De afgelopen maanden las ik de uren en dagen aan elkaar, zo leek het wel. Ik verbrak met gemak mijn maandrecords en het ging maar door. Ontspannen en gedreven, zag je mij bijna continu met e-reader of boek in de hand. Totdat ik begon aan m'n huidige boeken.

Na de spanning en sensatie van Karen Rose besloot ik eens heel wat anders te gaan lezen en ik opende De wereld van Sofie, die ik al langere tijd wilde lezen. Sterker nog; ik was er al eens in begonnen. Toen kwam ik er niet doorheen. Nu ik zo intensief las, hoopte ik dat dit boek sneller zou gaan. Ondertussen begon ik via de luisterbieb met 20.000 mijlen onder zee van Jules Verne.

En nu ineens lijkt lezen niet louter meer ontspanning, maar eerder werken. In De wereld van Sofie komt een 15 jarig meisje Sofie op geheimzinnige wijze aan brieven, die haar kennis laten maken met de filosofie. Via de oude Griekse filosofen, zoals Socrates en Aristoteles, wordt Sofie niet alleen ingewijd in de filosofie, maar ook de geschiedenis van Europa en hoe de tijdsgeest veranderde gedurende de diverse tijdvakken. Terwijl Sofie kennismaakt met de filosofie, lijkt haar wereld anders te zijn, dat ze in eerste instantie dacht. Hoe kan ze zelf invloed uitoefenen op haar leven?

In deze 'serie', als het al een serie is, las ik ooit Sofie's reis, waarin Sofie via tijdreizen leert over kunstgeschiedenis. Dat boek was voor mij een stuk toegankelijker en ook leerzaam.

Het boek van Jules Verne luistert af en toe als een hoorcollege. Het 'ouderwetsche' taalgebruik vind ik wel charmant en hoort bij het verhaal, maar in het verhaal wemelt het van de natuurkundige uitleg en berekeningen. Daarnaast wordt er zeer uitgebreid ingegaan op bepaalde geschiedenissen en biologische en geografische details. Dit vertraagt het, overigens boeiende, verhaal ontzettend. Had ik het boek gelezen, dan waren verschillende passages zeker overgeslagen of versneld gelezen.

Ik kan me voorstellen dat Verne in zijn tijd de noodzaak voelde uit te leggen, waarom zijn Nautulus wél onder water zou kunnen verblijven. Ook zullen de 'lezingen' over de vorming van koralen en het duiken op parels voor de mensen in die tijd interessant zijn geweest. Voor mij, de moderne mens, is het allemaal wat langdradig. Veel van wat hij als feit presenteert, is inmiddels achterhaald of louter fantasie.

Natuurlijk luister ik door. Ik ga wat extra wandelen, om zo het verhaal op te laten schieten en ik speel zelfs met de gedacht om, naar aanleidng van een tip van Mies Huibers, dan maar te gaan strijken. Alles, om het boek uit te krijgen.

Ik onderduk de neiging om 'even snel' een ander boek te pakken. De kans bestaat, dat De wereld van Sofie dan half gelezen achterblijft, omdat veel van de informatie wegzakt.