De maand mei is voorbij gevlogen! Met zijn allen hebben we weer heel verschillende boeken gelezen: van verschillende YA verhalen tot het fantasy boek van Karin, de bijzondere verhalenbundel van Lieke en het science fiction-achtige boek van Sylvia. In dit artikel lees je er meer over!

Yvonne:

Brigid Kemmerer liet met haar boek Letters to the Lost een onvergetelijke indruk achter. Maatschappelijke problemen worden op een sublieme manier in een YA verhaal verweven en het raakte me tot op het bot. In maart kwam More Than We Can Tell uit en die wilde ik natuurlijk lezen. Het boek zet mishandeling en pesten in de spotlight, evenals het (over)leven met de littekens ervan. Rev is geadopteerd, nadat hij op 7-jarige leeftijd bij zijn vader is weggehaald omdat de mishandelingen te ver gingen. Hij geniet van zijn leven bij zijn liefdevolle pleegouders, tot hij vlak na zijn 18e verjaardag ineens mailtjes van zijn biologische vader krijgt. Hij weet niet wat hij ermee aan moet en vlucht naar een rustige plaats om na te denken. Emma is een meid in een mannenwereld. Online gaming is haar hobby en ze heeft zelfs een spel ontworpen. Helaas zit er in dat spel een vervelende speler die haar het leven zuur maakt en vervelende berichten naar haar stuurt. Als op een dag de emoties na zo'n berichtje de overhand krijgen, gaat ze met de hond een stuk lopen om haar emoties tot rust te brengen. Ze stuit op Rev...

Kemmerer heeft gelukkig niet teleurgesteld. De krachtige personages vertellen emotionele verhalen, waarvan vooral de diepliggende wortels indruk maken. We lezen hoe zij omgaan met hun leed en omdat de karakters levensecht zijn neergezet, wekt dit affectie op. De onderwerpen worden ondergedompeld in een sausje van vriendschap en romantiek en dit is een goede keus geweest, omdat het heftige onderwerp hierdoor wat makkelijker verteerbaar wordt. Een leuk extraatje is dat de hoofdpersonen uit Letters to the Lost ook in More Than We Can Tell een flinke bijdrage leveren en Kemmerer hierdoor twee standalones met elkaar verbindt.

Karin:

Mijn absolute favoriet van deze maand is toch wel The Cruel Prince van Holly Black. De cover is heel mooi en viel me direct op toen ik in de Ready to Read aan het bladeren was. Ik noemde het boek al in mijn top 5 en ik heb het boek afgelopen maand eindelijk gekocht en gelezen.

The Cruel Prince gaat over Jude, een zeventienjarige meisje dat woont in Faerie. Haar ouders zijn, toen ze zeven was, vermoord door de elf Madoc. Madoc nam haar, haar tweelingzus Taryn en haar halfzus Vivienne mee naar het hof in Faerie. Vivienne is de dochter van Madoc en dus half-Fae, maar Jude en Taryn zijn mens. Jude wil zich graag bewijzen aan het hof, maar is als mens ontzettend kwetsbaar.

Holly Black weet overtuigend de mooie, maar gevaarlijke wereld van de Fae te beschrijven. Ik vond The Cruel Prince een fantastisch boek vol met intrige, ambitie, actie en magie.

Onno:

Het boek dat er in de afgelopen maand voor mij het meest uitsprong is Long Way Down van Jason Reynolds. De titel slaat op een lift die van de zesde etage naar beneden gaat en bij elke etage stopt. De 'rit' duurt slechts 60 seconden, maar heeft een grote impact. In feite is het een heel pakkend en schokkend, maar ook triest verhaal. Nou ja, 'verhaal', het is een gedicht geschreven in vrije versvorm. Hoofdpersoon is de vijftienjarige Will wiens oudere broer Shawn is doodgeschoten. De omgangsvormen in zijn gemeenschap houden in dat als een naaste wordt doodgeschoten er niets anders opzit dan de dader dood te schieten. Dus Will heeft een opdracht en dat is wraak voor de moord op zijn broer. Hij staat gewapend met een pistool in zijn broekband in de lift van het gebouw waarvan hij denkt dat de dader zich er bevindt en gaat met de lift naar beneden. Bij elke etage stopt de lift en telkens stapt er een geest in de lift. Het is de geest van een bekende die eerder is vermoord. Elke geest vertelt zijn geschiedenis en vraagt Will of hij daadwerkelijk wraak gaat nemen. Wat zal Will doen als hij op de begane grond is aangekomen?

