Kroatië....
Ik heb sinds ik daar een paar keer op vakantie geweest ben een grote interesse ontwikkeld voor het schitterende land maar ook voor de cultuur en de oorlog waar je niet omheen kunt als je het over het land hebt of er bent.

De eerste keer dat ik in Kroatië op vakantie ging was zo'n tien jaar na de Balkanoorlog, vooral tijdens een excursie naar de Plitvice meren konden we niet om de gevolgen van de oorlog heen. 
We reden op weg naar de schitterend blauwe meren met vele watervallen door het voormalig oorlogsgebied, waar kapotgeschoten huizen nog altijd tot het straatbeeld behoorden. Naast de ruïnes stonden hele kleine nieuwe woningen, soms nog maar half af, meer geld was er niet om de verwoeste woning te vervangen. 
In de buurt van de meren gaf onze (Nederlands sprekende) gids nog een waarschuwing mee voor als we ooit nog eens op eigen gelegenheid dit gebied zouden bezoeken: wat er ook gebeurd, ga niet van de weg af, zelfs bij hoge nood: ga niet de berm in.....er kunnen nog steeds mijnen liggen!
Voor de rest hebben we hele gesprekken met de gids gevoerd, hij vertelde over zijn eigen ervaringen, over wat hij zelf meegekregen heeft van de oorlog, en over hoe het leven er toen uitzag.

Heel erg indrukwekkend allemaal, ik heb er nog vaak aan terug gedacht. 
Helemaal toen ik ook nog de serie 'Het nieuwe Europa' van Michael Palin op tv ging volgen en zijn bezoek aan de Balkan zag.

Toen zich de kans voordeed om een boek over een vluchteling van deze oorlog, van een Kroatische schrijver, met een leesclub te lezen hoefde ik geen tel na te denken; ik wou meedoen!
Gelukkig werd ik ingelood en mocht ik dit boek gaan lezen.

Het boek gaat over Ferdinand, een fluitist, afkomstig uit Sarajevo en door de oorlog gevlucht naar Wenen.
In Wenen probeert Ferdinand zijn leven zo goed als mogelijk weer vorm te geven, hoewel hij zich in alles een vreemdeling blijft voelen. Hij heeft moeite met het aanpassen aan de in Wenen geldende regels en wetten.
Ook moet hij genoegen nemen met een baantje als taxichauffeur, hij heeft moeite de mensen te begrijpen en voelt zichzelf ook vaak verkeerd begrepen.

Wanneer hij met een viltstift op muren schrijft, wordt hij aangesproken op het schrijven zelf en niet op de tekst. Hij voert de vogels, maar wordt erop aangesproken dat daarmee ratten aangetrokken worden, de reden waarom hij vogels voert wordt niet gezien.

Ferdinand is een denker, maar mede door het oorlogstrauma dat hij opgelopen heeft, met name door het verlies van zijn zus Fatima (ook wel Seka, zusje, genoemd), zijn zijn gedachten niet altijd even realistisch en soms nogal paranoïde.

Hij maakt tijdens een taxirit kennis met muzikant en evangelist Abraham George Washington, ook wel Reverend genoemd, ze raken bevriend en wanneer Ferdinand zijn baan verliest weet Reverend hem over te halen de leiding op zich te nemen van de muziekgroep ‘Een toekomst voor Bosnië’.
In deze groep zitten mensen uit de verschillende bevolkingsgroepen van de Balkan verenigd met als doel door muziek de verschillen en hun verleden te vergeten.

Maar is het echt mogelijk om door muziek alles te vergeten, om je helemaal verbonden te voelen met een ander? Verdwijnen de gevoelens van haat? Speelt religie, achtergrond en afkomst geen rol meer wanneer je samen muziek maakt?

Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller, in een chronologische volgorde, afgewisseld met flashbacks gevormd door de gedachten van Ferdinand.
De schrijfstijl is vlot en sust je soms bijna in slaap, tot je op het einde ineens helemaal door elkaar geschud wordt en verbijsterd en verwonderd het boek dichtslaat.

Het boek geeft een goed beeld van het leven van een vluchteling; van de moeilijkheden waar zo iemand tegenaan loopt, het verschil in cultuur, de nieuwe regels die onbekend zijn, de heimwee naar vaderland en familie, en het trauma opgelopen tijdens de oorlog.
Het geeft een idee van de gruwelijkheden die plaatsgevonden hebben tijdens die afschuwelijke Balkanoorlog zonder ze te gedetailleerd te benoemen.

Een groot minpunt is toch wel de af en toe ronduit slechte redactie, de schrijffouten en wankele vertalingen zijn bij tijd en wijle nogal storend.