Het is weer even geleden dat Thomas Olde Heuvelt in Nijmegen zijn nieuwste boek Echo presenteerde. Op 18 mei jongstleden liet hij zijn vrolijke snoet zien bij Dekker van de Vegt en gaf enthousiast antwoord op de vragen van interviewer William. Bovendien las hij een stukje voor uit Dolores Dolly Poppedijn, het geschenk voor de Spannende Boekenweek die morgen van start gaat.
Voor hem is de presentatie bij Dekker van de Vegt een thuiswedstrijd. De schrijver is opgegroeid in Nijmegen en presenteerde in 2002 bij deze boekhandel zijn debuut De onvoorziene. Hij was toen pas 19 jaar.
Als jongetje staarde hij gefascineerd door de ruiten van Dekker van de Vegt naar de spannende boeken die in de etalage lagen. Wanneer een boek van Stephen King verscheen perste hij zijn gezicht tegen het glas om maar zoveel mogelijk van de cover te kunnen zien. Misschien heb ik hem wel gezien en stond ik naast hem te gluren naar Stephen Kings nieuwste horrorroman, huiverend van verwachting. King was toentertijd ook mijn favoriete schrijver.

Na zijn studie verbleef hij een jaar of tien tussen de Bossche Bollen maar sinds 2017 leeft hij weer onder de rook van Nijmegen samen met zijn partner David en een paar ezels. Moeder Olde Heuvelt en David waren eveneens aanwezig bij de presentatie die gezellig en gesmeerd verliep. Ook directeur Hans Peters die Thomas al kent uit de tijd van het aan de ruit geplakte snoetje liep glunderend rond.

Echo

Over het nieuwste boek Echo heeft hij drie en een half jaar gedaan. Het is dan ook een flinke klepper geworden van wel liefst zeshonderdvijftien pagina’s. Echo streeft daarmee de roman Phantasamnesia uit 2004 met veertig pagina’s voorbij. Oorspronkelijk was Echo nog dikker maar uiteindelijk zijn er tachtig pagina’s geschrapt. Het schrijfproces ging deze keer niet over rozen, de schrijver zat een tijdje vast in een writers blok, een soort gevangenis voor schrijvers. De eerste honderd pagina’s waren nog vloeiend verlopen maar daarna zat hij hopeloos vast. Toen hij ontdekte dat het verhaal eigenlijk over de partner moest gaan, kon hij weer verder. Hij had er een jaartje voor vastgezeten.
De laatste driehonderd bladzijden schreef hij in slechts vijf maanden. Zo snel kan het gaan.

Ten tijde van de presentatie was Echo pas een paar weken uit en toch is het nu al aan zijn tweede druk toe. Over snel gesproken.
De Engelse vertaling is inmiddels in volle gang, het wordt alleen even wachten voordat de Engelstalige fans mogen huiveren en genieten van Echo. De titel hoeft gelukkig niet vertaald te worden dus toch een piepklein sneaky previewtje voor zijn Engelstalige schare lezers. Wat zijn wij toch een bofferds!

‘Er is weinig waaraan mensen zich zo lelijk kunnen verwonden als het elkaar willen omvormen naar het beeld van zichzelf’

Deze zin uit Echo duidt de moraal van het verhaal, aldus de schrijver. Mensen willen een ander altijd veranderen in plaats elkaars verschillen te accepteren. Dat loopt natuurlijk nooit goed af. Je zou deze thriller daarom ook kunnen typeren als een liefdesroman met een duister randje.

