Het eind van het jaar, de tijd voor lijstjes. Ze zijn er al en er komen er nog meer. Bijna negentig boeken las ik dit jaar. Uiteraard komt er nog een lijstje met boeken, die ik in december las.

Maar van die (bijna) negentig boeken, welke is me bij gebleven?

Naar aanleiding van een soortgelijke vraag op twitter van de bibliotheek dacht ik hierover na. Welk boek sprong er dit jaar voor me uit?

Luisterboek
Afgelopen jaar ontdekte ik tijdens het wandelen het luisterboek echt met Ik kan er nét niet bij van Sander Verheijen. Een emotioneel boek, dat prima te luisteren was. Een aanrader. Maar het luisterboek dat me écht bij bleef was Kolja van Arthur Japin. Japin leest het zelf voor en ook erg goed. Mogelijk had het verhaal me minder geboeid, als ik het 'gewoon' had gelezen. Dit verschil zou er niet zijn geweest met het boek van Verheijen.

Na deze boeken ging ik klassiekers luisteren. Leuk voor tijdens het wandelen, maar echt boeien kunnen ze me niet altijd. Toch luister ik liever geen thrillers, omdat ik die ook al lees.

De leesboeken
Maar wat bleef me dan bij van de leesboeken? Sja. Daarvoor moest ik eerlijk gezegd eerst weer kijken wat ik zoal gelezen had en kun je dan écht zeggen dat het je bij bleef?

Het eerste boek dat in me opkomt is Schone Slaapsters van Stephen en Owen King. Voor mij een boek, zoals King hoort te schrijven. Geweldig, meeslepend en niet weg te leggen. Volgens mijn statistieken ook gelijk het dikste boek dat ik dit jaar las.

Mogelijk doordat de serie net uit is, maar Percy Jackson van Rick Riordan heeft een nieuwe fan. Heerlijk, wat een boeken. Deze serie blijft me dus zéker bij.

Van de boeken buiten mijn favoriete genres springt Kleihuid van Herien Wensink eruit. Om Ga lekker zélf in je kracht staan van Japke-d Bouma heb ik erg kunnen lachen en haar andere boeken wil ik dus ook nog lezen.

Ik las een aantal eerste delen van series, waar ik de volgende delen ook van lezen wil. Helaas staat me zo niet meer bij welke boeken dat waren. Die indrukken zijn kennelijk al enigszins vervaagd.

Een indringend boek was De Reiziger van Ulrich Alexander Boschwitz, dat ik las voor de leesclub. Het gaf me een  beeld van een stukje geschiedenis, waar ik eigenlijk nog nooit zo bij stilgestaan had. Door het Magdalena Mysterie van Kathleen McGowan, ging ik nadenken over de rol van de vrouw in de geschiedenis. Een rol, die er zeker wel was, maar waar je (te) weinig over leest. "Geschiedenis is niet wat gebeurd is, maar wat is opgeschreven" zegt hoofdpersoon Maureen Paschal uit het boek. En de geschiedenis is grotendeels beschreven door mannen.

Concluderend
Het afgelopen jaar heb ik meer gelezen dan de jaren ervoor, wederom mede door Hebban. Niet alleen wilde ik mijn challenge halen, maar ook van alle categoriën wat lezen. Daarvoor stapte ik regelmatig uit mijn comfortzone en las ik boeken, waar ik anders niet naar gezocht zou hebben. Ook de boeken van Hebban zetten mij op het zijspoor van mijn normale leespad en dat bracht mij bijvoorbeeld De Pelikaan van Martin Michael Driessen. Een heel bijzonder boek.

Hoewel ik dus veel las en voornamelijk heel enthousiast was over de boeken die ik las (de meeste boeken gaf ik vier sterren), is mijn boekengeheugen kennelijk niet zo goed, want wélk boeken bleven me specifiek bij? Niet zoveel. Ik weet zo niet eens meer welke boeken ik vijf sterren gaf.

Mijn challenge stond op tweeenvijfig boeken en momenteel ben ik in nummer negenentachtig bezig. Het gaat lekker. Ik heb dan ook getwijfeld voor de challenge van komend jaar. Tweeenvijftig is een mooi aantal, één boek per week. Maar het is geen uitdaging meer, kennelijk. Daarom staat de challenge voor 2019 op honderd!
En gelukkig houd ik bij op Hebban wat ik lees, zodat ik aan het eind van elk jaar gewoon op kan zoeken wat ik leuk vond om te lezen.