Op een mooie koude dinsdagavond in November heeft Ilse Ruijters een bezoek gebracht aan Sittard. Boekhandel Krings organiseerde een leesclub rond haar nieuwste boek “Later als ik dood ben”. Deze gezellig leesclub vond plaats bij Bagels en Beans Sittard. Met tien enthousiaste lezers lazen we “Later als ik dood ben”. We kwamen dan ook geen gesprekstof te kort.

Na een opening van de enthousiaste Wim Krings, waarin de verbazing werd uitgesproken dat “De onderkant van sneeuw” niet meer beschikbaar was, kon de leesclub echt beginnen. Ilse begint met het voorlezen van haar column “tot over mijn oren op een TBS-er”

 “September 2014 dus. Mijn thrillerdebuut De onderkant van  sneeuw is net uitgekomen en mijn verloofde Bas en ik zijn uitgenodigd voor een etentje bij zijn beste vriend Frans en  diens vriendin Anne. Ik heb Frans en Anne wel een keer kort  gezien, op een verjaardag, maar heb toen niet echt met ze  gepraat. Nu Bas me twee weken geleden gevraagd heeft of  ik met hem wil trouwen (precies een half jaar na onze  ontmoeting), zijn we sociaal gezien gedwongen onze  liefdescocon (lees: slaapkamer) te verlaten en ‘op tournee’ te  gaan.”

“Het kán niet, dat ik de man die hij als getuige wil vragen niet ken. In mijn buik danst een kleine vlinder. De mannen zitten er wat appelig bij. Af en toe doet één van de twee een poging het verhaal een andere kant op te sturen, maar Anne en ik zitten er helemaal in. Wat een etentje voor vier had moet worden, ontwikkelt zich tot een een-op- een interview waar geen speld tussen te krijgen is. Met elke slok, met elk woord word ik zekerder van mijn zaak: dit is waar mijn volgende boek over gaat, verliefd worden op een tbs’er. ‘Zeg,’ onderbreekt Bas mijn vragenvuur na een uur. ‘Zullen we ook nog even over andere dingen praten? We zijn hier gekomen, omdat Frans…’ O ja, die bruiloft. De rest van de avond ben ik er nog maar half bij. In mijn buik danst licht een kleine vlinder.”

Ademloos luisteren wij allemaal naar Ilse, ze mag nog wel uren doorgaan met praten en voorlezen. Gelukkig is de avond nog maar net begonnen. De column alleen roept al veel vragen op. Na het winnen van de Hebban Thriller Debuutprijs was het voor Ilse nog moeilijker om een verhaal los te laten. Na twee jaar en 37 versies ligt daar dan eindelijk haar tweede boek. Het loslaten was lastig. Gelukkig volgen er veel positieve reacties. Na 108 beoordelingen op Hebban.nl gemiddeld een 4 sterren waardering daar mag je heel erg trots op zijn.

Ilse neemt ons mee in haar schrijfproces. Ze schrijft eigenlijk altijd. Het maken van een verhaal is niet haar hoofddoel maar het samenvoegen van woorden daar leeft ze voor. Het maakt haar echt niet uit waar het verhaal over gaat. Ze is erg open over haar privé leven. Haar man, Bas, wordt dan ook regelmatig genoemd. Ilse kan niet zonder laptop om te schrijven maar ook niet meer zonder haar Bas.

Later als ik dood ben heeft een erg persoonlijke cover. Haar vader heeft haar bruidstaart gemaakt en in plaats voor een bruidspaartje op de taart stonden er 2 vlinders op. Een witte vlinder voor Ilse en een zwarte vlinder voor Bas. De cover en het boek zijn opgedragen aan de ouders van Ilse.

Na een gezellige avond met heerlijke koffie en thee en zelfgemaakte lekkernij sluit Ilse de avond af met haar colum “Later is begonnen”. Het begin van deze columm geeft haar gevoel over “Later als ik dood ben”  helemaal weer.

“Deze week laat ik de gordijnen dicht. Trek ik na het douchen telkens mijn pyjama weer aan en kruip ik op de bank met een boek en de afstandsbediening onder handbereik. Ik doe mijn uiterste best om niet te bestaan. Want sinds een paar dagen ligt mijn boek in de winkel. Whaa!!”

Deze angst is volgens de leesclub van Boekhandel Krings niet nodig geweest. Allemaal hebben wij genoten van “Later als ik dood ben”. Blij zijn wij dan ook dat er van boek drie al een plot staat van 11.000 woorden. Ilse pakt het deze keer anders aan. Laten wij hopen dat we snel weer mogen kletsen over een thriller van Ilse Ruijters.

Gelukkig kwam vandaag ook het bericht dat "De onderkant van de Sneeuw" in herdruk gaat. 

De colomns zijn gepubliceerd in Jan magazine en nog te lezen bij via de volgende links:

http://www.jan-magazine.nl/artikel/tot-over-mijn-oren-op-een-tbs-er

https://www.jan-magazine.nl/artikel/blog-ilse-later-is-begonnen

Foto boven artikel van Wim Krings

Geschreven door Wendy van Lierop