Vorige zomer daagde ik mijn volgers uit om samen met mij te lezen. Elke maand iemand anders en zowat alle genres mogen aan bod komen. Deze maand maar liefst twee buddyreads op Met mijn neus in de boeken! Later deze maand lees je de belevenissen van Selene en mij, vandaag het verslag over De nachtploeg, het boek van de Amerikaan Michael Connelly, dat Guy, Wilma en ik de voorbije dagen lazen.

Renée Ballard, een veelbelovende detective bij de politie van Los Angeles, had de moed een van haar superieuren aan te klagen voor seksuele intimidatie. Nu draait ze voor straf de nachtdiensten in Hollywood, waarbij ze steeds alleen maar het begin van een zaak meemaakt, die ze ’s ochtends tot haar frustratie over moet dragen aan haar overdag werkende collega’s. Maar op een nacht wordt ze geconfronteerd met twee zaken die ze niet kan en wil loslaten. Ondanks de waarschuwingen van haar partner werkt ze overdag aan de oplossing, terwijl ze ’s nachts gewoon door blijft werken. Als blijkt dat de twee misdaden met elkaar verbonden zijn, wordt het tot haar afschuw wel heel persoonlijk. Ze zal erg sterk in haar schoenen moeten staan om haar geliefde baan te behouden.

Zullen we niet alleen onze mening over het boek geven, maar elk ook een vraag voor de anderen verzinnen?

Ja, dat zouden we doen! En dus zijn hier om mee te beginnen onze vragen en antwoorden.

Vraag Wilma: Vond je de manier waarop Renée de misdaden oplost geloofwaardig? Is het logisch dat een jonge vrouw alleen op deze manier werkt?

Guy: Een interessante denkvraag, Wilma. Ik heb twee antwoorden klaar: ja en neen. Ja, omdat deze werkwijze perfect past bij het karakter van Renée. Ze houdt nooit op en gelooft vooral in zichzelf. Koppig als ze is, bijt ze zich vast in een zaak en laat die pas los als de misdaad is opgelost. Tevens krijgt Renée niet echt veel steun van haar collega’s, om het voorzichtig uit te drukken. Neen, omdat het politieapparaat – zeker in Amerika – bulkt van de officiële procedures. Je gaat niet zomaar helemaal in je eentje een ingewikkelde misdaadzaak oplossen. Daarom ook vind ik zeker niet alles uit De nachtploeg even geloofwaardig. Toch komt Connelly er behoorlijk mee weg en geloof ik hem bijna. Bizar, ja.

Greet: Ik neem aan dat het er in het echt anders aan toegaat. Het zal vast gebeuren dat iemand als eerste/enige een briljante ingeving krijgt en op die manier het onderzoek in een beslissende fase brengt. Het uitwerken van de ingeving, van de vermoedens gebeurt waarschijnlijk door een heel team, niet door iemand alleen. Een thriller hoeft voor mij echter niet op alle punten met de werkelijkheid te stroken, ik vind dat je als lezer een beetje moet meegaan in het verhaal, anders krijgen we alleen nog saaie, droge kost voorgeschoteld.

Wilma: Wilma heeft niet specifiek geantwoord op haar eigen vraag, maar uit haar feedback over personage Renée (zie iets lager) blijkt dat ze het niet echt realistisch vindt dat Renée quasi in haar eentje de misdaden oplost.

Vraag Guy: De nachtploeg is wellicht een titel die mooi past bij het verhaal. Wat vind je van de originele titel The Late Show?  

Wilma: The late show, tja, kan waarschijnlijk op meerdere vertalingen duiden. Letterlijk de late voorstelling? Het late spektakel? Nu is mijn Engels niet zo heel goed, na het boek gelezen te hebben zou het ook kunnen betekenen De laatste ploeg, en dan is het weer dag. Ik vind De nachtploeg een hele goede vertaling.

Greet: Ik begrijp waar de Engelse titel vandaan komt, denk ik toch. Renée en collega Jenkins doen nachtdienst en het is tijdens die nachtelijke uren dat de misdaden waar alles mee begint, gepleegd zijn. De titel doet me denken aan tv-programma’s, er is zelfs letterlijk een The late show, maar ook een The evening show. Ik vind De nachtploeg, de titel van de Nederlandse editie, veel beter gekozen, het klinkt veel krachtiger en minder ‘soapachtig’.

Guy: Ginds in LA noemt men de nachtploeg the late show. Ik vind de Engelstalige titel grappig, cynisch en ietwat bitter tegelijk. Het team van de nachtploeg bevindt zich tijdens de diensturen middenin een laat kijkspel, een revue, een vertoning. Het kan eveneens een vorm van zelfspot van de politiemensen zijn, zoals: we gaan vanavond naar een late show. Als je tijdens je nachtwerk geconfronteerd wordt met duistere zaken, misdaad, gruwel en dode lichamen, dan is die late show zeker niet slaapverwekkend. Ik vind dat beide titels toch wel heel representatief zijn voor deze thriller.

Vraag Greet: Wat vind je van Renée Ballard als personage? Heeft zij het in haar mars om uit te groeien tot een geducht seriepersonage, net als Harry Bosch? Waarom wel/niet? 

