Vorige week woensdag heb ik de grootste lol gehad. Mijn neefje van 5 was een dagje op bezoek (het was krokusvakantie in Vlaanderen) en naar goeie gewoonte hebben we de trein genomen, dat stationnetje op nog geen 200 m van mijn deur is echt een godsgeschenk voor kleine kinderen. We gingen deze keer naar Sint-Niklaas, dat is amper twee haltes ver, maar wel de tofste stad in de buurt. Ik ga niet vertellen wat we allemaal gedaan hebben (geen beginnen aan, want hij is onverwacht tot tien uur 's avonds gebleven) en waarom we een paar keer bijna niet meer bijkwamen van het lachen. Nee, ik ga het enkel over ons bibliotheekbezoekje hebben en de boeken die we daar ontleend hebben. 

Greet : Welke boeken zou je graag willen, Charles ? 
Charles : Over apen. 
Greet : Ah, en dan misschien ook over koeien en zo ?
Charles : Nee, alleen over apen. 

Oké, zo gezegd, zo gedaan. Wij bij de rayon 'dieren' gekeken, maar we vonden vooral informatieve boeken. Dat was niet wat we zochten en dus ging onze Charles de bibmevrouw van achter haar bureau halen. We hadden nog niet in de computer kunnen kijken, want beide exemplaren waren in gebruik door een paar kinderen. Nadat de bibmevrouw een pc had opgeëist, konden we aan de slag. Veel boeken over apen waren uitgeleend, maar afgaand op de prentjes zou het toch wel lukken. 

Kijk, dat boek met die palmbomen erop, dat zou ik wel willen, zegt onze kleine boekenman. Hij dus met de bibmevrouw op zoek naar het boek dat gelukkig snel gevonden werd. Ik ondertussen verder gescrold en een paar minuten later hadden we een tweede keer prijs.

Thuis hebben we eerst het boek Mijn mama heeft geen slurf gelezen. Echt een prachtverhaal, dikke aanrader voor kleuters ! En dan dat tweede boek, Geen gezoen!, echt een voltreffer, want zo totaal op het lijf van onze Charles geschreven, die vindt het ook maar niets dat iedereen hem wil kussen (knuffelen is oké). Na drie voorleessessies kende hij hele stukken tekst vanbuiten (de mama heeft het geweten toen ze hem kwam oppikken). 

Ondertussen zijn we een halve week verder, Charles herhaalt steeds dat hij snel wil terugkomen en dan toch echt weer een keer wil blijven slapen. En ja, wie kan het hem kwalijk nemen, een bezoekje van meer dan twaalf uur, dat is echt niet lang genoeg voor al onze plannen. Zalig ventje, de liefde van mijn leven !