Met de Olympische Spelen op de televisie vind ik het toch wel lastiger om ook tijd vrij te maken om te lezen. Normaal ben ik geen televisiekijker maar schaatsen en andere wintersporten zijn toch erg leuk om te volgen. Ik vind het dan ook heerlijk om te kijken naar de programma's die om de Spelen heen gemaakt worden. Gelukkig zijn de Winterspelen wat dat betreft maar  één keer in de vier jaar en nu bijna afgelopen. Voor komende week dus weer voldoende leestijd. Toch las ik deze week een boek.

Tsjaikovskistraat 40, Pieter Waterdrinker.

Als ondertitel heeft dit boek "Een autobiografische vertelling uit Rusland". Op het moment dat de schrijver net heeft besloten geen boek meer te schrijven ( het schrijven van een boek levert immers niet veel geld op) krijgt hij het verzoek van zijn uitgever om toch nog een boek te schrijven. Het is bijna 100 jaar geleden dat de Russische Revolutie plaatst vond en dat is een mooie gelegenheid om een boek aan te weiden, alsdus de uitgever. Waterdrinker denkt daar echter anders over. Maar omdat zijn zwager voor zijn nieuw op te zetten bedrijfje geld nodig heeft gaat hij toch over stag. Wat volgt is een mengeling van geschiedenis en belevenissen van de schrijver, met als centrale punt daar in Tsjaikovskistraat 40. Hier woont Pieter Waterdrinker en het is ook de buurt waar zich veel heeft afgespeeld tijdens de Russische Revolutie.

Zo woonde  Zinaida Hippius een Russische dichteres en schrijfster ten tijde van de Revolutie ook in de Tsjaikovskistraat. Aan de hand van haar dagboeken met ooggetuigen verslagen van die Revolutie schrijft Waterdrinker zijn verhaal. Dit wordt afgewisseld maar ook mooi verweven met zijn eigen belevenissen in Rusland waar hij als jonge man zijn eerste avonturen beleefde als verspreider van bijbels die op illegale wijze Rusland binnen gesmokkeld zijn. Tevens leren je hem kennen als reisleider en ondernemer. 

Waterdrinker schrijft beeldend over alle soorten Russen, van een oude bejaarde, gekke Russin die nog een keer Sint Petersburg in wil tot louche zakenmannen die zich een gat in de kraag drinken. Een enkele keer maakt de schrijver zijn zinnen zo lang dat je even de aandacht er goed bij moet houden maar ook geniet je van de mooie woordkeus en scherpe pen. Wat mij betreft staat Tsjaikovskistraat 40 niet voor niets op de Longlist van de Libris literatuurprijs.