Momenteel loopt er op Hebban een leesclub met het laatste boek van Stefan Ahnhem, Achttien graden onder nul. Dit boek is uit sinds oktober 2016 in Zweden en werd door uitgeverij Ambo Anthos deze maand op de Nederlandstalige markt gebracht.

Wie is Stefan Percyval Ahnhem nu eigenlijk? Hij is geboren op 24/11/1966 in Stockholm, groeide op in het zuiden van Zweden in Helsingborg (waar zijn boeken zich afspelen) maar verhuisde op 19-jarige leeftijd terug naar Stockholm om te studeren. Hij woont er nog steeds met zijn vrouw en drie van zijn vier kinderen.

Vanaf de jaren ’90 in de 20ste eeuw ging hij aan de slag als scenarist, wat hij meer dan 20 jaar heeft volgehouden. Hij schreef scenario’s voor allerlei soorten tv-series en films, gebaseerd op eigen ideeën zowel als adaptaties. Gekend bij ons zijn vooral de de Zweedse Wallander- en Irene Huss series. Ikzelf heb ooit ook de komische Zweedse film ‘Som man bäddar” (vrij vertaald: Zoals men iemand te bed legt) gezien,  blijkbaar ook met een scenario van zijn hand.

Hij is eveneens lid van het bestuur van de Zweedse Schrijversgilde. Zowel op Goodreads als op zijn Facebookpagina lees je een voorstelling van hem in zijn eigen woorden:

“Als kind droomde ik er nooit van om schrijver te worden. Letters in de juiste volgorde plaatsen om woorden te maken was niet gemakkelijk voor mij. In school, werd ik door een onfris riekende vrouw uit de klas getrokken om met houten blokjes met kleurige letters te spelen terwijl de rest van mijn klas Zweedse les kreeg.

Maar voor zolang als ik me kan herinneren, ben ik een gepassioneerde verhalenverteller geweest. Opgroeien als enig kind had ongetwijfeld mijn creativiteit aangewakkerd, en alle uren die ik alleen al spelend doorbracht, voedden mijn levendige fantasie. De schommelstoel van mijn grootvader was een fantastisch ruimteschip dat me naar alle planeten voerde in de ruimte. En de wereldkaart die mijn leraar koppig weigerde om weg te halen verborg precies waar de geheime schat was begraven.

Vanaf die tijd bleven de verhalen maar komen, alsof ze van een onuitputtelijke bron kwamen. Maar het was pas toen ik volwassen werd dat ik eindelijk een toekomst in fysica en wiskunde afhield om mijn echte roeping na te streven.”

Zijn eerste twee boeken over Fabian Risk zijn Zonder gezicht en Negen. In Scandinavië verkocht hij daarvan 260.000 exemplaren en de  vertaalrechten werden verkocht aan 15 landen.

In Zonder gezicht leren we politieman Fabian Risk kennen die na een trauma dat hij beleefde bij het Stockholmse politiekorps met zijn vrouw en twee kinderen is verhuisd naar Helsingborg en daar in het lokale rechercheteam aan de slag kan. In het tweede boek Negen worden we net meegezogen in de gebeurtenissen van Risk bij de Stockholmse politie voordat hij naar Helsingborg vertrekt. Typisch aan zijn boeken is dat hij op het einde van zijn boeken steeds al een tipje van de sluier oplicht over het volgende verhaal dat er aan zit te komen. Het zal de scenarioschrijver  in hem zijn die steeds voor spannende cliffhangers zorgt en je doet verlangen naar een volgende boek. Net zoals in The Bridge krijg je een nauwe samenwerking te zien tussen zijn team en dat van Dunja Hougaard, net over de grens in Denemarken. Tussen Helsingborg en Helsingør is er een regelmatige veerverbinding die in zijn laatste boek aan bod komt, en de concurrentie aangaat met de beroemde ‘Bridge’, de Öresundsbrug, die andere beroemde Zweeds-Deense samenwerking. In het laatste boek Achttien graden onder nul kreeg ik zelfs enkele Deense zinnen te lezen die de ‘couleur locale’ nog meer laat uitkomen.

De boeken van Stefan Ahnhem zijn (tot hier toe) spectaculairder en gaan sneller dan die van de éminences grises  Håkan Nesser en wijlen Henning Mankell maar zijn ietwat minder maatschappijkritisch dan van die laatste of van het duo Roslund & Hellström. Veel voorkomende problematieken (pesten tijdens de jeugd, zogenaamd ‘zinloos’ geweld, wraak vanwege onverwerkte familietrauma’s) komen wel aan bod in zijn verhalen. De hoofdkarakters leer je doorheen de serie beter en beter kennen en worden wel heel goed uitgediept. De collega’s van Fabian krijgen ook telkens meer ‘body’ naarmate de serie vordert. Het vraagt altijd wel wat tijd om in de nieuwe setting van zijn misdaadverhalen op te gaan omdat hij ook verschillende verhaallijnen gebruikt die voornamelijk vertrekken vanuit Fabian aan de ene kant en Dunja aan de andere kant van de Sont (de zeestraat tussen Zuid-Zweden en Denemarken).

Ben je benieuwd geworden naar zijn laatste boek Achttien graden onder nul? Doe dan mee aan de winwedstrijd op mijn eigen blog tot ten laatste 3 juni en kom nog gezellig meedoen met de Leesclub!

Wat denken jullie zoal van zijn boeken tot hier toe?

Nathalie

Bronnen: wikipedia, goodreads en http://www.amboanthos.nl/auteur/stefan-ahnhem/