Situering

Momenteel doe ik mee aan de leesclub van dit boek, met de Engelse versie van het boek. Het is het debuut van Ali Land.

Het boek gaat over Annie/Milly die haar moeder aangegeven heeft bij de politie nadat deze 9 kinderen vermoord heeft. Daarop wordt Annie bij een pleeggezin geplaatst, onder een andere naam, Milly, om haar te beschermen voor het proces dat nog gevoerd moet worden. Hoeveel van de moeder zit er in Annie?

Vraagstelling

Zonder hier verder op de inhoud van het boek in te gaan, stellen er zich door dit boek enkele heel interessante vragen.

1. Indien een van je ouders een seriemoordenaar is, in hoeverre ben je dan als kind daarmee belast. Zit dit met andere woorden in het DNA, in de genen of niet.
2. Daaraan aansluitend, wat is de invloed van je opvoeding, van het milieu waarin je opgroeit, van de normen en waarden die je meegekregen hebt.
3. Daarop volgt dan weer de vraag of er nog iets van dit gedrag gecorrigeerd kan worden en indien dat kan, tot op welke leeftijd kan dat dan nog.

Bedenkingen

Persoonlijk geloof ik niet dat er nog iets gecorrigeerd kan worden, ongeacht de leeftijd waarop een kind bij zijn seriemoordenaar-ouder weggenomen wordt. Volgens mij zijn hierover al veel studies gedaan en meters boeken geschreven.
Ik geloof niet zo in het corrigeren van gedrag of neigingen, niet op jonge leeftijd en al zeker niet bij volwassenen.

Deze week kwam er een noodkreet van een vrouw in de media: haar zoontje van 11 (!) was voor de vierde keer van een school uitgesloten wegens ongepast seksueel gedrag, zowel verbaal als in daden, bijna verkrachting van andere leerlingen. Dit heeft zich in België voorgedaan. Wat eerst bij mij op kwam was: wat moet dat worden als dat kind dat nu al op 11-jarige leeftijd doet, wat gaat dat worden wanneer die volwassen is? Haar kind stond op een wachtlijst voor hulp, vroegste kans op hulp: 6 maanden. Ja, dan moet je nadien ook niet zeuren dat zo'n kind volledig ontspoort. Ik heb hiermee niet gezegd dat een van de ouders niet deugd of dat er iets met de opvoeding schort, ik ken dat gezin helemaal niet, ik heb alleen het bericht in de krant gelezen.
Wat heeft dit met het boek van Ali Land te maken?
Ik heb dit aangehaald omdat dit jonge kind gecorrigeerd gaat moeten worden om erger te voorkomen. Kan dit? Dat weet ik dus niet en ik denk dat niemand dat weet.

Wat met de corrigerende tik waar iedereen tegenwoordig de mond over vol heeft, dat het niet meer mag en dat het strafbaar zou moeten worden. Zelf ben ik met de corrigerende tik en meer grootgebracht en ik vind zelf dat ik er niet slechter van geworden ben. Zou ik het zelf doen? Weet ik niet zo goed want ik ben geen moeder. Maar ik probeer me soms wel eens af te vragen wat je dan wel moet als je kind niet luistert en wanneer je ziet dat het gaat ontsporen. Of wanneer ik een moeder met een jong kind in de supermarkt zie en dat kind gaat dan op de grond liggen schoppen en slaan naar alles en nog wat, zich volledig opspannend zodat de moeder niets meer kan. Wat doe je dan als moeder, behalve je rot schamen? Praten met een kind van 4, aan tafel gaan zitten redeneren waarom iets wel of niet mag. Kom nou, laten we realistisch blijven, dat werkt toch niet? Wel? Het zal best dat er nog een hele range zit tussen een gesprek en een corrigerende tik, maar eerlijk, hoe dikwijls kan je een kind in de hoek zetten als het niet werkt? Hoe vaak moet je een kind naar zijn kamer sturen als straf als het niet werkt? Daar wordt een mens toch hopeloos van.

Pedofielen zijn in de gevangenis modelgevangenen. Nogal logisch, er zijn in de gevangenis geen kinderen. Door deze mensen jaren vast te zetten, worden hun neigingen niet gecorrigeerd. Je haalt ze uit de maatschappij en beschermt zo de maatschappij. Maar het probleem is niet opgelost. Moeten ze dan in plaats van 10 jaar in de gevangenis, 10 jaar therapie volgen? Weet ik niet. Als dat niet met volledige medewerking is, heeft therapie sowieso geen zin. Verder is het maar de vraag of therapie werkt.

Ik lijk misschien ver af te wijken van de vragen die het boek hebben opgeroepen, maar het heeft wel allemaal met elkaar te maken.
Kort samengevat komt het neer op: kan crimineel gedrag, eender welk soort crimineel gedrag, gecorrigeerd worden? Ja of Nee. Of is het niet zo zwart/wit?

Zo zie je maar wat een boek teweeg kan brengen.