Joséphine Fesser verteld, in een aangename en toegankelijke schrijfstijl.
Het is duidelijk merkbaar dat de schrijfster Marja Visscher veel onderzoek heeft gedaan naar de historische feiten. Het zijn slechts de losse eindjes die ze naar eigen goeddunken ingevuld heeft, dit wel op een zeer geloofwaardige manier.
Juist door die losse eindjes niet gelijk helemaal in te vullen maar door steeds een klein tipje van de sluier op te lichten weet Marja Visscher het verhaal een bepaalde spanning mee te geven, die maakt dat je door wilt lezen tot het boek uit is en je het hele verhaal kent.

Het boek laat je kennis maken met een belangrijke schilder uit de Nederlandse kunstgeschiedenis, het maakt je nieuwsgierig naar zijn werken, met name de zo geroemde maannachten.
Tijdens de Hebban-leesclub rond dit boek is er een tentoonstelling in het Dordrechts museum over Jongkind, hier zijn vele van zijn schilderijen te bewonderen. Wanneer je na het lezen van het boek de tentoonstelling bekijkt ervaar je een groot gevoel van herkenning, je ziet de verschillende periodes die in het boek zeer zorgvuldig beschreven werden nu op de schilderijen voorbijkomen.
Boek en tentoonstelling versterken elkaar zeker, en de combinatie is absoluut aan te bevelen.

Eerder schreef ik al een blog over mijn bezoek aan de tentoonstelling: Jongkind in het museum; de schilderijen bij het boek