Soort schrijver

Thomas noemt zichzelf een perfectionistische schrijver. Wat hij schrijft is bijna meteen goed. Hij schrijft twaalfhonderd woorden per dag waar hij minstens tien uur over doet. Zijn verhaal staat niet van te voren van a tot z vast. De schrijver begint met een verhaalidee dat langzaam groeit en hij plant niet verder dan één hoofdstuk vooruit.
Wanneer hij vastzit heeft hij een aantal aanmoedigers in zijn gelederen die hem motiveren. Naast partner David die hem af en toe een porretje geeft, kan hij ook aankloppen voor een peptalk bij bijvoorbeeld thrillerschrijver Jacques Post. Deze hielp hem even het dalletje uit toen hij al voorbij zijn deadline was. Hij had het ook nogal druk omdat hij naast Echo ook het geschenkboek voor de weken van het Spannende Boek uit zijn laptopje moest zien te rammelen.

Dolores Dolly Poppedijn

‘Weet je wel waar je aan begint?’, zei Thomas toen het CPNB hem vorig jaar vroeg om het boekengeschenk voor de weken van het Spannende boek te schrijven. ‘Weten zullen ze het!’, aldus Thomas. Geïnspireerd door de levensechte babypoppen toverde hij weer een eng verhaaltje uit zijn hoge hoed over een vrouw die de dood van haar kind niet kan verwerken en waarbij levensechte poppen een belangrijke rol spelen. Het verhaal wordt verluchtigd door tekeningen van Iris Compiet, ook bekend van de boeken Heksenwaan en Heksenkind die ze samen met Martijn Adelmund schreef.
Vanaf morgen ligt dit lugubere boekje in de boekhandel. Bij besteding van € 12,50 aan Nederlandstalige boeken krijg je dit boekje bij de boekhandel cadeau. Een waarschuwing is echter op zijn plaats. Boeken van Thomas dragen het risico dat de lezer ’s nachts geen oog meer dicht doet. HEX, zijn vorige bestseller heeft menige lezer heftige angstdromen bezorgd.

HEX

Eng en luguber is HEX zeker. De eerste versie verscheen in 2013 en Yours Truly was ook toen aanwezig bij zijn boekpresentatie in Berg en Dal, het plaatsje dat het decor vormt voor het boek. Hij had een heuse heks bij zich met dichtgenaaide mond en ogen. Een setje naaigaren lag klaar voor als het naaisel zou breken. Thomas was zeer alert en zag eruit alsof hij zo’n klusje zonder problemen kon klaren. Ik voelde me er heel veilig bij, vooral ook omdat ik in het kerkje ben getrouwd waar in de onderliggende kelder mensen op vreselijke wijze gemarteld werden.
De dominee van het kerkje is nochtans niet veel later door zijn levenspartner met een bijl op brute wijze om het leven gebracht. Het is niet te hopen dat de lugubere fantasie van Thomas allerlei lieden op foute gedachten brengt.

In 2016 bracht hij zijn boek voor de tweede keer uit. Inmiddels was hij al doorgebroken in de Verenigde Staten en had Stephen King over hem getwitterd. Pas daarna werd hij in eigen land bekend.
HEX verscheen in dertig landen en sommige versies zijn aangepast aan de verschillende culturen. Zo mag in China een boek niets bevatten dat met religie te maken heeft want anders wordt het uit de roulatie gehaald. Daarom komt het moslimgezin uit de oorspronkelijke versie er niet meer in voor. In de VS hebben ze dan weer niet hetzelfde gevoel voor humor dus heel wat grappen hebben het leven moet laten. En natuurlijk moet een verhaal in de VS zich daar ook afspelen dus heeft Thomas een nieuwe entourage moeten verzinnen.

Voor Echo koos hij meteen een internationale setting. Nogmaals een boek twee keer schrijven ziet hij niet zo zitten. Of Echo net zo’n succes wordt als HEX is nu nog een open vraag. De toekomst zal het leren maar de tekenen zijn voorspoedig.
Thomas wilde van jongs af aan net zo bekend worden als Stephen King en over zijn internationale doorbraak zegt hij: ‘Het was fantastisch genieten maar ook een beetje eng’.
Zijn droom is uitgekomen. Zal hij net zo’n fantastisch oeuvre opbouwen als zijn idool Stephen King?