Het is altijd prettig wanneer een boek dat je graag wilt lezen en dat ook al op de "nog te lezen stapel" ligt, een boek wordt dat gelezen moet worden omdat het uitgekozen is door de leesclub waar je aan mee doet. Zo komen boeken die langzaam naar dieper wegzakken in de grote stapel boeken die ligt te wachten om gelezen te worden, toch eerder aanbod dan verwacht. Deze week las ik:

Blindganger, Michael Ondaatje

Het is 1945, Engeland, net na het einde van de Tweede Wereldoorlog, wanneer Nathaniel van 14 jaar en zijn zus Rachel van 16 te horen krijgen dat hun ouders naar het Verre Oosten gaan. Nathaniel en Rachel blijven in Engeland onder de hoede van een voogd, die ze de bijnaam de Mot geven. De kostschool waar ze naar toegaan laten ze al snel achter zich en gaan thuis wonen waar de Mot ook aanwezig is en waar steeds meer bijzondere randfiguren op bezoek komen. Wanneer ze de koffer die hun moeder heeft ingepakt voor vertrek, terug vinden in de kelder wordt het raadsel rond het vertrek van hun ouders alleen maar groter.

De eerste zin uit het boek zet eigenlijk meteen de toon:

In 1945 gingen onze ouders weg en werden wij toevertrouwd aan de zorgen van twee mannen die mogelijk crimineel waren.

De verteller van het verhaal is Nathaniel en direct word je als lezer het verhaal ingezogen. Als lezer heb je net zoveel vragen als Nathaniel, met kleine aanwijzingen, onopvallende feitjes kom je geleidelijk aan meer te weten, al blader je toch regelmatig even terug om te kijken of je toch niets gemist hebt. Niets staat er voor niets dat is al snel duidelijk. Naast de Mot is er de Schicht, de andere persoon die beide kinderen onder zijn hoede neemt. De Schicht neemt Nathaniel regelmatig mee op allerlei duistere tochten door nachtelijk Londen, niet direct een omgeving die de veiligheid biedt die de kinderen beloofd was. Langzaam wordt duidelijk dat hun moeder Rose meer in haar mars heeft dan ze in eerste instantie dachten.

Dan maakt het verhaal een sprong naar 1959. Rose is inmiddels overleden en Nathaniel werkt bij de Britse Inlichtingen Dienst. Hier komt hij in de gelegenheid om langzaam maar zeker het verhaal van zijn moeder te reconstrueren. Wat daar van klopt en wat niet, laat Ondaatje regelmatig over aan het oordeel van de lezer. 

Je moet als lezer constant alert zijn, bewust van het feit dat alles wat er gezegd of gedaan wordt een reden heeft. Zo ingenieus zit dit boek in elkaar. Een absolute aanrader.