Guy: Ik ben van mening dat Renée Ballard in ieder geval kan uitgroeien tot een stevig seriepersonage. Het is een intrigerende persoonlijkheid. Ik heb het gevoel dat Connelly zich - met dit eerste boek van (wellicht) een nieuwe serie - ietwat heeft ingehouden om haar niet nog sterker en beter te typeren. De vraag rijst of dit eveneens te maken heeft met het feit dat Ballard een vrouw is? Het is immers niet zo vanzelfsprekend om als man in de huid van een dame te kruipen. Zelf verklaart de auteur dat dit nieuwe personage gebaseerd is op een werkelijk bestaande vrouwelijke rechercheur van het LAPD. Maar ik mis nog iets, wat? Moeilijk om dit duidelijk te verklaren; misschien is het wel die extra portie adrenaline uit de thrillers met Harry? Zelfs na twee leesbeurten kom ik tot dezelfde conclusie. Ook moet ik toegeven dat ik intussen heel erg vertrouwd ben geraakt met  (of verwend door) Harry Bosch, die me steeds weer uitermate blijft boeien. Het is echter wel heel knap en gedurfd zelfs van Connelly dat hij nog op zoek gaat naar nieuwe protagonisten.

Wilma: Renée Ballard moet nog groeien als personage. Vergelijken met Harry Bosch kan ik niet, tot mijn schande moet ik bekennen dat ik nooit een boek van Connelly las. Ik had graag iets meer van haar achtergrond willen weten. In de loop van het verhaal wordt sporadisch wel verteld dat haar vader verdronken is, dat haar moeder nog wel leeft, maar het contact zeer minimaal is. Ook de reden waarom ze nachtdienst draait, had wat mij betreft verder uitgediept mogen worden. Maar er zijn wel meer seriepersonages die in een eerste boek nog niet duidelijk neergezet worden, dus wat niet is, kan nog komen. Verder vond ik haar een beetje gladjes. Eigenlijk alles lukt, ze heeft met iedereen, eigenlijk ook met Olivas, een goed contact. In het ziekenhuis krijgt ze gedaan dat ze de toestand van de patiënt te weten komt, misdaden lost ze op met het grootste gemak. Ze heeft overal mensen die haar helpen. En toch is ze alleen, daar zit wel wat tegenstrijdigheid in.

Greet: Ik hou van Renée Ballard als personage. Ze heeft sterke principes en laat niet het achterste van haar tong zien. Een personage met veel potentieel, volgens mij. Geen idee of ze na een tijd de vergelijking met Harry Bosch zou kunnen doorstaan, want ik las nooit eerder iets van Connelly.

Natuurlijk vertellen we jullie ook graag wat we van het boek in zijn totaliteit vonden. En we delen sterren uit. Hier gaan we!

Wilma – 3,5 sterren 
Renée Ballard, detective bij de politie in Los Angeles. Veroordeeld tot werken in de nachtdienst, nadat ze een superior heeft aangeklaagd. Wat mij opviel, is dat ze nog steeds met deze man moet samenwerken en de manier waarop ze daar mee omgaat. Ze blijft professioneel, wat ik een beetje ongeloofwaardig vindt. Er komt geen kennismaking met Ballard, pas in de loop van het verhaal wordt haar personage duidelijker neergezet. Ik neem aan dat dit gedaan is om ons nieuwsgierig te houden, omdat dit pas het eerste boek over Ballard is. Terwijl soms zo wordt geschreven dat je haast denkt, ik mis iets, is ze al in eerdere boeken verschenen? Er wordt, denk ik, wel een realistisch beeld geschetst van de misdaad. Er worden verschillende maatschappelijke onderwerpen aan de orde gesteld, zoals transgender, creditcardfraude, me-too, trouw zijn en blijven aan jezelf en aan je partner. Het verhaal is goed geschreven, je maakt makkelijk kennis met de personages, het verhaal kabbelt lekker door, is  ondanks alles bij vlagen boeiend, je wordt zelfs nog even op het verkeerde been gezet.

Guy – 4 sterren 
In De nachtploeg komt Michael Connelly heel verrassend uit de hoek. Dit keer geen Harry Bosch die de show steelt. Connelly introduceert een nieuwe protagonist, een jonge vrouw dan nog wel. Een speurneus (een echte einzelgänger en doorzetter) bij de politie van Los Angeles. Renée Ballard, een naam om goed te onthouden. Connelly valt meteen met de deur in huis. Geen introductie van de nieuwe personages; de misdaad primeert, zeker in de beginfase. Pas later in het boek lost de auteur mondjesmaat meer over zijn nieuwe ‘aanwinst’ Renée. Uiteindelijk blijft er over haar nog heel wat onbekend. Wellicht gebruikt Connelly dit in zijn volgende thrillers. Het is immers heel duidelijk voor mij: dit is het eerste deel van een nieuwe serie. Renée Ballard beschikt over een enorme groeimarge, als hoofdpersonage én als steunpilaar van een intrigerende nieuwe thrillerreeks. Ik ga heel zeker de boeken van Connelly blijven lezen.

Greet – 3 sterren 
Een nieuwe serie door de bekende en veelgeprezen Michael Connelly, dat eerste deel moest ik lezen! De eerste helft van het boek voelde vooral traag aan. Heel veel aandacht voor hoofdpersonage Renée en een paar collega’s, in schril contrast daarmee vaag neergezette misdaden. Halverwege het boek werd het beter, op een bepaald moment dacht ik dat het echt goed zou worden, maar nee. De plotwending (nou ja) vond ik niet verrassend en echt spannend vond ik het boek ook niet. Over personage Renée Ballard ben ik wel positief. Over Michael Connelly niet echt, ik vrees dat het voor mij bij dit ene boek blijft.

Zo, dat was het alweer. Wat vinden jullie van Connelly? Kennen jullie Harry Bosch en/of Renée Ballard?

PS: Bedankt, Wilma en Guy, voor deze buddyread!

Tot binnenkort, 
Greet