Jason Reynolds heeft dit aangrijpend verwoord in meestal hele korte zinnen en stelt zo op een originele manier het vuurwapengeweld aan de kaak. Als je bent begonnen dan lees je het boek in een adem uit. Dit boek hoort in de categorie boeken als The Hate U Give van Angie Thomas en Dear Martin van Nic Stone, die ook over vuurwapengeweld gaan, maar dan van de politie.

Lieke:

Begin mei heb ik, in verband met de dodenherdenking en bevrijdingsdag, de verhalenbundel What We Talk about When We Talk about Anne Frank van Nathan Englander gelezen. Ik had al eerder The Ministry of Special Cases van hem gelezen over het begin van een duistere tijd in Argentinië waar duizenden andersdenkenden opeens verdwijnen. Dat was een bijzonder pijnlijk en aangrijpend boek, dus ik verwachtte iets soortgelijks. Anne Frank is doorgaans nou eenmaal geen vrolijk onderwerp.

De bundel bevat zeven verhalen en velen hiervan zijn verrassend grappig. Wel op een tragische manier overigens. Het titelverhaal gaat over een orthodox-Joods koppel dat bevriend is met een koppel dat het niet zo nauw neemt met de Joodse gebruiken. De kloof tussen hen wordt bijzonder humoristisch in beeld gebracht tot het laatste moment waar een dwaas gedachtenexperiment verwant aan Anne Frank tot een ijselijke realisatie leidt.

Een van de beste verhalen is ‘Sister Hills’ waarin een wanhopige vrouw een contract aangaat met een andere vrouw om haar doodzieke kind te redden. Ervan overtuigd dat het kind gestraft wordt door God vanwege haar daden, smeekt de moeder de andere vrouw om het kind symbolisch te claimen. Immers, als het kind van iemand anders is dan zal God het niet langer de moeite waard vinden om het te laten boeten voor de misstappen van de oorspronkelijke moeder. Zo gezegd, zo gedaan. Het kind overleeft. Jaren later komt de andere vrouw het kind echter ‘innen’ en is de moeder genoodzaakt om het contract te eren en haar dochter af te staan. De vreemde kronkels in het juridische systeem waardoor dit mogelijk is en de absurde, schrijnende situatie die hierdoor ontstaat, doen me denken aan de fantastische film Gett. Echt een bundel die tot nadenken stemt.

Dorien:

Deze maand las ik onder andere Eve of Man van Giovanna en Tom Fletcher. Ik las het boek voor de leesclub hier op Hebban. Het idee van dit boek vond ik supertof en de trailer die erbij gemaakt is, sprak me enorm aan. Al 50 jaar zijn er geen meisjes meer geboren op aarde. Na 50 jaar wordt er voor het eerst weer een meisje geboren. Haar naam is Eve. De mensheid lijkt gered van de ondergang.

Het idee achter dit boek doet je gelijk nadenken over hoe het zou zijn om in een wereld te leven waar al 50 jaar alleen maar jongens geboren worden. Als feminist in hart en nieren zou ik uit wanhoop denk ik op de barricades gaan staan en mijn BH's verbranden. Maar wat doe je als er dan toch een meisje geboren wordt? Hoe ga je hier als maatschappij mee om? Alle hoop wordt volledig gevestigd op dat ene individu. Wat zou jij ervoor over hebben om de mensheid te redden?

