In de week dat er veel sneeuw en ijs te zien is op televisie en het ook bij ons op dagen heerlijk winterweer is, lees ik een boek dat prima bij deze omstandigheden past. Zelf heb ik geen opleiding met klassieke talen en nooit belangstelling gehad voor Griekse en Romeinse mythologie. Enthousiast gemaakt door mijn dochter, die smult van dit soort verhalen en het boek al had gelezen, heb ik de sprong gewaagd. En ik het er geen spijt van gehad.

Noorse goden van Neil Gaiman.

"De Noorse mythen zijn de mythen van een koud oord met lange winternachten en zomerdagen zonder eind, mythen van een volk dat zijn goden niet volledig vertrouwde of zelfs mocht, maar wel respecteerde en vreesde."

Zo begint de inleiding van dit boek en ik ben weer helemaal terug in Noorwegen waar ik als kind vele jaren in de zomer op vakantie ben geweest, vakantiewerk heb gedaan, penvrienden heb bezocht en waar mijn favoriete schrijver Knausgård vandaan komt. En het boek stelt zeker niet teleur. Mooie maar ook gruwelijke verhalen over goden, reuzen en dwergen. Verhalen van de god Thor, over zijn reizen en kracht. Over de Jotunheimen, het huis van de reuzen, een gebergte waar ik ook met mijn rugzak door heen heb gelopen. In zeer toegankelijke taal heeft Neil Gaiman al deze mythen op een heel mooie manier opgeschreven. Soms leest het bijna als een sprookje.

Dit boek heeft absoluut mijn interesse aangewakkerd voor de mythologische verhalen. Zo kwam ik hier op Hebban ook enthousiaste lezers tegen over het boek Een lied voor Achilles en start er ook nog een leesclub met eigen exemplaar. De verleiding is wel groot, nu nog kijken of ik er ook tijd voor kan maken.