Dat Christoffel van bijna vijf, een voorliefde heeft voor de camera op mijn telefoon, resulteert er vaak in dat hij bladert door de fotogalerij en dan geniet van vooral zijn eigen gemaakte foto's die onder de meest bijzondere hoeken gemaakt zijn, een voet, een vinger, een driekwart gemaakte selfie van onder af gezien waardoor er alleen een stuk haar met oog te zien is, of een hele reeks close-ups van alle keutels uit het boek 'Van de mol die wil weten wie er op zijn kop heeft gepoept'. Het aan en uit knopje van de tv heeft zich ook van zijn mooiste kant moeten laten zien (of niet) tijdens een close-up opname. En ook de wasmand, knijpers, stopcontact, knuffels hebben eraan moeten geloven. Ook al is het prachtig om via het perspectief van mijn jongste mee te kunnen kijken naar zijn belevingswereld, toch zou het fijn zijn als ik wat minder driekwart selfies in mijn fotogalerij terugvind. Iets wat ik hoop te gaan bereiken met 'Zeg eens cheese'. Wat overigens een stuk tekst is, die hij al meer dan eens gezegd heeft tegen mij, gezien het aantal halve of wazige portretfoto's in de galerij waar ik op sta. En misschien dat dit boekje hem ook duidelijk kan maken dat gek springen en hollen geen effect heeft op de foto, behalve dan dat hij er raar op komt te staan? Want van mij wil hij dat niet aannemen. Of ben ik nu zijn artistieke uitingen aan het onderdrukken?

Met dit antwoord heb ik het boek Zeg een cheese van Ellen de Decker gewonnen. Bij de Jeugliteratuurclub van Hebban was een winactie gaande waar werd gevraagd om op een creatieve manier aan te geven waarom jij dit boek zou willen winnen. De reactie die de auteur de grootste cheese glimlach zou bezorgen, zou het boek winnen. Daar moest ik dus even voor gaan zitten. Twee kinderen in huis die van fotograferen houden en dan heb ik het nog niet over mezelf gehad. Ik besloot het te gaan hebben over degene van wie nog de meeste winst valt te behalen met de foto's, en er een soort van leuke dagboekherinnering van te maken. Extra leuk is het dan, als je te horen krijgt als je het boek hebt gewonnen, dat je dan weet dat ik met mijn verhaal de auteur een cheese glimlach heb bezorgd.

Bij binnenkomst van het boek, kreeg ik niet eens de kans om het boek even rustig door te nemen. Er moesten foto's gemaakt worden! Binnen de korste keren ging de geheugenkaart van de foto opslag van vol naar overvol. Van elke bladzijde, kaft van binnen, buiten, voor, achter, alles moest op de foto. Aan de vingerafdruk van de schuldige te zien, komt dit boek zeker op de juiste plaats terecht!

En dan nu eens kijken of Christoffel met behulp van het boek vingerloze foto's kan maken.