Helaas laat de uitwerking van dit boek te wensen over. Karakters worden nauwelijks uitgediept, waardoor je niet gaat meeleven met de personages. Ook is het tempo van het boek erg matig. Ik zou het beschrijven als een stoomtrein waarin het verhaal héél langzaam op gang komt en uiteindelijk te snel voorbij zijn laatste stations raast, waardoor je toch echt stukken gaat missen in het verhaal. Helaas dus een teleurstellend boek met een achtergrond die héél tof had kunnen zijn.

Lotte:

In mei las ik The Smoke Thieves. Een verhaal over vijf karakters die elkaar op het einde van het boek ontmoeten. Je hebt de prinses van Brigant, Catherine. Catherines personage is pure girlpower. Ze weet wat ze wil en gaat ervoor. Dan is er de lijfwacht van Catherine, Ambrose. Deze ridder kan vechten als geen ander en is de meest loyale vertrouweling van de prinses. Hij volgt en beschermt haar overal, ook al wordt het zijn dood. Dan heb je Edyon en March, respectievelijk de bastaard van de prins van Calidor en de slaaf die wraak wilt nemen op de prins. Deze twee vormen een interessant duo. Edyon is vrolijk en naïef. Die heeft geen idee dat March hem wil gebruiken om wraak te nemen. March is in tweestrijd met zichzelf. Zal hij de jongen die hem altijd helpt verraden of niet? Dan rest er nog Tash. Tash is een demonenjager en daar is ze goed in. Ze zet graag een grote mond op maar heeft een goede inborst, en zal niemand tekort doen.

De karakters waren heel mooi uitgewerkt, net als de wereld waarin dit verhaal zich afspeelt. Dat is dan ook meteen waar het om draait. Veel actie zit er niet in en ook de plot wordt pas op het einde duidelijk. Maar ik heb genoten van de verschillende perspectieven en de prachtige beschrijvingen van de wereld zoals deze:

Ahead the green of meadows gave way to the browns of timberframed buildings that cloaked the gentle hillside. And at the summit of the hill, above the houses and the grey stone wall of Tornia, was Zalyan Castle with its five famous turrets, each almost impossibly tall and elegant, surrounding the central pentagonal tower that seemed to shine like a beacon in the sunlight.

Mijn volledige recensie vind je hier.

Sylvia:

Ik las Connect van Julian Gough. Dit boek speelt zich af in de nabije toekomst waarin artificiële intelligentie (AI) een grote rol speelt. De hoofdpersoon is Colt, een autistische tienerjongen die zijn dagen grotendeels gamend doorbrengt. Er is slechts een vage scheiding tussen zijn echte leven en zijn leven 'in-game'. Dit deed me denken aan de film The Matrix. Colts moeder is wetenschapper en houdt zich bezig met de ontwikkeling van nieuwe lichaamsdelen door organismen. Colt wil de ontdekkingen van zijn moeder op zichzelf uitproberen. Hij wil namelijk zijn eigen hersenen upgraden zodat hij meer van mensen gaat begrijpen en vooral met vrouwen zou kunnen praten. Uiteraard komt hij in zijn games een meisje tegen. 

Colts ouders zijn gescheiden. Zijn vader werkt voor de National Security Agency. Als het onderzoek van zijn moeder bekend dreigt te worden, doet Colts vader er alles aan om dit te voorkomen want het zou de veiligheid van het land in gevaar brengen. Dan begint er een strijd waarin Colt en zijn moeder het onderzoek proberen veilig te stellen waarbij zij achtervolgd worden door het “immuunsysteem” dat zijn vader heeft ingezet. Dit is een digitaal netwerk dat een goddelijke vorm aanneemt, ontworpen om elke vijand te vernietigen. 

Gough strooit met veel technische details over AI en netwerken. Dat moet je wel aanspreken. In Connect citeert de auteur diverse filosofen, wetenschappers en schrijvers, zoals Alan Watts, Henry David Thoreau, Ray Kurzweil, Karl Ove Knausgård en George Bernard Shaw. Door die citaten brengt hij een diepere laag in het boek aan over een filosofisch toekomstbeeld waarbij AI de hoofdrol speelt.  

Heb jij nog bijzondere boeken gelezen de afgelopen maand? Laat het ons weten!