De eerste dag van de maand, hét uitgelezen moment om de afgelopen leesmaand op een rijtje te zetten. Wat las ik?

Zusje - Rosamund Lipton
Deze stond al een tijdje op m'n e-reader én wil-ik-lezen-lijst, en tóch kwam ik er niet toe. Toen ik erin begon, kreeg het me ook niet echt te pakken, maar dat was tijdelijk. Uiteindelijk vond ik het vooral een emotioneel boek. En erg mooi.

Ik ben weer geselecteerd voor de jury van de Hebbandebuutprijs \0/

En daarvoor las ik dus drie boeken, waar ik niets over mag zeggen, zelfs niet welke boeken het waren. Ik zit op m'n handen, las met veel plezier in elk geval.

Taal voor de leuk - Paulien Cornelisse
Een boek dat ik kocht toen ik voor een 'meet en greet' met Japke-d. Bouma naar de boekwinkel ging. Heerlijke kronkels weer over de Nederlandse taal.

Mars (The Martian) - Andy Weir
De film leek me erg leuk, maar zodra ik hoorde dat er een boek van was, wilde ik natuurlijk lezen. Tijdens het lezen zie ik wel Matt Damon voor me, geen straf.

De toon van het boek is, zeker in het begin, een beetje als Percy Jackson; de hoofdpersoon beschrijft zijn belevenissen, maar alsof hij in zichzelf praat. Gelijk bij zijn eerste zin "ik ben goed de lul" zit ik in het verhaal. Er zijn mensen die vinden dat alle technische details het verhaal wat afremmen, maar ik denk dat het nodig is om het geloofwaardig te maken. Ik heb genoten van de humor in het boek en het was juist een verhaal, waarvan het me niet duidelijk was of het goed af zou lopen.

De stille patiënt - Alex Michaelides
Een boek dat snel wegleest. Het verhaal zit goed in elkaar en op het eind is (zoals gewoonlijk?) een bijzondere plottwist, waardoor je het boek éigenlijk nog een keer wil lezen om te zien of het dan opvalt. Hoewel het verhaal dus goed geschreven is en zeker onderhoudend is, heb ik toch een gevoel dat er wat mist. Mijn thrillerleesclubgenoten hebben ook het gevoel dat er (te)veel losse eindjes in het boek achterblijven.

Gebroken - Kathy Reichs
Terwijl Brennan toezicht houdt op een archeologische opgraving, vindt één van haar studenten een vers lijk. Dat gebeurt zo vaak bij Brennan, dat je haar bijna geen opgravingen meer toe zou vertrouwen. Er duiken nog andere lijken op, er zijn aanwijzingen dat er verbanden kunnen zijn. Genoeg reden voor Brennan om dieper te graven. (ja, woordgrapje)

Het volgende boek las ik nét niet uit in mei, maar ik was weer lekker bezig, vind ik zelf